Εξευτελισμός των πάντων

Τι είχαμε τι χάσαμε σ' αυτό τον έρμο τόπο...

Χρονιάρες μέρες, γεμάτες κατάνυξη, ευφορία, χρώματα, γεύσεις κι αναμνήσεις, πολλές αναμνήσεις - όμορφες συνήθως. Θετικές σκέψεις απλωμένες παντού, που έκλεισαν έξω από την οπτική μας γωνία τα όσα αρνητικά, τα όσα μίζερα, τραγελαφικά και λυπηρά βιώσαμε το προηγούμενο διάστημα μαζί με όσα μας στεναχώρησαν, σύγχυσαν ή κούρασαν αλλά και τα όσα παρόμοια θα ακολουθήσουν σε λίγο. Συμπαντική νομοτέλεια η συνέχεια... Κατά χιλιάδες οι πιστοί συρρέουν στους ιερούς ναούς όπου με περισσή υποκρισία ανταλλάσσουν τις καθιερωμένες ευχές μέσα σε πνεύμα υποκριτικής αγάπης και συγχώρεσης και με σπαραγμό ψυχής θα παρακολουθήσουν τα από άμβωνος κηρύγματα του ιερέα που πρώτος θα βάλλει το λίθο του αναθέματος στους ξένους οίκους, προσπερνώντας με χάρη και ευλάβεια τα ανομήματα του δικού του Οίκου κι ουχί οικίας...

Πλείστα όσα προβλήματα μας τυλίγουν και κινδυνεύουν να μας πνίξουν και που ακόμη και το πιο μικρό παιδί πλέον αντιλαμβάνεται την ύπαρξή τους. Αλλά και πόσο εύκολα να τα εντοπίσεις και να τα καταδείξεις εκ του ασφαλούς. Έλλειψη πίστης, απομάκρυνση από τις εντολές και ...αλήθειες των Ευαγγελίων ορίζονται ως η πηγή του προβλήματος από τη "μητέρα Εκκλησία". Άλλωστε τα αόριστα πόσο εύκολα να οριστούν. Ειδικά όταν πρόκειται για αλήθειες που δεν δέχονται ουδεμία αμφισβήτηση καθώς το θεόπνευστο της υπόθεσης τους δίνει ιδιαίτερη αξία και δεν πρέπει να αγγίζονται επ’ ουδενί λόγο...

Γενικώς ο άμβωνας είναι σπουδαία υπόθεση, όπως άλλωστε κάθε βήμα άκρατου μονολόγου από το οποίο εντελώς ανέξοδα μπορείς να στήσεις ή να στηρίξεις το μυδραλιοβόλο σου και να εκτοξεύσεις τους μύδρους σου προς πάσα μη αρεστή κατεύθυνση. Και φυσικά για όλα τα κακά και τα άσχημα δε φταίμε ποτέ εμείς παρά μόνο οι άλλοι. Μπορεί το κράτος να φταίει για τα δεινά του πολίτη αλλά ευτυχώς πέριξ του κράτους βρίσκεται η εκκλησία να τα απαλύνει, πουλώντας μ' όλη τη σημασία της λέξης, πνευματικότητα και σωτηρία...

Σωτηρία.. Πόσο σπουδαία λέξη και πόσο εύκολα πουλάς κάτι που δεν υπάρχει και δεν ορίζεται. Σωτηρία από τι, από ποιους, γιατί, πώς, πότε, εύκολα καταδεικνύεται. Ειδικά αυτό το "πώς", πανεύκολα να οριστεί. Σεμνότητα, ταπεινότητα, γονυκλισίες, προσευχή κι όλα ρόδινα γύρω μας... Όλα θ' αλλάξουν εν ριπή οφθαλμού και η κοινωνία μας θα μετατραπεί από τη χαβούζα που γνωρίζουμε και τσαλαβουτάμε άπαντες σε μια ιδεατή κοινωνία... Λίγο πίστη μας λείπει για τη σωτηρία... και μετά σωθήκαμε λέμε...

