Ευαίσθητα συνειδησιακά αντανακλαστικά

Όσοι εξ ημών έκαναν το μικρό λάθος να σπαταλήσουν λίγο χρόνο από τον απεριόριστο που έχουν στη διάθεσή τους για την ανάγνωση του συνονθυλεύματος πανέμορφων ασυναρτησιών της περιβόητης λιτής κι απέριττης επιστολής των 9.000 μόνο λέξεων των καλόπαιδων του φοβερού και τρομερού "Επαναστατικού Αγώνα", σίγουρα εντυπωσιάστηκαν από το απίστευτο εύρος σκέψης των συντακτών αυτής της όμορφης περιγραφής των έργων και ημερών μια άλογης παρέας που εν μέσω ταραχών μετά τον άδικο χαμού του 15χρονου, βρήκαν ευκαιρία να διαφημίσουν την ανυπαρξία φαιάς ουσίας που τους χαρακτηρίζει και να κομπάσουν για το φοβερό και τρομερό τους έργο...

Καθώς πώς αλλιώς να χαρακτηρίσεις κάμποσες χιλιάδες άχρηστων λέξεων που ωραιοποιούν μια σωρεία εγκλημάτων εκεί που θα έφτανε μόνο μία και μοναδική φράση ώστε να τα περιγράψει κανείς?

Παπαριές και φούμαρα...


Καθώς, λεβέντες κουμπουροφόροι, άλλο να παίρνεις τη ζωή στα χέρια σου όπως γουστόζικα υπογράφετε στον επίλογο του πονήματός σας κι άλλο να βάφεις τα χέρια σου κόκκινα με τις ζωές των άλλων... Διότι αν οι κοινωνικοί αγώνες είχαν το δικό σας χρώμα, δε θα είχαμε βγει ακόμα από τα σπήλαια...

Το άσχημο βέβαια δεν είναι το άνωθεν... Το άσχημο είναι ότι καθόμαστε σαν τους μαλάκες και διαβάζουμε δεινοσαυρικές απόψεις τρωγλοδυτών που με την κουμπούρα ανά χείρας δεν αντιλαμβάνονται το πόσο κουμπούρες είναι οι ίδιοι... Και δεν ξέρω ποιο από τα δυο είναι χειρότερο, τα εγκλήματα που διαπράξατε ή το έγκλημα της κατασπατάλησης του χρόνου μας ώστε να διαβάσουμε ένα κάρο μαλακίες...

Οπότε αφού στις σφαίρες (όπως παλι γουστόζικα αναφέρετε) απαντάτε με σφαίρες, κι εμείς οι πτωχοί πολίτες, στις μαλακίες που διαβάζουμε, απαντάμε με μαλακίες... Κάπως έτσι πάνε αυτά...