Παρασκευή 20 Μαρτίου 2009

Πρυτανικές διακοπές με χορηγία Ντόρας

Κι όσο οι κοινοί βλαμένοι θνητοί προσπαθούν να συνέλθουν από την (τεχνητή) κρίση και βλέπουν όχι μόνο να εξανεμίζονται οι όποιες (κατ' επίφαση) αυξήσεις θα έπαιρναν αλλά να απειλείται και με συρίκνωση ο μισθός τους καθώς γίνεται ήδη λόγος για εβδομάδα τεσσάρων εργάσιμων ημερών, κάποιοι άλλοι που καλοκάθονται στις ακαδημαϊκές τους δάφνες, μες τη χλιδή και την καλοπέραση, συνεχίζουν ως κηφήνες (ακαδημαϊκός, σύγχρονο νεοελληνικό ανέκδοτο) να βοηθούν το κράτος να αρμέγει τα αμνοερίφια που είχε την ατυχία να διαφεντεύει (αγγαρεία κάνουν, ποινή εκτίουν, μην το ξεχνάμε) αρπάζοντας τις καρδάρες με το γάλα που τους "αναλογεί"...

Δύσκολο πράγμα να είσαι ακαδημαϊκός. Θέλει πολύ ...τρέξιμο, κατασπαταλάς ολημερίς κι οληνυκτίς την πολύτιμη φαία ουσία σου, χάριν της Παιδείας. Άξιες οι δάφνες τους κι ας στρογγυλοκάθισαν πάνω τους με τους παχυλούς πισινούς τους των οποίων το βάρος αυξάνουν οι παχυλοί μισθοί τους...

Αντιγράφω από το Έθνος, θα βρίσω εν συνεχεία με την ησυχία μου...

Τετραήμερες διακοπές στο μαγευτικό Καρπενήσι, με «μέγα χορηγό» την υπουργό Εξωτερικών κ. Ντόρα Μπακογιάννη, έκαναν 65 πρυτάνεις και αντιπρυτάνεις των ΑΕΙ της χώρας. Κατά τη διάρκεια του δείπνου, ο προεδρεύων της 60ής Συνόδου των Πρυτάνεων, που έγινε το περασμένο Σαββατοκύριακο στην Ευρυτανία, κ. Παναγιώτης Τσίρης, ευχαρίστησε δημόσια τον «μέγα χορηγό».

Ετσι αποκάλεσε την υπουργό Εξωτερικών, που συνεισέφερε, βεβαίως, μαζί με άλλους χορηγούς, για ένα ευχάριστο για τους καθηγητές διάλειμμα στα μέρη της.

Κατά τη διάρκεια της Συνόδου... by Ντόρα

Μπακογιάννη στην Ευρυτανία, οι πνευματικοί μας ταγοί τα έζησαν όλα.

Παρακολούθησαν το χάπενινγκ της Εθνικής ομάδας ανσάμπλ, πήγαν εκδρομή στο χιονοδρομικό κέντρο, είδαν τους Κορυσχάδες και επισκέφθηκαν μονάδα παραγωγής προσούτο.

Κι όλα αυτά θα μπορούσε να πει κανείς ότι άξιζαν τα... λεφτά τους, εάν τουλάχιστον η Σύνοδος συμφωνούσε σε μια κοινή πρόταση για το νέο σύστημα εισαγωγής στα ΑΕΙ-ΤΕΙ, κάτι που τελικά δεν έγινε, παρά το ειδυλλιακό τοπίο...

Τώρα ο υπ. Παιδείας, κ. Αρης Σπηλιωτόπουλος, θα πρέπει να περιμένει την επόμενη Σύνοδο του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων για να πάρει στα χέρια του την τελική πρόταση για το Εξεταστικό.

Πρυτάνεις, αντιπρυτάνεις, πρόεδροι και αντιπρόεδροι διοικουσών επιτροπών, γραμματείς, συνοδοί των καθηγητών, ηλεκτρολόγοι και τεχνικοί για τον χώρο του συνεδρίου, καθώς και η ομάδα ανσάμπλ (κορίτσια που φοιτούν στο Πάντειο), που πλαισίωσε τη δεξίωση του Σαββάτου, έκαναν απόβαση στη χιονισμένη πρωτεύουσα της Ευρυτανίας.

Στο Καρπενήσι κλείστηκαν και τα 128 δωμάτια του Montana (συμπεριλαμβανομένων και των σουιτών), στην ειδική τιμή των 100 ευρώ το δίκλινο. Συνολικά, μόνο η διαμονή των δύο ημερών υπολογίζεται ότι κόστισε περίπου 30.000 ευρώ.

Αίσθηση προκαλεί το γεγονός ότι οι πρυτάνεις, σε μια περίοδο που η οικονομία δοκιμάζεται, οι ίδιοι επιλέγουν να ξοδέψουν χιλιάδες ευρώ σε Συνόδους εκτός Αθηνών, στις οποίες, αντί των 22 και μόνο πρυτάνεων που θα έπρεπε να μετέχουν, συγκεντρώνονται κάθε φορά τουλάχιστον 70 άτομα!

Τα πανεπιστήμια, από τη μία, διαμαρτύρονται για τα λιγοστά χρήματα που τους δίνει η πολιτεία και έχουν ως αποτέλεσμα να υπολειτουργούν δεκάδες τμήματά τους, και, από την άλλη, ξοδεύουν από 50.000 μέχρι και 80.000 ευρώ τουλάχιστον, για καθεμία από τις 3 ετήσιες Συνόδους που πραγματοποιούν.

Η απορία
«Στο δείπνο, εκτός του ότι γελάσαμε με τη δημοσιοποίηση της χορηγίας, μας ελύθη και η απορία πώς και γιατί η Σύνοδος που διοργάνωσε το Πάντειο Πανεπιστήμιο, αντί να γίνει στην Αθήνα, μεταφέρθηκε στο Καρπενήσι», λέει στο «Εθνος της Κυριακής» εις εκ των παρακαθημένων στο δείπνο.

Οπως μας διευκρίνισε ο πρύτανης του Παντείου, κ. Π. Τσίρης, η χορηγία ήταν όντως του υπ. Εξωτερικών, αλλά ο ίδιος δεν θέλησε να μας γνωστοποιήσει το ύψος της.

Φυσικά, η χορηγία του υπ. Εξωτερικών δεν θα ήταν δυνατόν να φτάσει για την κάλυψη των 70 πρυτάνεων και αντιπρυτάνεων του Σαββατοκύριακου, καθώς και των άλλων 65 προέδρων και γραμματέων των επιτροπών ερευνών που, ως είθισται, πηγαίνουν δύο μέρες νωρίτερα για τις δικές τους συνεδριάσεις.

Οι Σύνοδοι γίνονται πάντοτε εκτός Αθηνών, σε πολυτελή ξενοδοχεία και συνεδριακά κέντρα, διαρκούν 4 ολόκληρες ημέρες, αρκετοί παρουσιάζονται εκεί μετά συζύγων και τέκνων, ακολουθούν, για να μην πλήξουν, και πρόγραμμα παράλληλο των εργασιών και, φυσικά, δεν αρκούνται στις χορηγίες.

Για κάθε συνάντηση ξοδεύονται σημαντικά ποσά του προϋπολογισμού των ΑΕΙ, συν τις χορηγίες, συν και τα 15.000 ευρώ που υποχρεούται το υπ. Παιδείας να πληρώνει για κάθε Σύνοδο.

Ευτυχώς που αρκετά από τα επίσημα γεύματα και δείπνα παρατίθενται από τους περιφερειάρχες, τους νομάρχες ή και τους δημάρχους, ενώ είθισται το προεδρείο της Συνόδου να προστρέχει σε χορηγούς, όπως είναι διάφορες τράπεζες που στηρίζουν τον θεσμό σε κάθε συνάντησή του.

Η διαμονή, η τεχνική διαμόρφωση των εγκαταστάσεων, τα συμβολικά δώρα προς τους παρισταμένους και οι εκδρομές βγαίνουν από τα πορτοφόλια των ΑΕΙ. Τα ταμεία των ιδρυμάτων θα ήταν πιο γεμάτα, εάν η Σύνοδος δεν περιφερόταν άνοιξη, καλοκαίρι και χειμώνα, ανά την Ελλάδα, επιλέγοντας ανάλογα με την εποχή και τις πιο κατάλληλες τοποθεσίες. Τι είναι η Σύνοδος των Πρυτάνεων:

Η Σύνοδος των Πρυτάνεων των ελληνικών πανεπιστημίων είναι η ενιαία έκφραση των πανεπιστημίων της χώρας. Ιδρύθηκε με πρωτοβουλία των ιδίων των πανεπιστημίων το 1987, οπότε και άρχισε να λειτουργεί ως ένα φόρουμ ανταλλαγής απόψεων και ιδεών.

Από το 1990 και εξής, η Σύνοδος, αποκτώντας πιο συγκροτημένο χαρακτήρα και μόνιμη Γραμματεία, άρχισε να διευρύνει το φάσμα των πρωτοβουλιών της, με αποτέλεσμα σήμερα να διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στον χώρο της Ανώτατης Παιδείας. Σκοπός της Συνόδου είναι o συντονισμός της δραστηριότητας των πανεπιστημίων και η συλλογική εκπροσώπησή τους.

Στη Σύνοδο συμμετέχουν οι εκλεγμένοι πρυτάνεις και αντιπρυτάνεις των ελληνικών πανεπιστημίων και οι πρόεδροι και αντιπρόεδροι των Διοικουσών Επιτροπών των ΑΕΙ. Επίσης, καλούνται και συμμετέχουν ως παρατηρητές εκπρόσωποι των πανεπιστημίων της Κύπρου.

Για τη βελτίωση της αποτελεσματικότητας στοτέλος κάθε ακαδημαϊκού έτους εκλέγεται τριμελές προεδρείο με θητεία ενός ακαδημαϊκού έτους, η αρχή της οποίας συμπίπτει με την έναρξή του. Η θέση του προέδρου εναλλάσσεται μεταξύ των τριών μελών του προεδρείου κατά τη διάρκεια της θητείας τους. Το προεδρείο της Συνόδου των Πρυτάνεων για το ακαδημαϊκό έτος (Σεπτέμβριο 2008 έως Αύγου στο 2009) προέρχεται από το Πάντειο, το Ανοιχτό Πανεπιστήμιο και το Ιωαννίνων, που θα διοργανώσει την επόμενη Σύνοδο. Η Σύνοδος των Πρυτάνεων των ελληνικών πανεπιστημίων είναι μέλος της Ενωσης Ευρωπαϊκών Πανεπιστημίων (European University Association)

και συμμετέχει διά εκπροσώπου της στο συμβούλιό της.

