Συγκρίσεις κι επικρίσεις

Η δύναμη έκφρασης μιας εικόνας ανέκαθεν διαφημισμένη. Μια από τις πλέον πασίγνωστες φωτογραφίες της εποχής του ξεριζωμού των Εβραίων την Εποχή του Β' Παγκοσμίου Πολέμου είναι η άνωθεν φωτογραφία. Εβραίοι που μεταφέρονται προς άγνωστη κατεύθυνση μετά τις επιχειρήσεις εκκαθάρισης των Γερμανικών Δυνάμεων και στο κέντρο να δεσπόζει ένα μικρό Εβραιόπουλο με υψωμένα τα χέρια και τον τρόμο ζωγραφισμένο στο πρόσωπό του... Πίσω από αυτή την άθλια μάζα ανθρώπων που πανικόβλητη ακολουθεί τις όποιες οδηγίες δέχεται, οπλισμένοι ως αστακοί οι τότε δυνάστες. Ο δυνατός που επιβάλει τη θέλησή του κι ο αδύναμος που απλά εκτελεί χωρίς να αντιδράσει. Φόβος θανάτου ζωγραφισμένος στα πρόσωπα, άνθρωποι που δε γνωρίζουν τι θα συμβεί και συναισθήματα άχαρα κι απάνθρωπα που καρφώνονται και ριζώνουν για πάντα στις παιδικές καρδιές. Το μικρό εβραιόπουλο επέζησε, τελικά μεγάλωσε, είδε τον κόσμο να αλλάζει και απεβίωσε πριν κάποια χρόνια κρατώντας για πάντα τις αναμνήσεις του που ουκ ολίγοι προσπάθησαν να καπηλευτούν...




Η νεότερη εικόνα, απέχει από την πρώτη σχεδόν 70 χρόνια. Κι όμως μοιάζουν τόσο απίστευτα σα να μην άλλαξε τίποτε... Και σ' αυτήν άνθρωποι που εκτοπίζονται, παιδιά που βιώνουν τρόμο και πανικό και θα στοιχειώνουν τα όνειρά τους άχαρα συναισθήματα που δε θα χαθούν ποτέ, αν έχουν την τύχη να επιζήσουν. Άνθρωποι αδύναμοι που θα εκδιωχθούν από τους τόπους που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν και που ίσως να μην ξαναγυρίσουν ποτέ... Ο νυν δυνάστης δε διαφέρει σε τίποτα από τον δυνάστη της προ 70 ετών ασπρόμαυρης φωτογραφίας. Τίποτα δεν αλλάζει σ' αυτά που προκαλεί σε κάποιον αντικρίζοντάς την. Οι ίδιες απειλητικές μορφές, οι ίδιες κάννες που στοχεύουν ανθρώπους που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα, το ίδιο σκηνικό, απλά σε άλλο χωροχρόνο...




Κι όμως...

Τίποτα δεν είναι πιο αισχρό και πιο απάνθρωπο από το να μετατρέπεται το πρώην θύμα σε θύτη, αντιγράφοντας στο ακέραιο και στην εντέλεια, συμπεριφορές, τακτικές και πρακτικές εκείνων που διέπραξαν εγκλήματα κατά του λαού τους...

Και μπορεί οι περιβόητοι φούρνοι, τα Zyklon B και οι θάλαμοι αερίων των Ναζί να μην παίζουν σ' αυτή την θλιβερή σελίδα της σύγχρονης ιστορίας, αλλά οι βόμβες των νέων Ναζί που όπως και οι προκάτοχοί τους αναζητούν νέα εδάφη (Lebensraumpolitik), τα χημικά αέρια, οι πύραυλοι, η φωτιά, η καταστροφή και εντέλει η κόλαση που δημιούργησαν στην περιοχή, κάνουν τα προηγούμενα απλά να ωχριούν μπροστά τους...

Δεν είναι αντισημιτισμός (αυτό το όμορφο πασάλειμμα βολικού και στρατευμένου φυλετικού καθωσπρεπισμού) κάθε προσπάθεια καταγγελίας αυτής της τρέλας και της παράνοιας. Δεν είναι φιλοάραβες όσοι απλά υποστηρίζουν το αυτονόητο... Σεβασμός στην ανθρώπινη ζωή όποιο χρώμα προσώπου κι όποια πιστεύω κι αν έχει το ανθρώπινο πλάσμα μπροστά σου. Πριν 70 χρόνια ήμασταν όλοι Εβραίοι. Σήμερα είμαστε όλοι Παλαιστίνιοι. Γιατί το καθετί που υποβιβάζει και εκμηδενίζει τον άνθρωπο δεν μπορείς να το στηρίξεις, σ' όποια πλευρά κι αν βρίσκεται...

Και καθώς η πολυσυζητημένη χερσαία εισβολή των ισραηλινών δυνάμεων στη Λωρίδα της Γάζας βρίσκεται σε εξέλιξη, απλά ας αναλογιστούν κάποιοι τι μορφή θα έχει το μέλλον τους και τι θα θερίσουν από τη σπορά αυτή...

Στους 450 νεκρούς και χιλιάδες τραυματίες ο απολογισμός για τους Παλαιστίνιους... 4 νεκροί Ισραηλινοί από τις ρουκέτες των Παλαιστινίων εξτρεμιστών σ' αυτό τον "σικέ αγώνα"...

Το να σχολιάσεις κάτι το λογικό έχει τη βάση του. Πόσο εύκολο όμως είναι να σχολιάσεις την απόλυτη τρέλα? Και πόσο οικτρό είναι το να την δικαιολογήσεις και να μην την καταγγείλεις?