Και τα μυαλά στα ...μπλόκα...

Παρατηρώντας και βιώνοντας τη θεότρελη ελληνική πραγματικότητα θα έλεγα μετά ωρίμου σκέψεως ότι ..."ελαφρώς" ξεφύγαμε ως λαός... Κάθε δυο και τρεις, με την πρώτη ευκαιρία (τις περισσότερες φορές δε θα χρειαστεί ούτε κι αυτή) κάθε κοινωνική ομάδα που αισθάνεται αδικημένη, ριγμένη, "προσπερασμένη" (μην το θέσω αλλιώς) ή οτιδήποτε άλλο αρνητικό που λήγει σε -ένη, θα βγει με όση βαβούρα μπορεί, θα διεκδικήσει με όσο στόμφο διαθέτει, θα κινηθεί όσο πιο απειλητικά μπορεί όταν δεν εισακούεται και θα προχωρήσει σε λοιπές δημοκρατικές τακτικές που προστατεύουν τα περιβόητα κεκτημένα της συγκεκριμένης κοινωνικής ομάδας και πολύ καλά θα πράξει άλλωστε... Ουδέν το μεμπτόν...

Αλλά αυτό το χόμπι του κάθε "αδικημένου" ή αδικημένου, να κλείνει τους δρόμους και τις εθνικές οδούς, δεν παραπήρε λίγο, δεν κούρασε λίγο, κι εντέλει κανείς δεν αναλογίστηκε πόσο κοντά στη νηπιακή συμπεριφορά πλησιάζει? Και ειδικά απ' όσους κατηγορούν την αναλγησία της εξουσίας και το γεγονός ότι η τελευταία συμπεριφέρεται σε κάθε κοινωνική ομάδα, σα να πρόκειται για ομάδα νηπίων...

Δυστυχώς μαζί με την αναλγησία της εξουσίας, παραδίπλα κάθεται η αναλγησία των όσων κόπτονται για τα "κεκτημένα" τους και μόνο και όσων ενδιαφέρονται για τις πανέμορφες απαιτήσεις τους - αυτές και μόνο αυτές - παίζοντας με πανέμορφο τρόπο πρέφα στις πλάτες των υπολοίπων πολιτών, οι δυο πανέμορφες...

Αγώνας, λέει, των αγροτών... κι όπου κι αν γυρίσει κανείς το μάτι στα μπλόκα των αγροτών θα δει πολυτελέστατα τρακτέρ και με αξεσουάρ που θα ζήλευε κάθε λιμουζίνα (από αιρκοντίσιον μέχρι GPS για να βρίσκει το χωράφι του εύκολα κατά τα φαινόμενα), μιας κοινωνικής ομάδας που αγωνίζεται μόνο αφού τελειώσει τις εργασίες της και ασχολίες της, και μιας και κάθεται στην προκειμένη (Χειμώνας γαρ) ας βγει και μια γύρα για να παραλύσει τη χώρα...

Κι αναρωτιέται ο πτωχός τω πνεύματι πολίτης που περιμένει μες το αυτοκίνητο να τελειώσουν τα μαρτύρια με τα αγροτικά φαγοπότια στα μπλόκα, να κουραστούν οι καταταλαιπωρημένοι μαύροι από την τσίκνα αγρότες, οι οποίοι αφού βαρεθούν να αγωνίζονται και οδεύοντας για τη μεσημεριανή τους σιέστα, θα θυμηθούν ν' ανοίξουν τους δρόμους να περάσει ο έρμος κοσμάκης...

Βρε λεβεντόπαιδα... Βρε καλά μου παιδιά με τα δίκαια αιτήματά σας...

Στη σπορά, στον τρύγο, στο θερισμό... πήρε κανείς το όχημά του και πήγε με στόμφο να αποκλείσει τα χωράφια κανενός αγρότη να μην μπορεί να ασχοληθεί με τη γη του?

Ο φασισμός της κρατικής εξουσίας κι ο φασισμός των "αδικημένων"... δεν ξέρω ποιος είναι χειρότερος, αλλά κάθε είδους φασισμό απλά τον απεχθάνομαι και προσωπικά αηδιάζω με όσα περιγράφει κι όσα περιλαμβάνει...

Ο υποφαινόμενος, το μόνο που μπορεί να δώσει είναι μια συμβουλή ώστε οι "αγώνες" να έχουν αντίκρυσμα:

Πάνω από το Σύνταγμα, είναι ένα γουστόζικο κτίριο. Απέξω είναι κάτι ταλαίπωρα φανταράκια με φουστανέλα και κόβουν γύρες αέναα τα ταλαίπωρα παιδιά... Κάνει "μπαμ" από μακριά, δεν υπάρχει περίπτωση να το προσπεράσετε...

Αγαπητοί εξεγερμένοι αγρότες...

Τα τρακτέρ σας, τις ψησταριές σας, τις ρακές σας, τα τσίπουρά σας, τα κοκορέτσια σας και αράξτε κι αποκλείστε τους κανένα εξάμηνο (όχι τα φανταράκια, τους "άλλους"... τους αραχτούς)... Μην πω καθίστε κιόλας εκεί και μην την κουνήσετε διόλου... ουδείς πολίτης θα ενοχληθεί...

Τις εθνικές οδούς και τους κόμβους, γιατί τους κλείνετε? Για να ζοριστεί ο πισινός του Καραμανλή και του κάθε Καραμανλή? Χέστηκε, μεταφορικά και κυριολεκτικά...

Βρείτε άλλους τρόπους να διεκδικήσετε τα όποια δίκαιά σας κι όχι αναμασώντας φασιστικές μεθόδους που σας μετατρέπουν απλά σαν μαύρο πανί για τους πολίτες, (παρόμοιο με εκείνα που υψώνετε στα πολυτελέστατα τρακτέρ σας) που πετούν τις ώρες της ζωής τους στις εθνικές οδούς που καθε δυο και τρεις κι όποτε τους καπνίσει, κλείνουν κάποιοι πανέξυπνοι...

Ουδείς αμφισβητεί τους αγώνες και τα δίκαια αιτήματα.. οι πρακτικές σας όμως το λιγότερο, είναι για σφαλιάρες... και μιλάμε για πολλές σφαλιάρες...

Και μετά κάθεται κανείς κι αναρωτιέται πόσο λογικό είναι δίκαια αιτήματα να αναδεικύονται μέσω ωμών και καθαρόαιμων εκβιασμών του στυλ "πόσα μας δίνετε για να ανοίξουν οι δρόμοι"?

Απλά το μέγα έλεος...