Ξοδεύουν χιλιάδες ευρώ από το κονδύλι για τα ΑΕΙ
Στην τελευταία Σύνοδο, στο Καρπενήσι,το παράλληλο πρόγραμμα περιελάμβανε εκδρομή και φαγητό στο χιονοδρομικό κέντρο, επίσκεψη σε χωριά της περιοχής, πεζοπορία στους καταρράκτες της Μαύρης Σπηλιάς, επίσκεψη σε αλλαντοποιείο παραγωγής προσούτο, καθώς και επίσκεψη στην Ιερά Μονή Προυσσού. Εύλογα αναρωτιέται κανείς για ποιον λόγο δεν θα μπορούσαν να συνέρχονται οι 22 πρυτάνεις και πρόεδροι διοικουσών επιτροπών σε μια πόλη χωρίς παράλληλα προγράμματα, χωρίς επισκέψεις σε αξιοθέατα των κατά τόπους περιοχών και χωρίς γραμματείς να τους ακολουθούν, προκειμένου να υπάρξει μείωση του συνολικού κόστους των τριών ετήσιων Συνόδων. Και, μάλιστα, τη στιγμή που πολλά περιφερειακά κυρίως πανεπιστήμια, που δίνουν εκατομμύρια ευρώ τον χρόνο για ενοίκια, είναι βέβαιον ότι θα είχαν ανάγκη αυτά τα χρήματα που δαπανώνται για τις εκτός Αθηνών Συνόδους.

50 χιλιάδες ευρώ κόστισε συνολικά η Σύνοδος των Δελφών, που πραγματοποιήθηκε από το Ανοιχτό Πανεπιστήμιο. Οι Σύνοδοι του 2008 έγιναν σε Κομοτηνή, Χανιά και Δελφούς.

3 τακτικές συναντήσεις πραγματοποιεί η Σύνοδος: Σεπτέμβριο, Φεβρουάριο και Ιούνιο. Γίνονται κάθε φορά από διαφορετικό πανεπιστήμιο, έτσι ώστε να ενισχύεται και να προβάλλεται κυρίως το έργο των πανεπιστημίων της περιφέρειας, σύμφωνα με τα μέλη της.

60 τακτικές συναντήσεις έχουν πραγματοποιηθεί μέχρι σήμερα. Στο πλαίσιο της Συνόδου εντάσσονται και λειτουργούν η Σύνοδος Προέδρων και Γραμματέων Επιτροπών Ερευνών και η Σύνοδος Γραμματέων Επιτροπών Ερευνών των ελληνικών πανεπιστημίων, που πραγματοποιούν συναντήσεις πριν από κάθε Σύνοδο Πρυτάνεων.

222 εκατομμύρια ευρώ, περίπου, μοιράζονται τα πανεπιστήμια για τις λειτουργικές τους δαπάνες το 2009 και τα ΤΕΙ 166 εκατομμύρια ευρώ.

ΒΙΒΙΑΝ ΜΠΕΝΕΚΟΥ

Πηγή


O μέγας Χορηγός, η Ντορέτα μας


Σάββατο 14 Μαρτίου 2009

Υποκρισία και Σαπίλα


Μπορεί να έχουμε μπει στην Άνοιξη αλλά ο Χειμώνας από τούτη εδώ την ελληνική κοινωνία δεν πρόκειται να φύγει ποτέ. Ανίκανη να σκεφτεί, ανίκανη να πράξει το ελάχιστο, παγιδευμένη ανάμεσα στις συμπληγάδες πέτρες Κράτους και Εκκλησίας που χτυπούν με ορμή τσακίζοντας οτιδήποτε βαλθεί να περάσει ανάμεσά τους...

Η πολιτική σκηνή της χώρας απαρτίζεται από ό,τι πιο ανίκανο, ό,τι πιο απάτριδο, ό,τι πιο επικίνδυνο εδώ και πολλές γενιές και περιλαμβάνει τους πάντες χωρίς ουδεμία εξαίρεση... Κάποτε ο πολίτης εστίαζε σε ιδεολογίες που περιέγραφαν την εξουσία με βάση τα συμφέροντά του. Αγώνες δόθηκαν, αίμα χύθηκε, μίσος απλώθηκε για γενιές...

Ποιο το κέρδος?

Ελληνική Δημοκρατία, των 2 λεπτών ανά τετραετία. Εν συνεχεία υποταγή στο αποφασίζομεν και διατάζομεν των (κάργα) δημοκρατικά εκλεγμένων αρεστών του συστήματος. Πολιτικές οικογένειες για ολόκληρες γενιές στα πόδια μας, με τους γονείς να κληρονομούν την βουλευτική έδρα στα παιδιά τους κι εκείνα στα δικά τους... η ελληνική αριστοκρατία του 21ου αιώνα που θα μας δώσει την Ελλάδα που ονειρευόμαστε οι κοιμισμένοι...

Η ονομασία ενός πολιτεύματος δεν περιγράφει τίποτα απολύτως. Μια ετικέτα και μόνο είναι. Τα ενδότερα είναι τα όσα χαρακτηρίζουν ένα σύστημα πολιτικό...

Ολιγαρχικό το πολίτευμά μας. Καθαρόαιμη Οικογενειοκρατία... Με τους ίδιους κούκους να εναλλάσσονται ανά 5-10 χρόνια στην εξουσία και μετά απορείς γιατί η Άνοιξη μας προσπερνά...

Ολιγαρχία των αριστοκρατικών τζακιών, των καλοπληρωμένων δημοσιογράφων, των ατάλαντων ηθοποιών και καλλιτεχνών, των δικηγόρων του διαβόλου και των οικονομολόγων της κακιάς ώρας... η αφρόκρεμα του πολιτικού μας κόσμου, ικανή μόνο να γεμίζει τις τσέπες της και τα τηλεπαράθυρα φωνασκώντας και τσιρίζοντας για να διαφημίσουν την αλογία που τους δέρνει αλύπητα...

Πολιτικά όντα που μπαίνουν σ' αυτό το χώρο έχοντας δώσει έναν και μοναδικό όρκο:

"Ορκίζομαι μέσα σε 4 χρόνια, να γίνω πλούσιος πάση θυσία".

Ανθρώπινα όντα χωρίς λογική και μνήμη δε νοούνται... Σοβαρά ε?

Καλώς ήλθατε τότε στη χώρα του Αλτσχάιμερ!

Ο κόσμος γύρω μας να καίγεται, ο εθνικός πλούτος να κατασπαταλάται και να ροκανίζεται από τα τρωκτικά, οι 300 αρεστοί ως απόλυτοι μονάρχες και βασιλείς με τα παλάτια και τις αυλές την προσωπική τους λεγεώνα να τους προστατεύει (γιατί είναι πολύ σημαντικοί λέμε, τους χρειαζόμαστε... μη μας πάθουν τίποτα) κι εμείς να ασχολούμαστε καθημερινά με το τι θα πει ο κάθε Λάκης, ο κάθε Μάκης κι ο κάθε Σάκης που είναι απλά κομμάτια αυτού του σάπιου συστήματος και μας τους ταΐζουν κάθε στιγμή...

Άσχετο... Πάντα να ονομάζετε τα κατοικίδιά σας με δισύλλαβα ονόματα. Τα ζώα περιορισμένης λογικής και νοημοσύνης, μόνο σε δισύλλαβα ονόματα ακούν...

Ζώα μας κατάντησαν, η πλήρης ονοποίηση...

Διαπλεκόμενα, μίζες, σκάνδαλα, ανίερες συνεργασίες, ατολμία, ανικανότητα... Αλλά παράγουν και έργο οι έρμοι, δε λέω... βίλες, πισίνες, κότερα, και λογαριασμοί να ξεχειλίζουν από μαύρο χρήμα.... σεμνά και ταπεινά...

...μαύρο χρήμα, μαύρο σαν τα ράσα...

Και η εκκλησία? Εκεί, στηλοβάτης της κοινωνίας μας με την κουτάλα κι αυτή... να φάει, να φάει, να φάει, να ντερλικώσει... σεμνά, ταπεινά και χριστιανικά...

Τι θα τα κάνετε "Άγιοι" Πατέρες, μαζί σας θα τα πάρετε? Δε χορτάσατε διόλου? Ως μακάβριες μαύρες κι άχαρες σιλουέτες κινείστε και στοιχειώνετε τα όνειρα αυτού του τόπου, με το ένα χέρι το καντήλι και το άλλο το πουγκί του Ιούδα, ταΐζοντας προσευχές, λογίδρια ιερά και παραβολές για τους γραμματείς και τους φαρισαίους το πιστό κοπάδι αμνοεριφίων που βελάζει πίσω σας ανίκανο να σκεφτεί, να τολμήσει, να σηκώσει το κεφάλι να δει ποιοι είναι αυτοί οι γραμματιζούμενοι φαρισαίοι εντέλει...

Σκάνδαλα οικονομικά, σκάνδαλα σεξουαλικά με πρωταγωνιστές ιεράρχες, ιερείς και μοναχούς κάθε μέρα γύρω σου... Μοναχοί μάνατζερ, μοναχοί νταβατζήδες, μοναχοί βιαστές...

Τι είναι τα αμούστακα παιδιά του λαού, "άγιοι Πατέρες"? Γιουσουφάκια που σας κληροδότησαν οι σουλτάνοι με φιρμάνι?

Αχαλίνωτο σεξ, "άγιοι πατέρες", με τη Σαρακοστή σας και τις νηστείες σας και τις μετάνοιες και τις προσευχές σας υποτίθεται δε συνάδουν... Τι έγινε?

"Ο Αρχιεπίσκοπος (Αμερικής) κ. Δημήτριος τα τελευταία τρία χρόνια έχει καταβάλει, είτε μέσω εξωδικαστικών διακανονισμών είτε έπειτα από προσφυγές στα δικαστήρια, αποζημιώσεις ύψους 8,3 εκατ. δολαρίων για τις υποθέσεις παιδεραστίας και σεξουαλικής παρενόχλησης από ορθόδοξους ιερείς την εποχή της αρχιερατείας Ιακώβου"

Η Καθημερινή 15/12/2007
Ναι, η θρησκεία της Αγαμίας η περιβόητη και η θρησκεία της Αγάπης στον πλούτο του πλησίον... Τα όσα ούτε ο Ιούδας τους δεν θέλησε, τα άρπαξαν και τα διαφυλάττουν με στοργή... κι έχουν αυγατίσει τα έρμα τα τριάκοντα...

