Σφαγών η συνέχεια

Κι όσο στον τρελό ελληνικό μικρόκοσμό μας συνεχίζουμε να κοιτάμε το δάχτυλο που στέκεται καμαρωτά μπρος στο πρόσωπό μας και τείνει να γίνει τμήμα του προσώπου μας κι ασχολούμαστε με το πόσο κατάλληλοι ή ακατάλληλοι είναι όσοι κρατούν τις τύχες του κράτους, όσο ξεσκίζουμε μόνοι μας τις σάρκες μας ηδονικά έχοντας μοιραστεί για άλλη μια φορά σε ιδεολογικά ταμπούρια από όπου κουνάμε με ευλάβεια τα μπαϊράκια του ο καθένας και περιμένοντας το σύνθημα για γιουρούσι στο απέναντι ταμπούρι, όσο ασχολούμαστε πόσες κροτίδες έσκασαν έξω από τη Γενική Αστυνομική Διεύθυνση Αττικής (Γ.Α.Δ.Α), πόσοι περαστικοί συνελήφθησαν από τα όργανα τάξης και αταξίας, η ταλαίπωρη εκείνη λωρίδα γης της Γάζας, όπου συντελείται μια γενοκτονία λαού απλά μπαίνει στο παρασκήνιο. Άλλωστε, όσο πούλησαν εικόνες με ακρωτηριασμένα πτώματα, νεκρά παιδιά και βρέφη, πούλησαν. Καιρός να γυρίσει η σελίδα της ενημέρωσης...

Ένας νέος εβραϊκός κρανίου τόπος η Γάζα. Μια περιοχή αποκομμένη, στην οποία ουδείς μπορεί να εισέλθει ή να εξέλθει και πολύ περισσότερο οι δημοσιογράφοι οι οποίοι απλά αναμασούν κι αναμεταδίδουν τα όσα η Mossad επιτρέπει να βγουν στο φως, όσο φως περνάει ανάμεσα στη σκόνη, τους καπνούς πάνω από τα ερείπια που κρύβουν κονιορτοποιημένες ζωές κι ακρωτηριασμένα όνειρα...

Πολιορκία και πλήρης στεγανοποίηση μιας περιοχής χωρίς ρεύμα, χωρίς νερό, χωρίς τρόφιμα, φάρμακα αλλά με όση καταστροφή, όση αδικία κι όσο θάνατο μπορεί να δεχτεί... Πόσο ν' αντέξει κανείς, κι ειδικά εμείς οι Ευρωπαίοι πολίτες που ξεχωρίζουμε για την ευαισθησία μας, σε περιβάλλον, χλωρίδα, πανίδα, είδη προς εξαφάνιση, δικαιώματα κοινωνικά, κλπ σημαντικά... Πόσο αντέχουμε να βλέπουμε κατάματα μια γενοκτονία? Δεν αντέχουμε φυσικά κι έτσι αποστρέφουμε το πρόσωπό μας με τρόμο και οργή που μας κούνησαν από τα όνειρά μας και μας έβγαλαν από τη μίζερη καθημερινότητά μας. Κι έτσι θα αφήσουμε τη Γάζα και θ' ασχοληθούμε με τη ...ΓΑΔΑ...

Τι είναι πιο κατακριτέο? Ένα έγκλημα, ή η πλήρης αδιαφορία όλων των υπολοίπων που δυναμώνει και εξοπλίζει το χέρι του εγκληματία ο οποίος ατιμώρητος θα συνεχίζει το θεάρεστο έργο του?

Τα όσα βλέπουν το φως της δημοσιότητας από την περιοχή, λογοκρίνονται από την πρώτη στιγμή που έσφιξε η τανάλια...

In Gaza: No water, No beans, No fruits, No chicken, No rice, No bread, No Markets, No shops, No Medicines, No medical Machines, No enough Doctors, No enough ambulances, No fuel, No gas, no beans, no candlelight, No power, No Internet, No commutation, No aspects of …What's available is few amounts for domestic use inside houses.

I have got more calls from anonymous persons stop blogging or I would be killed. Yet, I would keep on this track. Some of you do wonder how I send news in such conditions. I really suffer a lot to send you this update due to lack of power. I go around 4 kilo meters a day in this cruel war where I charge my laptop battery to be able to send this work! This is very risky since shells rain down and drones hover over me! I will keep this up.

Sameh A. Habeeb, http://gazatoday.blogspot.com/

Μια πάνοπλη, άλογη, βίαια, απάνθρωπη υπερδύναμη που απλά βασίζεται στην δύναμη των όπλων (πόσο παράλογο όταν απέναντί σου έχεις άοπλους, πόσο παλικαρίσιο, ηρωικό, περήφανο κι αντρίκιο φαντάζει...) για να περάσει τα όποια θεωρεί ως δίκαιά της, δίκαια βουτηγμένα στο αίμα... Κι απέναντί της ένας ρακένδυτος φτωχός λαός, πρώτα προδωμένος από τους ομοίους του, τους ταγούς του, και μετά από την διεθνή κοινότητα να προσπαθεί να επιβιώσει μέσα σ' αυτή την τρέλα και την απόλυτη παράνοια...

Και κάπου εκεί ανάμεσα, άνθρωποι απλοί, καθημερινοί με κίνδυνο της ζωής του να προσπαθούν να βγάλουν την αλήθεια προς τα έξω... Και η μόνη ευχή τους, να διαβάζονται τα όσα προσπαθούν να μεταφέρουν και όσα η τυρανική απέναντι πλευρά προσπαθεί να κρύψει...

Στηρίξτε τους... διαβάστε τους, επικοινωνήστε μαζί τους, δείξτε τους ότι δεν είναι μόνοι. Ούτως ή άλλως να περιμένουν από κάπου αλλού, δεν έχουν...