Στα ενδότερα...

Κι όσο εξελίσσεται το σκηνικό του παραλόγου εδώ πιο δίπλα μας στη νοτιοανατολική γωνία, άλλο τόσο κάθεσαι και σκέφτεσαι τι στην οργή φταίει για την όλη υπόθεση. Το ιστορικό υπόβαθρο το γνωρίζουμε, τις εξελίξεις από τις 14 Μαϊου 1948 κι εδώθε επίσης. Πώς γίνεται λοιπόν δύο λαοί να μην μπορούν να τα βρουν μεταξύ τους..?

Η σχέση δύο ανθρώπων είναι μικρογραφία της σχέσης δύο λαών... Και σε μια σχέση για να είναι βιώσιμη, θα πρέπει εκτός από τον πάθος, τον έρωτα και την αγάπη κι άλλα εφήμερα, να υπάρχουν στοιχεία όπως αλληλοσεβασμός, αλληλοεκτίμηση, αλληλοβοήθεια, κι οτιδήποτε άλλο έχει ως πρώτο συνθετικό το "αλληλο-"...Τα μόνα που απαγορεύονται δια ροπάλου είναι η ταυτόχρονη σχέση με αλλήλους, η αλληλοφαγωμάρα κι ο αλληλοσκοτωμός...

Η σχέση δύο λαών πρέπει φυσιολογικά να έχει όλα τα στοιχεία μιας φυσιολογικής σχέσης. Στην προκειμένη όμως απουσιάζουν όλα. Και εν μέσω αυτής της απουσίας, καλούνται δύο λαοί τους οποίους δεν ενώνει τίποτε απολύτως πέραν του ίδιου χώματος που πατάνε και στο οποίο κλοτσούν ο ένας τα πόδια του άλλου, να ζήσουν και να συμβιώσουν "αρμονικά". Θα μου πει κάποιος κι οι Έλληνες μονίμως κλοτσούν την καρδάρα με το γάλα, ή κλοτσά το αριστερό πόδι το δεξί... Είπαμε, το ελληνικό μυαλό δεν περιγράφεται, είναι εκτός συναγωνισμού...

Πού βασίζεται και πώς ορίζεται λοιπόν αυτό το μίσος μεταξύ Εβραίων και Παλαιστινίων (στην ουσία μεταξύ Εβραίων και Αράβων)... Στη διαφορετικότητα φυλής? Τσου! Απλά στη διαφορετικότητα θρησκείας... Ιεροί τόποι για τους μουσουλμάνους τα χώματα που πατούν οι Εβραίοι, Τόπος και Πατρίδα που υποσχέθηκε ο θεός στους Εβραίους και διατυμπανίζεται σ' όλη την Παλαιά Διαθήκη τα χώματα που τολμούν να θεωρούν ως δικά τους οι Παλαιστίνιοι και λοιποί Άραβες... Κι αν βάλει κανείς Κοράνι και Βίβλο δίπλα δίπλα, χωρίς υπογλώσσια δεν τη βγάζει...