Προφυλακιστέος κρίθηκε μετά την απολογία του στην 25η τακτική ανακρίτρια ο ηγούμενος της Μονής Αγίας Σκέπης Κερατέας Αττικής που έχει συλληφθεί για ασελγείς πράξεις εις βάρος ανήλικων μοναχών. Στα δικαστήρια της Ευελπίδων είχαν συγκεντρωθεί αρκετοί πιστοί για να συμπαρασταθούν στον ηγούμενο.
...

Προσκυνήστε ευλογημένοι, σκύψτε πιο πολύ... στο δάπεδο το μέτωπο και τρίψτε το... εκεί, γερά...

Πώς να πάει μπροστά αυτός ο τόπος με στρατιές ηλιθίων που κατασκεύασε αυτή η θρησκεία...

Πώς...

Κάθεσαι και αναλογίζεσαι τα ιστορικά πεπραγμένα αυτού του λαού και σε πιάνει μια απίστευτη μελαγχολία... Τελικά λυπάμαι αλλά φυλετικά δεν έχουμε καμιά απολύτως σχέση με τον λαό που κάποτε κατοικούσε σ' αυτό τον άγιο κι ιερό τόπο, μεσουρανούσε και μεγαλουργούσε... Δεν ξέρω από πού ήρθαμε, αλλά πάντως από εδώ δεν είμαστε...

Ουκ ελληνικόν το προσκυνείν...

Τι προσκυνημένη ράτσα είναι ετούτη εδώ γμτ?

Το Έλληνας απλά κλεμμένη ετικέτα από το παρελθόν είναι. Τέλος.

Ρωμιοί ραγιάδες ήμασταν κι είμαστε.

Τίποτα δεν άλλαξε.

Τουλάχιστον αν είναι κάτι να γίνει, όχι για μας, για τα φουκαριάρικα τα παιδιά μας... κρίμα να καταλήξουν γιουσουφάκια και παρατρεχάμενοι του κάθε ιερ(ό)άρχη και κάθε πολιτικάντη απλά ως όργανα που θα αυγατίζουν τον πλούτο και θα ικανοποιούν τα άνομα πάθη και τις ορέξεις των πρώτων...

Λίγη τσίπα βρε... έστω για το θεαθήναι γμτ... αχρείοι, ε αχρείοι, το κέρατό μου μέσα, ανώμαλοι...






Τρίτη 10 Μαρτίου 2009

Υπεραθλητές πρόγονοι

Οι αρχαίοι Έλληνες ήταν υπεραθλητές
Μελέτες ξένων επιστημόνων σχετικά με τις φυσικές ικανότητες των αρχαίων Ελλήνων έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι όλοι σχεδόν βρίσκονταν σε επίπεδα φυσικής κατάστασης ανώτερα από εκείνα των σημερινών Ολυμπιονικών...

Η τριήρης "Ολυμπιάς". Το 2004 δύο Βρετανοί καθηγητές την επάνδρωσαν με επαγγελματίες κωπηλάτες και προσπάθησαν να πετύχουν τις ίδιες ταχύτητες με εκείνες των αρχαίων Ελλήνων. Κατάφεραν να επιταχύνουν στους 9 κόμβους μόνο για λίγα δευτερόλεπτα. Τα αθηναϊκά πληρώματα μπορούσαν να διατηρούν ταχύτητα 7 - 8 κόμβων επί ώρες!

Την αφορμή για τις έρευνες έδωσαν οι μαρτυρίες αρχαίων συγγραφέων που συμφωνούν για τις αποδόσεις των αρχαίων κωπηλατών και ιδιαίτερα των Αθηναίων. Συγκεκριμένα, ο Θουκυδίδης αναφέρει ότι το 427 π.Χ η Αθήνα αποφάσισε να θανατώσει όλους του Muτιληναiους, που είχαν εξεγερθεί εναντίον της.

Μια τριήρης στάλθηκε για να μεταφέρει το μήνυμα στα αθηναϊκά στρατεύματα στην Λέσβο. Την επομένη, όμως, η Εκκλησία του Δήμου άλλαξε γνώμη και έστειλε μια δεύτερη τριήρη για να ακυρώσει την διαταγή. Το πλοίο έφτασε στην Λέσβο μέσα σε 24 ώρες, πριν από το πρώτο, αν και αυτό είχε ξεκινήσει πριν από μιάμιση μέρα. Υπολογίζεται ότι οι κωπηλάτες πέτυχαν και διατήρησαν ταχύτητα 7-8 κόμβων επί 24 ώρες!

Το πόσο εκπληκτικό είναι αυτό το κατόρθωμα αντιλαμβάνεται κανείς από το πείραμα δύο Βρετανών καθηγητών, του φυσιoλόγoυ Χάρι Ρόσιτερ του Πανεπιστημίου του Λιντς, και του ιστορικού Μπόρις Ράνκοφ του Πανεπιστημίου Ρόγιαλ Χάλογουεϊ. Οι δύο καθηγητές το 2004 χρησιμοποίησαν την τριήρη "Ολυμπιάς" επανδρωμένη με σύγχρονους κωπηλάτες, για να πετύχουν τις ίδιες ταχύτητες με τους αρχαίους Αθηναίους. Οι κωπηλάτες πέτυχαν ταχύτητα 9 κόμβων μόνον για λίγα δευτερόλεπτα! Σε μεγαλύτερη διαδρομή πέτυχαν μέγιστη ταχύτητα μόλις 5 κόμβων.

Οι δύο καθηγητές απεφάνθησαν ότι, εφόσον η ταχύτητα των 4 κόμβων έχει εξακριβωθεί ότι απαιτεί πολύ υψηλό μεταβολισμό, οι ταχύτητες των 7-8 κόμβων σημαίνουν ότι οι αρχαίοι Έλληνες κωπηλάτες είχαν πολύ μεγαλύτερη αερόβια ικανότητα και ήταν κατά πολύ ανώτεροι σε φυσική κατάσταση από τους σημερινούς πρωταθλητές. Μάλιστα οι επιδόσεις αυτές δεν επιτυγχάνονταν από κάποια ειδική ελίτ του ναυτικού, αλλά από όλα τα πλοία.

Το γεγονός αυτό είναι καθεαυτό εκπληκτικό καθώς υπολογίζεται ότι, όταν η Αθήνα είχε 200 τριήρεις, έπρεπε να διαθέτει 34.000 υπεραθλητές κωπηλάτες! Σε αυτόν τον αριθμό πρέπει να προστεθούν και οι οπλίτες, των οποίων τα κατορθώματα δεν είναι μικρότερα. Μετά από ώρες μάχης στον Μαραθώνα κατά των Περσών το 480 π.Χ, ο αθηναϊκός στρατός έτρεξε πίσω στην πόλη για να αντιμετωπίσει πάλι τους Πέρσες, που προσπάθησαν να φτάσουν με τα πλοία τους από τον Μαραθώνα στην Αθήνα και να αποβιβαστούν, νομίζοντας ότι η πόλη θα είναι αφύλακτη.

Τα μυστικά της ανώτερης φυσικής ισχύος των αρχαίων Ελλήνων, πιστεύουν οι δύο επιστήμονες, ήταν η εγγενής φυσική ικανότητα (δηλαδή ότι οι παλαιότεροι άνθρωποι ήταν εκ γενετής δυνατότεροι), η καλή διατροφή και η μακροχρόνια και σκληρή φυσική άσκηση.

Πηγή: BHMASCΙENCE New Scientist Magazine

Από μένα μόνο ένα λιτό σχόλιο για να κατανοήσουμε αυτό το 8-10 κόμβους την ώρα... Η φρεγάτα "Έλλη" του Πολεμικού Ναυτικού μας φερ' ειπείν, έχει μέση ταχύτητα 16 κόμβους την ώρα και μέγιστη ταχύτητα 30 κόμβους που αποδίδουν οι 4 αεροστρόβιλοι... Γύρω στους 40 έως 55 κόμβους την ώρα "πιάνουν" τα αερόστρωμνα ZUBR του Πολεμικού μας ναυτικού... Όμως μιλάμε για μηχανές και κινητήρες, όχι για ανθρώπους με σάρκα και αίμα...

Ας φανταστούμε λοιπόν την παρούσα - κάργα γυμνασμένη στον καναπέ της όπου στρογγυλοκάθεται - γενιά των φαστ φουντ, ως πλήρωμα τριήρης και τη Σαλαμίνα να περιμένει να γραφτεί το έπος της ναυμαχίας... Τα υπόλοιπα, περιττά.

Δευτέρα 9 Μαρτίου 2009

Είναι να κόβεις φλέβες με πριόνι...

Και πόσο άχαρο όταν αλλάζει το σκηνικό κι αναγκάζεσαι να επιστρέψεις στην πραγματικότητα που βιώνεις καθημερινά. Όπου ιδέες και φιλοσοφίες ουδεμία απολύτως αξία έχουν και κανενός σεβασμού δεν τυγχάνουν... Κι απορίας άξιον για το τι περιμένουν αυτές οι έρμες οι πέτρες και δε σηκώνονται σ' αυτό τον τόπο να κατευθυνθούν με ορμή στο σωστό σημείο (κι όχι στις τζαμαρίες του κοσμάκη που δε φταίει)... Σ' έναν καταδικασμένο τόπο όπου η άχαρη κι απάνθρωπη πολιτική και θρησκευτική εξουσία σφιχταγκαλιασμένες ως εραστές χορεύουν ταγκό στην πλάτη του - προαναφερόμενου σε άλλη ανάρτηση - ανεγκέφαλου πολίτη που μένει ικανοποιημένος με την ακίνητη "περιουσία " που προς το παρόν δε φορολογείται (ακόμα)... το ακατοίκητό του...

Το σκάνδαλο του Βατοπεδίου που συγκλόνισε την Ελλάδα και ανέδειξε τις υπόγειες σχέσεις και δοσοληψίες του προαναφερόμενου χορευτικού δίδυμου, τελικώς δε χρειάστηκε πολύ για να εξαφανιστεί από την επικαιρότητα... Η χλιαρή αντίδραση της Εκκλησίας απλά για το θεαθήναι, ο Εφραίμ ως μαύρο πρόβατο περιορίστηκε από το ευσεβές κοπάδι των ποιμεναρχών και η ιστορία ξεχάστηκε...

Αλλά ευτυχώς άξιοι ποιμενάρχες κατακεραύνωσαν τις εμπορικές τακτικές του Εφραίμ και Σία και διέσωσαν την εικόνα της Εκκλησίας προκαλώντας ρίγη συγκίνησης στους πιστούς...



