Τυγχάνω ευτυχισμένος πατέρας ενός 12χρονου μπόμπιρα που λόγω της ιδιοσυγκρασίας του μου επιτρέπει να δηλώνω πολύτεκνος... Το φως μου είναι, η ζωή μου όλη, ό,τι πιο όμορφο δημιούργησα σ' αυτή τη ζωή, το πιο πολύτιμο στοιχείο, η πιο χαρούμενη σκέψη μου. Όλα αυτό...
Μπορώ να νιώσω και να αισθανθώ το φόβο κάθε γονέα που μεγαλώνει τα παιδιά του, μπορώ να αφουγκραστώ κάθε σκέψη τους, να μπω κάθε στιγμή στο πετσί τους, στο ρόλο που καλούνται από τη φύση να παίξουν... Μπορώ να το κάνω κάθε στιγμή....
Αυτό που δεν τολμώ να νιώσω, αυτό που φοβάμαι όσο τίποτα άλλο να αγγίξω είναι οι σκέψεις αυτού του γονέα και του κάθε γονέα που κρατά αιμόφυρτο το παιδί του στην αγκαλιά και σαν μια απόκοσμη φιγούρα τρέχει μην ξέροντας πού πάει κι έχοντας αφήσει πίσω του τη λογική που έχει εγκαταλείψει ούτως ή άλλως προ πολλού τον αιματοβαμένο τόπο όπου προσπαθεί να στήσει τα όνειρά του...
Ο πόλεμος είναι βία... Αλλά ακόμη και τα ζώα κάποιους κανόνες θα τηρήσουν... Δεν θεωρείται πόλεμος η άλογη βία κτηνάνθρωπων που δε σέβονται άμαχους, δε σέβονται γέροντες, γυναίκες, παιδιά, βρέφη... Δεν είναι παράπλευρες απώλειες όπως ονομάζεται πλέον η προσπάθεια ωραιοποίησης του στυγερού αυτού εγκλήματος, είναι γενοκτονία εν ψυχρώ με τις ευλογίες της πολιτισμένης χριστιανικής Δύσης που λίγο πριν υποτίθεται γιόρτασε τη γέννηση του Σωτήρα της με τυμπανοκρουσίες και το τραπέζι της είναι ακόμη στρωμένο με πάσης φύσεως καλούδια... Δεν είναι πόλεμος το μακελειό, η κτηνωδία, η γενοκτονία ενός λαού που δεν ξέρει αν πρέπει να φυλαχτεί από τις ύαινες που τον ξεσηκώνουν για τους δικούς τους λόγους, από τα κτήνη που καραδοκούν με τα άρματα μάχης, πολεμικά αεροσκάφη, πυραυλάκατους, επιθετικά ελικόπτερα που θα σπείρουν το θάνατο από μακριά για να αρπάξουν τα εδάφη του επειδή τους τα έχει υποσχεθεί ο χουβαρδάς θεός τους, ή την στρουθοκάμηλο Δύση που λόγω θέσης της σ΄αυτό το σημείο του ορίζοντα, κοιμάται μονίμως τον ύπνο του δικαίου...
Δύση ηλίου στη χώρα της Ανατολής...
Απλά κρίμα για τις ζωές που χάνονται στο βωμό της εξουσίας, του κέρδους και της θρησκείας...
Δεν είναι έγκλημα, είναι γενοκτονία, πραγματικό Ολοκαύτωμα... κι είναι απλά να τρελαίνεσαι...
Μπορώ να νιώσω και να αισθανθώ το φόβο κάθε γονέα που μεγαλώνει τα παιδιά του, μπορώ να αφουγκραστώ κάθε σκέψη τους, να μπω κάθε στιγμή στο πετσί τους, στο ρόλο που καλούνται από τη φύση να παίξουν... Μπορώ να το κάνω κάθε στιγμή....
Αυτό που δεν τολμώ να νιώσω, αυτό που φοβάμαι όσο τίποτα άλλο να αγγίξω είναι οι σκέψεις αυτού του γονέα και του κάθε γονέα που κρατά αιμόφυρτο το παιδί του στην αγκαλιά και σαν μια απόκοσμη φιγούρα τρέχει μην ξέροντας πού πάει κι έχοντας αφήσει πίσω του τη λογική που έχει εγκαταλείψει ούτως ή άλλως προ πολλού τον αιματοβαμένο τόπο όπου προσπαθεί να στήσει τα όνειρά του...
Ο πόλεμος είναι βία... Αλλά ακόμη και τα ζώα κάποιους κανόνες θα τηρήσουν... Δεν θεωρείται πόλεμος η άλογη βία κτηνάνθρωπων που δε σέβονται άμαχους, δε σέβονται γέροντες, γυναίκες, παιδιά, βρέφη... Δεν είναι παράπλευρες απώλειες όπως ονομάζεται πλέον η προσπάθεια ωραιοποίησης του στυγερού αυτού εγκλήματος, είναι γενοκτονία εν ψυχρώ με τις ευλογίες της πολιτισμένης χριστιανικής Δύσης που λίγο πριν υποτίθεται γιόρτασε τη γέννηση του Σωτήρα της με τυμπανοκρουσίες και το τραπέζι της είναι ακόμη στρωμένο με πάσης φύσεως καλούδια... Δεν είναι πόλεμος το μακελειό, η κτηνωδία, η γενοκτονία ενός λαού που δεν ξέρει αν πρέπει να φυλαχτεί από τις ύαινες που τον ξεσηκώνουν για τους δικούς τους λόγους, από τα κτήνη που καραδοκούν με τα άρματα μάχης, πολεμικά αεροσκάφη, πυραυλάκατους, επιθετικά ελικόπτερα που θα σπείρουν το θάνατο από μακριά για να αρπάξουν τα εδάφη του επειδή τους τα έχει υποσχεθεί ο χουβαρδάς θεός τους, ή την στρουθοκάμηλο Δύση που λόγω θέσης της σ΄αυτό το σημείο του ορίζοντα, κοιμάται μονίμως τον ύπνο του δικαίου...
Δύση ηλίου στη χώρα της Ανατολής...
Απλά κρίμα για τις ζωές που χάνονται στο βωμό της εξουσίας, του κέρδους και της θρησκείας...
Δεν είναι έγκλημα, είναι γενοκτονία, πραγματικό Ολοκαύτωμα... κι είναι απλά να τρελαίνεσαι...
Αναρτήσεις
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου