Η Παιδεία, της παιδείας, την παιδεία... το παίδεμα

Τρία χρόνια με καινούρια εκπαιδευτικά εγχειρίδια στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση, τρία χρόνια τριβών στον εκπαιδευτικό χώρο... Τα πολυδιαφημισμένα νέα βιβλία του Δημοτικού από την πρώτη στιγμή της εισόδου τους στα σχολεία κατάφεραν να δημιουργήσουν ένα νέο σκηνικό, όχι λόγω των νέων στοιχείων, νέων αναλυτικών προγραμμάτων, νέων προσεγγίσεων ή νέων τρόπων διδασκαλίας, αλλά για την σωρεία λαθών που συναντά κανείς σ' αυτά και τείνει πλέον να γίνει το βασικό χαρακτηριστικό τους...

Βιβλία Ιστορίας που τυπώθηκαν για να αποσυρθούν εν μέσω υστερικών κραυγών, βιβλία Μαθηματικών με απίστευτα λάθη και ανακρίβειες, βιβλία που δε μοιράστηκαν ποτέ, λεξικά που έφτασαν τη δεύτερη χρονιά όταν η αναφορά σ' αυτά γίνεται καθημερινά στο γλωσσικό μάθημα, βιβλία Γραμματικής που δεν τυπώθηκαν ποτέ, σωρεία τυπογραφικών λαθών, ποιήματα που αλλάζουν δημιουργούς και κάνουν τα κόκαλα των τελευταίων να τρίζουν, 63 σελίδες με διορθώσεις από το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο, απίστευτη προχειρότητα, επιπολαιότητα, τσαπατσουλιές, κι όλα τα συναφή πανέμορφα που μεταλλάσσουν την παιδεία σε παίδεμα...

Το άκρως τραγελαφικό της υπόθεσης ήταν ότι τον αρχικό θόρυβο ξεσήκωσε το βιβλίο Ιστορίας της Στ' Δημοτικού για τις παραλείψεις του σε μείζονος σημασίας ιστορικά γεγονότα της πρόσφατης ιστορίας μας (όρα π.χ. μικρασιατική καταστροφή, όπου ο ξεριζωμός παρουσιαζόταν ως περίπατος στις απέναντι ελληνικές ακτές), ή η μη αναφορά της Εκκλησίας και του έργου της στην απελευθέρωση, λέει, του Γένους... Και αφού οι ελληνάρες πάσης φύσεως ξεχύθηκαν στα κανάλια και ωρύονταν, και καθώς η αντιπολίτευση και η κάθε αντιπολίτευση πάντα ψάχνει λόγους και τρόπους πίεσης, το εν λόγω βιβλίο αποσύρθηκε για να γραφτεί εκ νέου...

Βέβαια ο Έλληνας, εκτός της παλαβομάρας που τον διακρίνει, εκτός του ότι είναι και φωνακλάς σαν τον Άδωνι ένα πράγμα, τον διακρίνει και το αλάθητο των απόψεων... Ας εστιάσουμε αρχικά στο εν λόγω βιβλίο.

Πέραν των δύο προαναφερόμενων "παραλείψεων" και την περίεργη εξύμνηση της προσωπικότητας του Κεμάλ Ατατούρκ ο οποίος λίγο ή πολύ παρουσιάζεται ως "απελευθερωτής", το υπόλοιπο βιβλίο ήταν βασισμένο σε καθαρά σύγχρονα πρότυπα, όπου ιστορικά στοιχεία που δε συνάδουν με το γνωστικό υπόβαθρο των μαθητών αυτής της ηλικίας, απλά παραλείπονται καθώς ούτως ή άλλως θα διδαχτούν εν συνεχεία...

Δεν παύει να αποτελεί έκπληξη η απαλοιφή χαρακτηριστικών, ονομάτων κλπ στοιχείων αναφορικά με γειτονικές χώρες, όπως π.χ ο Νικηταράς ο Τουρκοφάγος ο οποίος απώλεσε το "Τουρκοφάγος", όπως και ο Βασίλειος Β' ο Βουλγαροκτόνος που με τη σειρά του αποχαιρέτησε την "τιμητική" επωνυμία.... Αν σκεφτεί κανείς όμως το όλο υπόβαθρο πάνω στο οποίο στηρίχτηκε αυτή η light περιγραφή ιστορικών γεγονότων (όρα συνομιλίες Γιωργάκη Παπανδρέου - Τζεμ) τότε πολλά πολλά δε χρειάζεται κανείς να αναφέρει για το όλο παρασκήνιο, εκτός του ότι άλλη μια φορά σαν μαλάκες απαλείψαμε μονομερώς δυστυχώς τα όσα ενοχλούσαν τους γείτονες καθώς οι καθ΄όλα ειρηνικοί Τούρκοι συνεχίζουν να απαιτούν (κι ουχί να αγοράζουν) ελληνικό αγρό...

Στο θέμα του "ριξίματος" της Εκκλησίας, όσον αφορά την προσφορά της στον αγώνα για την Εθνική Παλιγγενεσία, δυστυχώς για την εκκλησιαστική πλευρά, η μη αναφορά σε "Κρυφά Σχολεία" και συναφή, μόνον παράλειψη ή λάθος δεν ήταν. Ειδικά όταν είναι τοις πάσοις γνωστόν ότι ο μύθος του "Κρυφού Σχολειού" βασίστηκε σ' ένα ποιηματάκι που ακούει στο εύπεπτο "φεγγαράκι μου λαμπρό" και στον γνωστό πίνακα του Νικολάου Γκύζη, ενώ η υποτιθέμενη ύψωση του λάβαρου της Επανάστασης από τον Π. Π. Γερμανό δυστυχώς είναι με τη σειρά του ένας εκ των υστέρων κατασκευασμένος μύθος, καθώς ούτε ο ίδιος ο ιεράρχης αναφέρει κάτι στα απομνημονέυματά του, χώρια που η Επανάσταση ξεκίνησε στις 14 Μαρτίου και στις 25 ούτε διάκονος δε βρισκόταν στην Αγία Λαύρα, πόσο ο εν λόγω ιεράρχης με τα λάβαρα και τους οπλαρχηγούς... Και ο όλος μύθος απλά στηρίχτηκε και πάλι σ' έναν πασίγνωστο πίνακα του Θ. Βρυζάκη...