Άνθιμος κατά Εφραίμ
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ


Τη συμπεριφορά του ηγούμενου της Μονής Βατοπεδίου καταδίκασε ο μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Ανθιμος, ενώ στράφηκε εναντίον των κρατικών λειτουργών που εμπλέκονται στο σκάνδαλο των ανταλλαγών οικοπέδων.

«Η στάση μας είναι απόλυτα καταδικαστική, όχι υπό την έννοια της δικαιοσύνης, αλλά υπό την έννοια της τοποθετήσεως έναντι του ζητήματος, χωρίς να έχουμε δικαίωμα αμέσου επεμβάσεως σε ό,τι αφορά τον άγιο ηγούμενο», δήλωσε στην ΕΤ-3.

Ταυτόχρονα διαμαρτυρήθηκε ότι με αφορμή το σκάνδαλο κάποιοι τα βάζουν με την Εκκλησία ή ζητούν τον χωρισμό του κράτους από την Εκκλησία. «Για όλα αυτά, γιατί εγκαλείτε την Εκκλησία γενικώς και την Εκκλησία της Ελλάδος ακόμη, που δεν έχει καμιά σχέση; Γιατί δεν εγκαλείτε τους κρατικούς λειτουργούς, όποιοι είναι αυτοί;» επισήμανε.

Πηγή
Και πριν αλέκτωρ λαλήσει τρις κι αφού ο προαναφερόμενος Ιεράρχης που στηλίτευσε με οργή (λέμε τώρα) τις τακτικές και πρακτικές του "αγίου ηγούμενου"(sic), κι έριξε μια ιερή σφαλιάρα στην πολιτεία που μόνο αυτή φταίει κι ουδείς άλλος, καθώς οι ιερείς που δέχονται τα δωράκια ή συμμετέχουν στις ανταλλαγές, είναι αθώες λευκές και άγιες περιστερές, ξαναχτύπησε:

Όργανα της Δασικής Υπηρεσίας Θεσσαλονίκης σταμάτησαν χθες, (06/03/09) λίγο μετά το μεσημέρι, το μητροπολίτη Ανθίμο, ο οποίος είχε ξεκινήσει διαδικασίες αποψίλωσης της δασικής έκτασης των 32,1 στρεμμάτων στο Πανόραμα, που του παραχώρησε, δωρεάν κατά κυριότητα, ο πρώην υφυπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης, Αλέξανδρος Κοντός.

Σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας Ελευθεροτυπία, οι εργασίες για την αποψίλωση ολόκληρου του βουνού ξεκίνησαν το πρωί της Παρασκευής με έντονους ρυθμούς και στόχος ήταν να προχωρήσουν γρήγορα ώστε να δημιουργήσουν τετελεσμένο, αλλά τελευταία στιγμή τους σταμάτησε το Δασαρχείο. Το Δασαρχείο επιμένει να διευκρινίσει πού γίνονται οι εργασίες, κάτι που προϋποθέτει μετρήσεις και αποτύπωση των μετρήσεων στους χάρτες και κατά πόσο τηρούνται οι όροι της παραχώρησης από το υπουργείο Ανάπτυξης στον Άνθιμο.

Οι δραστηριότητες του μητροπολίτη έχουν ξεσηκώσει την τοπική κοινωνία κι αυτό ενώ είναι σε εξέλιξη η εισαγγελική παραγγελία για το σύννομο των ενεργειών, οι διαβουλεύσεις στον δικηγορικό σύλλογο για την προσφυγή στο Συμβούλιο της Επικρατείας και η συλλογή στο ΤΕΕ, για την υπεύθυνη τοποθέτηση του τεχνικού κόσμου. Το βασικό κώλυμα που έχει ανακύψει είναι ότι η παραχώρηση πραγματοποιήθηκε αρχικά για την ανέγερση νοσοκομείου και πολύ πρόσφατα προέκυψε ότι προωθείται μονάδα φροντίδας ηλικιωμένων.

Στο δικηγορικό σύλλογο αποφάσισαν να τοποθετηθούν οριστικά για προσφυγή στο ΣτΕ, αφού συνεκτίμησαν ότι είναι καλύτερα να έχουν και την τοποθέτηση ενός πανεπιστημιακού νομικού και αναφέρθηκαν τα ονόματα των καθηγητών Χρυσόγονου, Γώγου και Μανιτάκη. Στο ΤΕΕ η πρώτη συζήτηση θα γίνει στη συνεδρίαση της διοικούσας την προσεχή Τρίτη, αλλά επίσημη τοποθέτηση θα γίνει στη μεταπροσεχή συνεδρίαση της διοικούσας επιτροπής.

Πηγή


Κανένας δια-χωρισμός λοιπόν Κράτους Εκκλησίας... Τόσο αγαπημένο ζευγάρι αμαρτία να χωρίσει... Απλά μια πέτρα στο πόδι του καθενός και στη σανίδα του σαπιοκάραβου ονόματι "Ελλάς" όπου χαίρονται τον παράνομο έρωτά τους, για να τον χαρούν στο γιαλό... Στα ανοιχτά όμως.... πολύ ανοιχτά, μακριά από μας...

Τουτέστιν, δύο οι επιλογές... ή κόβεις φλέβες, ή παίρνεις πέτρες... κάτι άλλο δε βλέπω...

Λίγο τσίπα... δεν? ...έστω μια σταλιά, έτσι για το γμτ, ρε γμτ...


Κυριακή 8 Μαρτίου 2009

Ανεγκέφαλο κράτος, ανεγκέφαλοι πολίτες, ανεγκέφαλοι οπαδοί

Ο ανεγκέφαλος, του ανεγκέφαλου... ω ανεγκέφαλε...

Ευτυχώς όλα βαίνουν καλώς και δουλεύουν σαν ξεκούρδιστο ρολόι στον έρμο τούτο τόπο...

Το ακατοίκητο του κράτους συνεχίζει να στερείται εγκεφάλου, το ίδιο και των πολιτών του. Δείξε μου τους φίλους σου να σου πω ποιος είσαι, και δείξε μου το κράτος σου να σου πω το μέλλον σου ...και μην μ' ασημώσεις...

Μα νάταν μόνο το κράτος ανεγκέφαλο? Ανεγκέφαλο κράτος χωρίς ανεγκέφαλους πολίτες, ζωή δε θα είχε. Και τούτο ζει και βασιλεύει... Οπότε?

Φίλαθλοι λέει... Ποιανού αθλήματος? Ποδόσφαιρο μου δίνεται σαν απόκριση, κάτι σα σφαιροβολία, κάτι σαν ράκμπυ, κάτι σαν κατς, κάτι σαν ρωμαϊκή αρένα μου μοιάζει... Επί μισή εβδομάδα το κλίμα προετοιμάζεται (ΠΑΟΚ - Ολυμπιακός είναι αυτός, 2 στόχους κάθε φορά οι Πειραιώτες - κύπελο, πρωτάθλημα, την Ευρώπη τη σνομπάρουν επιδεικτικά, κουτόφραγκοι γαρ - 2 στόχους κι ο ΠΑΟΚ. Να κερδίσει τον Ολυμπιακό εντός κι εκτός έδρας... κι ως εκεί...) σε κάθε ραδιοφωνικό σταθμό τα σχόλια ως μολότοφ να πέφτουν, το κλίμα να μυρίζει μπαρούτι, λες "γμτ πλάκωσαν οι κουμπάροι!" αλλά τελικά για τους Γάβρους πρόκειται... Αλλά θα μου πεις, να έκαναν απόβαση οι κουμπάροι στη Θεσσαλονίκη ουδείς θα έπαιρνε είδηση...

Αλλά εδώ το πράγμα αλλάζει... Ολυμπιακός είναι αυτός...

Κι η αδρεναλίνη στα ύψη. "Δε θα περάσει ο εχθρός" να ωρύονται οι μορφωμένοι περισπούδαστοι ραδιομαϊντανοί, να φανατίζουν το κλίμα, να ξεσηκώνουν τους ανεγκέφαλους οπαδούς, επί μισή εβδομάδα...

...και ξαφνικά?

Ενταση, δακρυγόνα και κατεστραμμένα αυτοκίνητα στην Τούμπα

Επεισοδιακή ήταν η άφιξη της αποστολής του Ολυμπιακού στο γήπεδο της Τούμπας, για τον αγώνα με τον ΠΑΟΚ.

Την ώρα που το πούλμαν των «ερυθρολεύκων» έφτανε στο γήπεδο, άγνωστοι άρχισαν να πετούν μπουκάλια και πέτρες, με αποτέλεσμα την επέμβαση της αστυνομίας που έκανε χρήση δακρυγόνων, προκειμένου να απομακρυνθούν οι ταραξίες και να εκτονωθεί η κατάσταση που δημιουργήθηκε. Στο μεταξύ, δεκάδες είναι τα κατεστραμμένα αυτοκίνητα στο περιβάλλοντα χώρο του γηπέδου της Τούμπας, αποτέλεσμα της έντασης που προκλήθηκε νωρίτερα κατά την άφιξη της αποστολής του Ολυμπιακού για το παιχνίδι με τον ΠΑΟΚ.

Μεταξύ αυτών είναι και το αυτοκίνητο που μετέφερε στη Θεσσαλονίκη τον διαιτητή της αναμέτρησης, Τάσο Κάκο, αλλά και μια αστυνομική κλούβα.
News.in.gr
Από τη θέση αυτή και με τη συγκίνηση που με διακατέχει, θέλω να ευχαριστήσω τους ραδιομαϊντανούς της "συμπρωτεύουσας", το ανεγκέφαλο κοπάδι οπαδών που βελάζει όπου το κατευθύνουν οι τυχάρπαστοι του (κατ' επίφαση) αθλητικού αυτού χώρου, τους παράγοντες των δύο ομάδων, τους ακριβοπληρωμένους παίχτες, τους προπονηταράδες και όλο το συφερτό που ξέχασα για το θέαμα που προσφέρουν και μας θυμίζουν (αν και παντού πιάσαμε ως χώρα πάτο) ότι η λέξη "πάτος" στην Ελλάδα δεν υφίσταται...

Φτου μας, φτου μας μη μας ματιάσω!

Φτου μας, Φτου μας!

Τα εις εαυτόν

Πόσο εύκολο είναι το να αποτυπώσεις τις σκέψεις σου σ' ένα ημερολόγιο χωρίς να απευθύνεσαι σε κανέναν, μιλώντας απλά με τον άλλο σου εαυτό, τον δαίμονα εντός σου? Πόσο ψυχικό σθένος και ωριμότητα - νηφαλιότητα απαιτείται το να μπορείς να συμβουλέψεις τον εαυτό σου, αγνοώντας ότι αυτή η κατάθεση ψυχής μετά από ατέλειωτους αιώνες θα παραδειγματίζει και θα διδάσκει, κάτι που ουδέποτε σκέφτηκες ή επεδίωξες? Και πόσο εύκολο είναι να στηθεί αυτό το περίεργο σκηνικό συνομιλίας με τον εαυτό σου όταν ο χρόνος σου είναι ελάχιστος και πολύτιμος κι όταν στα χέρια σου εκτός από τη πένα κρατάς και τις τύχες της μεγαλύτερης αυτοκρατορίας του κόσμου?

Συνηθίσαμε να αντικρίζουμε τους αυτοκράτορες της Ρώμης από την οπτική γωνία του κατακτημένου, οπότε και τα όποια συναισθήματα μόνο φιλικά δεν είναι όσον αφορά τα έργα και ημέραι των, τους οποίους όλους ανεξαιρέτως τσουβαλιάζουμε σ' ένα σακί κλείνοντάς το ερμητικά και στέλνοντάς τους στο πυρ το εξώτερον...

...εκτός...

...εκτός από τους αυτοκράτορες τους οποίους εξυμνήσαμε και αγιάσαμε εξαιτίας της τακτικής τους να εκχριστιανίσουν με τη βία τον ρωμαϊκό κόσμο και κατ' επέκταση τον αρχαίο κόσμο. Αυτούς που βοήθησαν ώστε η "αρχαία πλάνη" να λάβει τη θέση που της αξίζει, πλάι στα κονιορτοποιημένα συντρίμμια μιας εποχής που ήταν η πλέον ευτυχέστερη για το ανθρώπινο γένος... όταν η λογική πετούσε χωρίς περιορισμούς, σφιχταγκαλιαζόταν με τη φαντασία και δημιουργούσε τη φιλοσοφία που για αμέτρητους μεταχριστιανικούς αιώνες ήταν απλά το έργο δαιμόνων, έργο του διαβόλου...

Μέγας Κωνσταντίνος κι Άγιος της Εκκλησίας μας ο Φλάβιος Βαλέριος Κωνσταντίνος μετά της μητρός του, Μέγας Θεοδόσιος ο Φλάβιος Θεοδόσιος ο καταστροφέας του εθνικού κόσμου, τον οποίο η Εκκλησία μπορεί να λιβανίζει για την αμέριστη βοήθειά του στην επικράτηση του Χριστιανισμού, αλλά ο παγκόσμιος πολιτισμός θρηνεί ακόμη για τα εγκλήματα που ακολούθησαν την επόμενη των αυτοκρατορικών διαταγμάτων του... Και το πόσο εύκολα δόθηκαν τα συγχωροχάρτια για τις σφαγές και δολοφονίες που διέπραξαν, ακόμα και στο στενό οικογενειακό του κύκλο ο πρώτος...

Αλλά και πόσο ευκολότερα δόθηκαν ετικέτες σε όσους επέμεναν να αμυνθούν των αρχαίων παραδόσεων και των πατρώων κατ' επέκταση... Παραβάτης ή Αποστάτης ο Ιουλιανός και μια ενοχλητική παρένθεση και μόνο στα ιστορικά βιβλία καθώς ο φιλόσοφος αυτοκράτορας επέλεξε να επαναφέρει την αυτοκρατορία στα ιδανικά του αρχαίου κόσμου... Όλοι οι Ρωμαίοι αυτοκράτορες είναι εξ' ορισμού "κακοί" ... Με το που αρχίζουν να βαφτίζονται χριστιανοί, ως εκ του θαύματος το σκηνικό αλλάζει κι είναι πλέον "καλοί" και άγιοι...

"Ως εραστής παράφρων ιστάμενος ενώπιον του πτώματος ερωμένης περιποθήτου εφαντάζετο ο ταλαίπωρος ότι δύναται δια των ασπασμών αυτού και των περιπτύξεων να εμφυσήση ζωήν εις σώμα σώζον μεν έτι καλλονήν απαράμμιλον αλλ' ουφέν ήττον άψυχον κατακείμενον. Θέαμα οικτρόν, του οποίου όμως ανάγκη να παρακολουθήσουμε τας περιπέτειας"

...Άμεμπτη, απροκατάληπτη κι αμερόληπτη ιστορική θέση, στην προκειμένη από την πένα του Κ. Παπαρρηγόπουλου... Πολύ θα ήθελα προσωπικά να γνωρίζω την σύγχρονη αναφορά στα έργα των προαναφερόμενων "χριστιανών" αυτοκρατόρων αν η εξουσία τους δεν επέλεγε την χριστιανική οδό... Πόσο μέγιστοι και άγιοι θα εμφανιζόταν...



Μάρκος Αυρήλιος κυβέρνησε για δεκαεννιά χρόνια την ισχυρότερη αυτοκρατορία του κόσμου. Κυβέρνησε άψογα μέχρι τα 59 του χρόνια, ζώντας τα τελευταία χρόνια της ζωής του σε αντίσκηνο στο Δούναβη, επιλέγοντας να είναι παρών στη στρατιωτική άμυνα της αυτοκρατορίας ενάντια στους πρώτους Γερμανούς εισβολείς... Ουδεμία σχέση με τους αυτοκράτορες της χλιδής, της επίδειξης της δύναμης και του πλούτου εκ του ασφαλούς.

Μέσα στο αντίσκηνο, κατέγραφε τους συλλογισμούς του, κρατούσε σημειώσεις, έδινε στον εαυτό του συμβουλές, τον εμψύχωνε με τη δύναμη της φιλοσοφίας. Με απώτερο στόχο να σταθεί συνεπής στις ιδέες του, ν' αντέξει στις δυσκολίες, να μην παρασυρθεί από τις δυσκολίες και καταλήξει ένας συνηθισμένος άνθρωπος της εξουσίας. Δε σκόπευε να τα δημοσιεύσει. Έγραφε για να κρατηθεί δυνατός. Δεν πίστευε στην υστεροφημία. Δεν πίστευε καν ότι θα τον θυμάται κανείς.

Τα εις εαυτόν δεν είναι το αυθόρμητο ξεχείλισμα μιας ψυχής που θέλει να εκφραστεί με αμεσότητα. Είναι πνευματική άσκηση σύμφωνη με ορισμένους κανόνες. Δεν είναι ένα απλό γνωμολόγιο ή συλλογή από ρητά προς επιλεκτική χρήση από τον αναγνώστη. Είναι αυστηρές εφαρμογές της στωικής οντολογίας, επιστημολογίας και ηθικής φιλοσοφίας και συχνά φιλοδοξούν να αναπτύξουν περαιτέρω τη στωική ηθική διδασκαλία. (...) Επί πολλούς αιώνες μετά το θάνατό του δε βρέθηκε ποτέ κανείς - ούτε καν μεταξύ των χριστιανών - να μιλήσει απαξιωτικά για τον ίδιο ή τα εις εαυτόν".
ΜΑΡΚΟΣ ΑΥΡΗΛΙΟΣ - ΤΑ ΕΙΣ ΕΑΥΤΟΝ, Γιάννης Αβραμίδης, Θύραθεν Εκδόσεις