Κι όσον αφορά το γεγονός ότι όλα "τάσκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά" - οπότε με τη λογική αυτή υπαρκτό το κρυφό σχολειό -, οι θιασώτες αυτής της άποψης να μην ξεχνούν το ότι η ίδια η επίσημη Εκκλησία κομπάζει για τα 210 ελληνικά σχολειά και τα 1100 κατώτερα που ίδρυσε ο άγιος... και φανταζόμαστε ότι δεν ομιλούν για "κρυφά σχολειά" αλλά ...φανερά, με λειτουργία στο φως της ημέρας και με την ανοχή των κατακτητών που μοίραζαν προνόμια και φιρμάνια στους ντόπιους συνεργάτες τους για να τα κουνούν οι ιεράρχες και μοναχοί σήμερα, ζητώντας εκτάσεις από το κράτος που ισοδυναμούν με τρεις φορές την γεωγραφική έκταση της χώρας...

Και απορίας άξιον προς τι οι υστερικές κραυγές, όταν τα άνωθεν, συν άλλα τόσα καθόλου εγκωμιαστικά για τον περίεργο ρόλο της Εκκλησίας και του Πατριαρχείου την εποχή της Επανάστασης και τους αιώνες πριν αυτήν, περιγράφονται στην Ιστορία του ελληνικού Έθνους της Εκδοτικής Αθηνών, ένα έργο της δεκαετίας του 70 και με βαρύγδουπες υπογραφές πασίγνωστων ακαδημαϊκών από κάτω...

Δυστυχώς οι ελληναράδες της υπόθεσης προσπέρασαν τις αρχικές διαμαρτυρίες των δασκάλων για τα μύρια όσα περίεργα των υπόλοιπων βιβλίων, οι οποίοι και είναι οι πλέον κατάλληλοι να τα αξιολογήσουν καθώς πρόκειται για εργαλεία που οι ίδιοι καθημερινά χρησιμοποιούν κι όχι ο κάθε τηλεμαϊντανός που ωρύεται για λόγους τηλεθέασης, πολιτικών σκοπιμοτήτων ή απλά για το θεαθήναι... Και τι πιο περίεργο από το γεγονός ότι ουδέποτε ρωτήθηκαν οι εκπαιδευτικοί για την αλλαγή εγχειριδίων, έστω να πουν την άποψή τους, τις προτάσεις τους... κι αν όχι για να ληφθούν σοβαρά, έστω έτσι για το γαμώτο...

Καθώς πόσο εύκολο το γεγονός να κρίνεις - κατακρίνεις το χώρο της εκπαίδευσης και να υποβιβάζεις με τους χειρότερους χαρακτηρισμούς τους εκπαιδευτικούς, απλά και μόνο επειδή αντιδρούν σ' ένα περιεχόμενο που βγάζει μάτια, για να το ανακαλύψουν οι τηλεμαϊντανοι και τα σπουδαία ΜΜΕ, τρία χρόνια αργότερα...

Εν κατακλείδι, δεν είναι το πρόβλημα το βιβλίο ιστορίας, ή το βιβλίο μαθηματικών ή οι αρλούμπες στα γλωσσικά μαθήματα και αλλού... Είναι η λογική του άρπα-κόλλα που έχει ριζώσει σ' αυτό το Κράτος, η προχειρότητα με την οποία ντύνει το οτιδήποτε με το οποίο καταπιάνεται... Και άντε η Οικονομία και το έρμο το ζωνάρι που σφίγγει εδώ και δεκαετίες ατελείωτες... Αυτός ο χώρος της Παιδείας, γιατί πρέπει να αντιμετωπίζεται σαν η τελευταία τρύπα του ζουρνά? Απλά για έρχονται κουνάμενοι συνάμενοι οι λαμπροί φωστήρες και να τσιρίζουν οι ίδιοι για τις τελευταίες θέσεις που καταλαμβάνουν τα ελληνικά Πανεπιστήμια κι εκπαιδευτικά Ιδρύματα παγκοσμίως όταν έχουν και τη μερίδα του λέοντος για την κατάντια αυτή...

Είναι εύκολο να κατακρίνεις τον εκπαιδευτικό, τον αστυνομικό, τον κάθε εργαζόμενο ο οποίος στην ουσία δικές σου εντολές, συστάσεις, προτροπές και προγράμματα εκτελεί και τα δικά σου εργαλεία χρησιμοποιεί, άσχετα που του δίνεις σφυρί για να βιδώσει και κατσαβίδι για να καρφώσει... Δεν κατάργησαν οι εκπαιδευτικοί τη Γραμματική επί δεκαετίες πράγμα που οδήγησε στην δημιουργία μιας ανορθόγραφης γενιάς για να αναγκαστούν να την επαναφέρουν οι προαναφερόμενοι φωστήρες άρον άρον...

Προχειρότητες επί προχειροτήτων στη χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας... Και μετά αναρωτιόμαστε τι έχουν τα έρμα και ψοφάνε...