  • Σαν να πρόκειται τώρα αμέσως να φύγεις από τη ζωή, έτσι να πράττεις κάθε φορά, έτσι να μιλάς, έτσι να σκέφτεσαι...
  • Πόσο γοργά αφανίζονται όλα - μες τον κόσμο τα ίδια τα σώματα, και μες την αιωνιότητα η μνήμη τους...
  • Τι σημαίνει θάνατος που αν τον εξετάσεις μεμονωμένα, και ορίσεις την έννοιά του και τον διαχωρίσεις από τους συνειρμούς που μας προκαλεί, δε θα τον θεωρείς πια τίποτε άλλο παρά μια λειτουργία της φύσης. Κι αν κάποιος φοβάται μια λειτουργία της φύσης, έχει μυαλό μικρού παιδιού...
  • Ακόμη κι αν πρόκειται να ζήσεις τρεις χιλιάδες χρόνια ή και τριάντα χιλιάδες, να θυμάσαι πως κανείς δε χάνει ζωή άλλη από αυτή που έχει, ούτε ζει άλλη ζωή από αυτήν που χάνει...
  • Ο μακροβιότερος άνθρωπος και αυτός που θα πεθάνει πολύ νωρίς, το ίδιο πράγμα χάνουν: μόνο το παρόν θα στερηθούν, ενώ ό,τι δεν έχεις, δεν μπορείς να το χάσεις...
  • Της ανθρώπινης ζωής ο χρόνος είναι μια στιγμή, η ουσία της ρευστή, οι αισθήσεις αμυδρές, του κορμιού η σύσταση φθαρτή, η ψυχή μια σβούρα, η τύχη ανεξιχνίαστη κι η φήμη προϊόν ακρισίας...
  • Φιλοσοφία θα πει, να διατηρείς τον δαίμονα που έχεις μέσα σου απρόσβλητο, σώο και αβλαβή, υπεράνω πόνων και ηδονών... θα πει να μην έχεις ανάγκη από το τι κάνει ή δεν κάνει ο άλλος. Κι ακόμη ό,τι σου προκύψει, ό,τι σου στέλνει η μοίρα ο δαίμονάς σου να τα δέχεται, ως προερχόμενα κάπου από κει, όπου προέρχεται κι αυτός. Και πάνω απ΄όλα να περιμένεις το θάνατο με γαλήνιο νου, ως κάτι που δεν είναι παρά μια ακόμη διάλυση στοιχείων που συνθέτουν κάθε έμβιο όν...
  • Μη σπαταλήσεις τη ζωή που σου μένει σε σκέψεις για τους άλλους, αν δεν τις αναγάγεις σε κάτι επωφελές για όλους...
  • Αν βρεις μες τη ζωή κάτι ανώτερο από τη δικαιοσύνη, την αλήθεια, την εγκράτεια, την ανδρεία, τότε σ' αυτό να στραφείς ολόψυχα και να το χαρείς, μιας και βρήκες το ανώτερο που υπάρχει...
  • Ποτέ μη θεωρήσεις συμφέρον αυτό που θα σε αναγκάσει κάποτε να παραβείς τον λόγο σου, να αφήσεις κατά μέρος τον αυτοσεβασμό, να μισήσεις κάποιον, να βάλεις με το νου σου υποψίες, να καταραστείς, να υποκριθείς, να λαχταρίσεις κάτι που θα χρειαστεί τοίχους και κουρτίνες να το κρύψεις...
  • Τίμα την ικανότητά σου να διαμορφώνει γνώμες. Σ' αυτή βασίζονται όλα όσα θα σε αποτρέψουν από το να πλάσεις μέσα σου απόψεις ανακόλουθες προς τη φύση και την σύσταση ενός λογικού όντος...
  • Σώμα, ψυχή, νους. Του σώματος πράγμα είναι οι αισθήσεις, της ψυχής οι ορμές, του νου οι ιδέες. Το να αποτυπώνεις παραστάσεις μέσω των αισθήσεων, είναι κάτι που μπορούν και τα πρόβατα. Το να σε κινούν σα μαριονέτα οι ορμές είναι κάτι που το έχουν και τα θηρία. Το να έχεις το νου για οδηγό σε κάποια δήθεν καθήκοντα το μπορούν ακόμη κι οι άθεοι και οι προδότες της πατρίδας, κι εκείνοι που πίσω από πόρτες κλειστές είναι ικανοί για όλα... Τι απομένει? Το γνώρισμα του καλού ανθρώπου: τ' ότι αγαπά κι αποδέχεται ό,τι του συμβαίνει κι όσα του κλώθει η μοίρα. Το ότι δε μολύνει τον δαίμονα εντός του, δεν τον ταράζει μ' ενα πλήθος εντυπώσεων, αλλά τον διατηρεί πράο, κόσμιο ακόλουθο του θεού. Το ότι δε θα πει τίποτα που αντίκειται στην αλήθεια, ούτε θα πράξει ενάντια στο δίκαιο...
  • Με τι δυσαρεστείσαι? Με την κακία των ανθρώπων? Σκέψου ότι τα λογικά όντα υπάρχουν το ένα για το άλλο, ότι η ανοχή είναι κομμάτι της δικαιοσύνης, κι ότι οι άνθρωποι σφάλλουν ακούσια... Σ' ενοχλούν σωματικά προβλήματα? Σκέψου ότι ο νους, άπαξ και συνειδητοποιήσει την εξουσία του, δεν αναμιγνύεται με την ζωική πνοή είτε αυτή κινείται ομαλά, είτε αυτή κινείται τραχιά...
  • Όλα όσα βλέπεις, αλλάζουν στη στιγμή και παύουν να υπάρχουν. Και να θυμάσαι διαρκώς σε πόσες τέτοιες μεταβολές υπήρξες μάρτυρας κι εσύ ο ίδιος. Ο κόσμος είναι μεταβολή, η ζωή είναι δοξασίες...
  • Αν η ικανότητα της νόησης είναι κοινή σ' εμάς τους ανθρώπους, τότε κοινός είναι κι ο ορθός λόγος που μας κάνει έλλογα όντα...
  • Ξεφορτώσου την ιδέα που σχημάτισες και θα ξεφορτωθείς και το "έπαθα κακό". Αν αρθεί το "έπαθα κακό", θα αρθεί και το κακό.
  • Απόχτησες υπόσταση ως ένα μέρος του όλου. Θα αφανιστείς μέσα σ' αυτό που σε γέννησε...
  • Είδες εκείνη την πλευρά, δες τώρα κι αυτήν εδώ. Μην ταράζεις τον εαυτό σου, απλοποίησέ τον. Σφάλλει κάποιος? Σε βάρος του εαυτού του σφάλλει. Σου συνέβη κάτι? Καλώς συνέβη. Το σύμπαν εξ αρχής σου είχε απονείμει κι είχε συνυφάνει με τη μοίρα σου το κάθετί που σου συμβαίνει...
  • Τα πάντα εφήμερα. Κι εκείνος που θυμάται κάτι, κι αυτό το κάτι...
  • Σαν το ακρωτήρι να είσαι, που σπάνε πάνω του τα κύματα δίχως σταματημό. Εκείνο μένει βράχος, ενώ γύρω του τα φουσκωμένα νερά έρχονται στιγμή που γαληνεύουν...
  • Να τρέχεις τον σύντομο δρόμο πάντα. Κι ο δρόμος της Φύσης είναι σύντομος....
  • Από τα όσα υπάρχουν μέσα στο σύμπαν, να τιμάς το ανώτερο. Τουτέστιν το ον που χειρίζεται και διέπει τα πάντα. Και ομοίως τίμα το ανώτερο στοιχείο μέσα σου. Είναι του ίδιου γένους μ' εκείνο...
  • Αναλογίσου την υλική ουσία του σύμπαντος και πόσο ελάχιστο μέρος της είσαι εσύ. Και από όλη την αιωνιότητα, πόσο σύντομος και ακαριαίος ο χρόνος που σου αναλογεί. Και την ειμαρμένη: πόσο να' ναι άραγε το μερίδιό σου?
  • Άλλο πάλι και τούτο! Από τη μία, δεν θέλουν καλή κουβέντα να πουν για τους συγκαιρινούς τους, για ανθρώπους με τους οποίους ζουν, κι από την άλλη θεωρούν τόσο σπουδαίο πράγμα το να επαινεθούν οι ίδιοι από ανθρώπους του μέλλοντος τους οποίους ούτε είδαν ούτε πρόκειται να δουν. Είναι κάπως σα να λυπάσαι που οι μακρινοί πρόγονοί σου δε σ' επαινούσαν...
  • Όταν το σώμα σου δεν το έχει κουράσει η ζωή, είναι ντροπή να τόχει κιόλας αποκάμει η ψυχή σου...
  • Η Ασία, η Ευρώπη γωνιές του κόσμου. Όλα τα πελάγη μια σταγόνα του σύμπαντος. Ο Άθως ένα σβωλαράκι μες το σύμπαν, η εποχή μας μια στιγμή στην αιωνιότητα. Τα πάντα μικρά, ευμετάβλητα, εξαφανίζονται το ένα μέσα στο άλλο...
  • Σάμπως δυσανασχετείς που ζυγίζεις τόσα κιλά κι όχι τριακόσια? Το ίδιο είναι και ότι σου απομένουν τόσα χρόνια ζωής κι όχι περισσότερα. Ακριβώς όπως σου αρκεί η ύλη που σου έχει δοθεί, έτσι να είσαι ευχαριστημένος και με το χρόνο...
  • Ένδον σκάπτε... Μέσα σου είναι η πηγή του καλού και θ' αναβλύζει ακατάπαυστα, όσο συνεχίζεις να σκάβεις...
  • Πρόσεχε μη νιώσεις ποτέ για τους απάνθρωπους, αυτό που νιώθουν οι απάνθρωποι για τους ανθρώπους...
(...)


Η παρούσα ανάρτηση παίζει το ρόλο μιας αναφοράς και μόνο. Φτωχό και άχαρο το σκηνικό όταν τίποτα δεν μπορεί να περικλείσει - περιγράψει όπως θάθελε. Και η όποια συνέχεια επαφίεται στο προσωπικό ενδιαφέρον του καθενός, να αναζητήσει, να βρει, να μάθει. Η ιστορία δεν είναι αυτή που φαίνεται, τονίσαμε άλλωστε σε κάποια προηγούμενη ανάρτηση ότι αποτελεί δυστυχώς την οπτική γωνία των νικητών. Δεν μπορείς να παρατηρήσεις τον αρχαίο κόσμο μέσα από τα γυαλιά της επικρατούσας θρησκείας με τις βολικές γι΄αυτήν επεξηγήσεις και παραλλαγές. Πρέπει να σηκωθείς ψηλά, εκεί στην αρχή της ανάρτησης, όπου η λογική συναντιέται με τη φαντασία. Και η φιλοσοφία δε θ' αργήσει να ξεπροβάλει... Έστω και μέσα από τα λόγια του Εστεμμένου Φιλοσόφου...

Πέμπτη 5 Μαρτίου 2009

Η κότα με τα χρυσά αυγά...

Ώρες ώρες κάθεσαι και αναλογίζεσαι την μοίρα αυτού του λαμπρού ελληνικού λαού που ανέχεται όσα ανέχεται από τους τυχάρπαστους της πολιτικής και σκέφτεσαι τι απίστευτα έπη θα γραφούν άραγε στο μέλλον για την ...ευφυΐα του. Καθώς το αν ο ελληνικός λαός γεννήθηκε πρώτος και μετά προέκυψε η ευφυΐα - οπότε και δικαιολογείται η κουζουλάδα που τον δέρνει - είναι ερώτημα παραπλήσιο του "ποιος βγήκε πρώτα, η κότα ή το αυγό"...

Ένα μεγιστοτεράστιο ερώτημα που από αρχαιοτάτων ετών ταλανίζει την ανθρωπότητα αυτό το γουστόζικο με το αυγό...

Αλλά εδώ είμαστε για να δίνουμε λύσεις και μιας και διασώθηκαν κάποιες ...απόκρυφες γραφές που ρίχνουν φως στα της δημιουργίας της κότας ή του αυγού ας φωτίσουμε λίγο το παράλογο σκηνικό...

Όταν ο Θεός έπλασε λέει τον Αδαμ πριν 7-8000 χρόνια πάνω κάτω, δεν υπήρχαν ως γνωστόν ακόμη ρολόγια ή κινητά που κουδουνίζουν και σε ξυπνούν... Έτσι αμέσως μετά τον Πρωτόπλαστο, ο Φιλεύσπλαχνος έπλασε τον κόκορα.. Άνθρωπος και κόκορας ζούσαν αρμονικά μέχρι που αποφάσισε ο Θεός να τους πλάσει από ένα ταίρι καθώς άλλη δουλειά δεν είχε... Έβαλε ως γνωστόν τον Αδάμ για ύπνο, του βούτηξε ένα πλευρό κι έπλασε το κέρατο που λέγεται γυναίκα... Στη συνέχεια πήρε κι ένα κοκαλάκι από τον κόκορα κι έπλασε την κότα... Ζευγαρωμένοι πλέον, άντρας και κόκορας ζούσαν αρμονικά στον Κήπο, όχι του Επίκουρου αλλά του Θεού...

Ώσπου μια μέρα που ακόμα δεν είχαν ξυπνήσει οι άντρες της υπόθεσης, εμφανίστηκε ο όφις ο καταραμένος και πρόσφερε το γνωστό μήλο στην Εύα, κι έναν σκώληξ πού ήταν μέσα στο μήλο, στην κότα... Ως γνωστόν και σύμφωνα με τη χριστιανική θεώρηση που ακούει στο "οι γυναίκες έχουν πολλά μαλλιά αλλά λίγο μυαλό", οι δύο θηλυκές υπάρξεις κατενθουσιάστηκαν με τα δώρα (από τότε οι γυναίκες ενθουσιάζονται με πάσης φύσεως δώρα) με τα γνωστά αποτελέσματα... Ζευγάρι ανθρώπων και ζευγάρι πουλερικών εκδιώχθηκαν από τον προαναφερόμενο κήπο με τις γνωστές κατάρες και έπεσαν στην αφιλόξενη Γη...

Έκτοτε ο άντρας με τον ιδρώτα του βγάζει το ψωμί του - εκτός αν τυγχάνει ιεράρχης ή πολιτικάντης - και η γυναίκα με πόνους τίκτει τα παιδιά του πρώτου. Εξίσου και η κότα, με κόπους γεννάει τα αυγά της τα οποία πάλι με κόπο πρέπει να κλωσήσει για να βγουν τα σκασμένα τα κλωσσόπουλα...

Οι δε άνδρες της υπόθεσης, από τότε αναγκασμένοι να βγάζουν το ψωμάκι τους με κόπο για να τρέφουν τις προαναφερόμενες αντί να τις σφάξουν στο γόνατο για τα όσα υπέστησαν εξαιτίας τους, πρέπει να σηκώνονται νωρίς, πολύ νωρίς... Και η τιμωρία του κόκορα ήταν να παίζει το ρόλο του ξυπνητηριού για τον άντρα. Κόκορας και άντρας σηκώνονται από τότε όσο πιο νωρίς γίνεται, πριν ακόμα χαράξει, μες το άγχος να μην προλάβουν οι άλλες δυο οι προκομμένες και ξυπνήσουν νωρίτερα και γίνει κανένα ντράβαλο πάλι...

Αυτά λένε οι εχμμ... γραφές...

Τώρα βέβαια το ερώτημα στην προκειμένη δε θα έπρεπε να έχει να κάνει με το αυγό και την κότα... Η ερώτηση δε θα έπρεπε να είναι "Ποιο βγήκε πρώτα, η κότα ή το αυγό" αλλά η ερώτηση, "Ποιος κρατά την κότα που γεννά χρυσά αυγά"... Κι εδώ η απάντηση δε χρειάζεται ούτε επιστημονική θεώρηση ούτε αναζήτηση στις ιερές γραφές σαν την παραπάνω και ειδικά καμιά απάντηση δε χρειάζεται να δοθεί στο ερώτημα "ποια είναι εντέλει αυτή η αλανιάρα η κότα"...

Μετά ωρίμου σκέψεως, η λύση εμφανίστηκε ως δια μαγείας. Μήπως λοιπόν ήρθε η ώρα ως λαός ν' αφήσουμε τα αυγογεννητούρια που καρπώνονται οι πανέξυπνοι κάθε πολιτικής ή άλλης πτέρυγας και να πιάσουμε τις κοτρόνες από τα ερείπια του κόσμου μας που άφησε στο διάβα της η εκάστοτε πολιτική ...διάνοια οδηγώντας μας στην απόλυτη παράνοια?

Λέω μήπως...


The Hag of Beare

Κι αν η ιστορία γράφτηκε από τους νικητές κι αν η λήθη σύμμαχος τους... και τι μ' αυτό. Αυτά τα ελάχιστα ψήγματα του παρελθόντος που κονιορτοποιημένα έφτασαν ως τις μέρες μας αρκούν να μιλήσουν και να καταμαρτυρήσουν τα όσα κάποτε έλαμπαν κάτω από τον ήλιο...

The Hag of Beare, ένα παγανιστικό ποίημα του 9ου μ.Χ αιώνα... Μια ηλικιωμένη γυναίκα, έχοντας γίνει καλόγρια, μετρά τις μέρες γύρω της με μετάνοιες και προσευχές... Πίσω από το γέρικο αυτό πέπλο, μια Θεότητα του ιρλανδικού παγανιστικού παρελθόντος προσπαθεί να προσαρμοστεί στη Νέα Θρησκεία για να επιβιώσει... Προσαρμογή και επιβίωση... κι ο πόνος η μοναδική παρέα πλάι στο προηγούμενο δίδυμο...



The Hag of Beare
CAILLEACH BHÉARA
he Hag of Beare am I Who once was beautiful.
Now all I know is how to die. I'll do it well...

Look at my skin Stretched tight on the bone.
Where kings have pressed their lips, The pain, the pain...

I don't hate the men Who swore the truth was in their lies.
One thing alone I hate - Women's eyes...

The young sun Gives its youth to everyone, Touching everything with gold.
In me, the cold...

The cold. Yet still a seed Burns there.

Women love only money now. But when I loved, I loved Young men...

Young men whose horses galloped On many an open plain Beating lightning from the ground.
I loved such men...

And still the sea Rears and plunges into me, Shoving, rolling through my head
Images of the drifting dead...

A soldier cries Pitifully about his plight;
A king fades Into the shivering night...

Does not every season prove That the acorn hits the ground?
Have I not known enough of lov
e To know it's lost as soon as found?
I drank my fill of wine with kings, Their eyes fixed on my hair.
Now among the stinking hags I chew the cud of prayer...

Time was the sea Brought kings as slaves to me.
Now I near the face of God And the crab crawls through my blood...

I loved the wine That thrilled me to my fingertips;
Now the spinster wind Stitches salt into my lips...


The coward sea Slouches away from me. Fear brings back the tide
that made me stretch at the side Of him who'd take me briefly for his bride...

The sea grows smaller, smaller now. Farther, farther it goes

Leaving me here where the foam dries On the deserted land,

Dry as my shrunken thighs, As the tongue that presses my lips,
As the veins that break through my hands...





ια ηλικιωμένη γυναίκα του Beare είμαι, που κάποτε ήταν όμορφη.
Τώρα, το μόνο που γνωρίζω είναι το πώς θα πεθάνω. Θα το κάνω όμορφα...

Κοιτάξτε το δέρμα μου... σφιχταγκαλιασμένο με τα κόκαλα.
Εκεί που οι βασιλιάδες ακουμπούσαν τα χείλη τους, τον Πόνο, τον Πόνο...

Δεν μισώ τους άντρες που ορκίστηκαν πως η Αλήθεια βρισκόταν μες τα ψέματά τους.
Μόνο ένα πράγμα μισώ - Τα Γυναικεία Μάτια...


Ο νεανικός Ήλιος χαρίζει τα νιάτα του σε όλους, αγγίζοντας τα πάντα με χρυσό.
Μέσα μου, το ψύχος...


Το ψύχος. Εν τούτοις, ακόμη επωάζεται κάποιος σπόρος.
Οι γυναίκες τώρα πια αγαπούν μόνο τα χρήματα. Μα όταν εγώ αγαπούσα, αγαπούσα Νέους...

Νέους που τα άλογά τους κάλπαζαν, σαν κεραυνοί που χτυπούν το έδαφος.
Τέτοιους άντρες αγάπησα...

Κι η θάλασσα εξακολουθεί να με ξεσηκώνει και να με βουτά, να κυματίζει μες το κεφάλι μου
εικόνες από τους παρασυρμένους νεκρούς...

Ένας στρατιώτης κλαίει οικτρά για το χάλι του.
Ένας βασιλιάς σβήνει μες τη νυχτιά που τρεμοπαίζει...


Μήπως κάθε εποχή δεν αποδεικνύει πως τα βελανίδια πέφτουν στο έδαφος;
Σάμπως δεν γνώρισα αρκετά την αγάπη για να πω πως
την χάνεις άπαξ και τη βρεις;

Ήπια το γιόμα του κρασιού με βασιλείς. Τα μάτια τους καρφώθηκαν στα μαλλιά μου.
Τώρα, ανάμεσα σε βρομερούς μεσήλικες, αναμασώ προσευχές...


Ο Χρόνος μου 'φερε για σκλάβους βασιλείς.
Τώρα, πλησιάζω το πρόσωπο του Θεού κι ένα παράπονο σέρνεται μες το αίμα μου...

Αγάπησα το κρασί που μ' αναστάτωνε ως τα ακροδάχτυλά μου.
Τώρα ο άνεμος της αγαμίας καρφώνει αλάτι στα χείλη μου...

Η δειλή θάλασσα αποσύρεται σκυφτή μακριά μου. Ο φόβος φέρνει την παλίρροια
που μ' έκανε ν' απλώνομαι στο πλευρό Εκείνου που θα
μ' έπαιρνε για λίγο γυναίκα του...

Η θάλασσα γίνεται μικρότερη, και μικρότερη τώρα. Μακρύτε
ρα και πιο μακριά πηγαίνει
αφήνοντάς με εδώ όπου ο αφρός ξεραίνεται στην άνυδρη γη...

Άνυδρη σαν τους ζαρωμένους μηρούς μου, σαν τη γλώσσα που πιέζει τα χείλη μου,
σαν τις φλέβες που ξεπηδούν, ίδιοι φραγμοί, στα χέρια μου...


Ευχαριστώ από καρδίας την Lola, που της ζήτησα μια απλή μετάφραση αυτού του σχεδόν άγνωστου έργου και προέκυψε ποίημα... Απίστευτη δύναμη και απόλυτα διαλεγμένες εκφράσεις και λέξεις...


Τετάρτη 4 Μαρτίου 2009

Για την ...ψυχή μιας ξανθιάς γυναίκας

Τι είναι η αλήθεια αν όχι μια οπτική γωνία θέασης των πραγμάτων... Τι είναι ιστορική αλήθεια αν όχι μια προσπάθεια καταγραφής ιστορικών γεγονότων από ουδέτερη οπτική γωνία... Ένας διαιτητής θα μπορούσε ίσως να είναι ιστορικός, υποτίθεται αμερόληπτος. Κανένα όμως εμπλεκόμενο μέρος ενός ιστορικού γεγονότος ή συμβάντος δε θα μπορούσε να αποτελέσει την έγκυρη πηγή που θα προσφέρει την αδιαμφισβήτητη αλήθεια σερβιρισμένη στο πιάτο...

Τεμαχίζοντας την ιστορία, δεν υπάρχει περίπτωση να βρει κανείς ισάριθμες αλήθειες με τα γεγονότα που παρουσιάζονται. Κι όταν η ιστορία θα γραφεί από τους νικητές, τα περιθώρια στενεύουν επικίνδυνα... Η αλήθεια μόνο ως απαραίτητη έννοια συχνάζει στα ιστορικά κείμενα που οι νικητές άφησαν πίσω τους ως "αυθεντικές πηγές"...



Ξανθιά γυναίκα... σύμβολο ερωτισμού και ηλιθιότητας ταυτόχρονα... Αλήθεια, γιατί? Μας προβλημάτισε ποτέ αυτή η άποψη? Πώς και γιατί προέκυψε? Μήπως είναι αυτό που θες ν' αγγίξεις και δε σου δίνεται οπότε και το συκοφαντείς? Ή μήπως είναι αυτό που θες να είσαι αλλά δεν θα είσαι ποτέ γιατί η φύση είχε άλλη γνώμη?

Απάντηση στο τώρα δεν θα βρούμε... Οπότε ας μπούμε στη μηχανή του χρόνου...

Ελληνικός Πολιτισμός... λαμπρός, απίστευτος, απερίγραπτος... ας τον προσπεράσουμε...

Η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία υπήρξε το μεγαλύτερο χωνευτήρι εθνών, το ρόλο της οποίας καλούνται να παίξουν στη σύγχρονη εποχή οι ΗΠΑ. Ίδιες και απαράλλαχτες οι κινήσεις, οι τακτικές, τα οράματα και οι επιδιώξεις... η κατάκτηση του κόσμου...

Υπήρχε κάποτε μια εποχή, όπου η ιδιότητα Ρωμαίος Πολίτης ήταν εφάμιλλη κι ισάξια αυτής του Αμερικανού Πολίτη. Πλούτος και δόξα στη Ρώμη το όραμα κάθε αυτοκράτορα, προσωπικός πλούτος και δόξα εντέλει. Και τα σφαγιασμένα έθνη εκατοντάδες στη διάρκεια των αιώνων. Σφαγιασμένα, εξαφανισμένα, ξεχασμένα... Σα να μην υπήρξαν ποτέ. Ειμαρμένη...

Όποιος επισκεφτεί το Λονδίνο, δίπλα από το κτίριο του Κοινοβουλίου θα δει να δεσπόζει σε μεγαλύτερο του φυσικού μεγέθους η Βοαδίκεια, η βάρβαρη βασίλισσα ή Μπουντίκα, η βασίλισσα των Κελτών...




Μια φυσιογνωμία που αποτέλεσε μια προσβολή στη ρωμαϊκή αντίληψη περί ευπρέπειας που ήθελε τις γυναίκες υποταγμένες χωρίς πολιτικά δικαιώματα και ψήφο, ενώ οποιαδήποτε έργα Ρωμαίων γυναικών για να αποκτήσουν νομική υπόσταση θα έπρεπε να εγκριθούν από άνδρα κι όπως όρισε ο Κικέρων και τα οριζόμενα απ΄αυτόν τηρήθηκαν κατά γράμμα μέχρι πριν μερικές δεκαετίες, "οι πρόγονοί μας όρισαν, πώς όλες οι γυναίκες λόγω της νοητικής τους ανεπάρκειας, πρέπει να βρίσκονται κάτω από την εξουσία επιτρόπων"...

Βέβαια τη βολική σκυτάλη πήρε η χριστιανική Εκκλησία εν συνεχεία, η οποία ακόμη και την Μεγαλόχαρη χρειάστηκε κάμποσους αιώνες για να την αποδεχτεί... για το αν έχει ψυχή η γυναίκα ή όχι χρειάστηκαν περισσότεροι αιώνες κι ένα κάρο σύνοδοι. Στην τοπική Επισκοπική Σύνοδο της πόλης Macon της Γαλλίας, - μία σύνοδο βασικά που δεν αναγνωρίζουν ούτε η Ορθόδοξη ούτε η Καθολική Εκκλησία καθώς δε βολεύει, ακόμα και αν η Σύνοδος έλαβε χώρα το 585. μ.Χ. με συμμετοχή 43 επίσκοπων και αντιπροσώπων άλλων 20, πολύ πριν τα ζητήματα της κάθε Εκκλησίας αντιμετωπιστούν χωριστά, - οι επίσκοποι αναρωτήθηκαν εάν οι γυναίκες δικαιούνται ή όχι να λέγονται άνθρωποι (homines) και αν έχουν εν τέλει ή όχι ...ψυχή...

Αποφάσισαν τελικά κοντά 1000 χρόνια αργότερα, στο 1545 μ.Χ., δηλαδή πριν 464 χρόνια, στη Σύνοδο του Τρέντο όπου η Καθολική Εκκλησία αποδέχτηκε,ότι και οι γυναίκες έχουν ψυχή, με τη συγκλονιστική πλειοψηφία των ...τριών μόλις ψήφων. Αλλά ξεφεύγουμε...



Γυναίκες μ' αυτοπεποίθηση, δεσποτικές και ηγετικές φιγούρες? Καθαρόαιμη προσβολή...! Το να έχει δύναμη μια γυναίκα? Ανήκουστο για τους Ρωμαίους... Και κάπου εκεί τελειώνει ο πολιτισμός των όσων θεωρούνται εξαρχής ως ορθά, με τη βαρβαρότητα να καραδοκεί. Μια λέξη που φρόντισαν οι Ρωμαίοι πάλι να αλλάξουν όλη της τη σημασία για να φτάσει απαλλοτριωμένη από τις ρίζες της στο σήμερα και να χρησιμοποιείται με τον ίδιο απαράλλαχτο τρόπο που τη χρησιμοποιούσαν χιλιάδες χρόνια πριν οι κάργα πολιτισμένοι προαναφερόμενοι...

Η θέση των γυναικών στην κέλτικη κοινωνία ήταν εντελώς διαφορετική. Με άνεση οι γυναίκες επέλεγαν τους συζύγους ή εραστές τους, μπορούσαν να ζητήσουν διαζύγιο και να πάρουν πίσω την περιουσία που είχαν συνεισφέρει στο γάμο ενώ ήσαν ελεύθερες να ξαναπαντρευτούν... Είχαν ιδιοκτησία, μπορούσαν να διενεργήσουν εμπορικές πράξεις, κι είχαν πλήρη συμμετοχή στην πολιτική και δημόσια ζωή... Όλα αυτά αποτελούσαν ένα είδους ηθικής εξαχρείωσης για τους θορυβημένους Ρωμαίους. Και δε θα ήθελα να είμαι Ρωμαίος όταν αντηχούσαν τα λόγια της Δόμνας (γυναίκας ενός Βρετανού αρχηγού) στα αυτιά τους:

"Εμείς οι γυναίκες των Κελτών υπακούμε στα κελεύσματα της Φύσης με τρόπο πολύ πιο ηθικό από όσο οι γυναίκες της Ρώμης. Πλαγιάζουμε ελεύθερα με τους καλύτερους άντρες, ενώ εσείς στη Ρώμη δέχεστε να μοιχεύσετε με τους χειρότερους"...

Βάρβαρες ξανθιές οπτασίες με καταγάλανα μάτια... οι γυναίκες των Κελτών. "Οπισθοδρομικές", ισχυρές, επικίνδυνες κι ερωτικές... Σάστισαν οι ρωμαϊκές λεγεώνες όταν ανάμεσα στους Κέλτες πολεμιστές, ξανθιές οπτασίες με πανοπλία, έσπερναν τον τρόμο στις σειρές τους...

Ο κέλτικος πολιτισμός κονιορτοποιήθηκε τελικά από τους Ρωμαίους. Ελάχιστα ίχνη απέμειναν να θυμίζουν τη λάμψη του. Και φυσικά δε θα μπορούσαν να μην πάρουν το αίμα τους πίσω για τα όσα από τους Κέλτες υπέστησαν... Το 40 π.Χ. η Ρωμαϊκή Σύγκλητος νομοθέτησε ότι οι πόρνες ήταν υποχρεωμένες να βάφουν τα μαλλιά τους ξανθά, το χρώμα που οι Ρωμαίοι είχαν συνδέσει με τους Κέλτες. Εντούτοις εκείνο που έπεισε τις γυναίκες της ανώτερης τάξης των Ρωμαίων να φορούν ξανθές περούκες ήταν ο ερωτισμός...

Σπονδή στο ξανθό της υπόθεσης λοιπόν, αυτό το κατασυκοφαντημένο. Και μην ξανακούσω ανέκδοτα για ξανθιές. Καθώς πίσω από κάθε ανέκδοτο, κρύβεται ωμή βία. Απλά ο νικητής την προσπέρασε και δεν την ανέφερε καν καθώς ήταν από πλευράς του...






Δευτέρα 2 Μαρτίου 2009

Καλωσόρισες Κόρη!


Άνοιξη όπως Χρώματα,
Άνοιξη όπως Φως,
Άνοιξη όπως Έρωτας,
Άνοιξη όπως Ζωή...

Μια έννοια από μόνη της ικανή αισθήσεις να διεγείρει, το νου να τον μεθύσει, το είναι σου ν' αλώσει...

Η Κόρη που θα ξαναγεννηθεί - το φως θε ν' αντικρίσει σκορπώντας τα πέπλα τα σκοτεινά που ως τα μισά του Χρόνου στο λήθαργο τη Φύση να κρατούν έχουν βαλθεί αφήνοντάς την απογυμνωμένη, στερώντας από εκείνη τη φωνή, το χρώμα και τη λάμψη...

Άνοιξη, ο άκρατος ο οίνος, η μέθη του Θεού, η θλίψη του ερωτοχτυπημένου Άδη (Έρωτας ο παντοδύναμος που με την μορφή της Κόρης μέχρι το βασίλειο τον νεκρών θα τρυπώσει) που για δώρα στη θλίψη της Μάνας τον φόνο και την πέρσις θα αναγκαστεί στο Φως να ελευθερώσει, το μόνο πλάσμα που αταίριαστη ζωή πλάι σε είδωλα νεκρών βιώνει, ελεύθερο θα αφήσει...

Κι η λάμψη στο πρόσωπό της και το σκίρτημα από το άκουσμα της είδησης κομμάτια θα τον κόψουν, τον Κύριο των νεκρών. Μα τα σπυριά του ροδιού για την επιστροφή έχουν φροντίσει κι ας μην τα δέχεται η Κόρη...

"Έφαγες κάτι όσο ήσουν εκεί?"

... γλυκόξινη η γεύση τους, η απάντηση στον τρόμο της Μητέρας...

Κι η Φύση θα ξυπνήσει, το στάχυ θα βγει ξανά από τη Γη, τα φύλλα, τα λουλούδια κι οι καρποί στον κόσμο των θνητών θα ξαναγυρίσουν, όσο Μάνα και Κόρη παρέα θα βαδίζουν...

Καλωσόρισες Κόρη!