"Πώς θα αντιμετωπίσετε τα προβλήματα και τα πολυάριθμα σκάνδαλα στο χώρο σας?" ρωτιούνται οι ιεράρχες και σύγχρονοι αυτοαποκαλούμενοι Άγιοι… "Με προσευχές και αγρυπνία" σου απαντούν με στόμφο… "Προσευχόμαστε να μας φωτίσει το Άγιο Πνεύμα"… Μάλιστα.

Δε χρειάζεται πολλή λογική ή φαιά ουσία για να σκεφτείς το αυτονόητο. Πόσο το Κράτος ζηλεύει την Εκκλησία αν και είναι οι δύο όψεις του νομίσματος της εξουσίας. Οτιδήποτε προκαλέσει το κράτος έχει άμεσο αντίκτυπο στην κοινωνία και οι πέτρες που σε άλλο μήνυμα αναφερθήκαμε, έτοιμες να απογειωθούν, μ' ό,τι συνεπάγεται. Κάθε σκάνδαλο θα ταρακουνήσει συθέμελα το οικοδόμημα, κυβερνήσεις θα πέσουν, κυβερνήσεις που εκδιώχθηκαν θα επιστρέψουν ως σωτήρες για να ξαναφύγουν όπως ήρθαν (από το παράθυρο αυτή τη φορά) αλλά αυτή η έρμη η διαφθορά σαν τη Ύδρα από τη Λέρνη η ρημάδα. Ένα κεφάλι κόβεις, δύο ξεπετιούνται σ΄ αυτόν τον στάβλο του Αυγεία που ονομάζεται ελληνικό κράτος. Και πάντα αναζητάς τον κάθε Ηρακλή που θα έχει το σθένος να καθαρίσει την κόπρο που συσσωρεύτηκε και σκέπασε τα πάντα και θα τολμήσει να κόψει το αθάνατο κεφάλι. Κι αν βγει ο πολιτικός να καταθέσει την άποψή του εν μέσω των σκανδάλων που δημιούργησε, ο πολίτης πόσο εύκολα θα ξεσπαθώσει και θα τον στείλει στον Καιάδα της πολιτικής. Δύσκολα τα πράγματα για τους πολιτικούς και την πολιτική. Ειδικά όταν πολιτική με "η" ή "οι" και υποκρισία τείνουν πλέον να είναι συνώνυμα... Ίσως και γι΄ αυτό το μισό Κοινοβούλιο πλέον απαρτίζεται από Υποκριτές στο επάγγελμα, σύμφωνα με την αρχαιοελληνική θεώρηση πάντα...


Η Εκκλησία όμως διακρίνεται από το αλάθητο των πράξεών της. Άλλωστε ποιος θα τολμήσει να θίξει ένα δοκιμασμένο στην πράξη σύστημα που κονιορτοποιεί κάθε αντίσταση όταν ορίζει οποιαδήποτε λογική αντίδραση κατά των αντιπροσώπων της ως επίθεση στο Χριστό, στους Αγίους, στην πατρίδα, το έθνος, τις παραδόσεις, την υπόσταση αυτού του λαού? Και ποιος θα τολμήσει να σταθεί κατήγορος απέναντί τους? Ακόμα ηχεί στα αυτιά μας η φράση καταπέλτης του μακαριστού Αρχιεπισκόπου: "...την Εκκλησία, όποιο χέρι θέλησε να την αγγίξει, αυτό ξεράθηκε...".

"Σεμνά και Ταπεινά", το σύνθημα της κάργα αδιάφθορης παρούσης κυβέρνησης. Ευτυχώς που όλα έγιναν με σεμνότητα και ταπεινότητα, όπερ και σημαίνει ότι χρησιμοποιήθηκε ...λιπαντικό. Σε άλλες εποχές όλα άνευ λιπαντικού γινόταν. Όμως αυτό το "σεμνά και ταπεινά" έκανε θραύση. Τόσο που ανάγκασε τον νυν Αρχιεπίσκοπο να το τροποποιήσει στα μέτρα τους. Σεμνά και ταπεινά το κράτος? Σεμνά, ταπεινά ΚΑΙ χριστιανικά εμείς, βεβαίως βεβαίως... Σκάνδαλα το κράτος? Σκάνδαλα και η Εκκλησία αλλά καθαγιασμένα αυτή τη φορά. Και στη μέση ο πιστός πολίτης που δεν ξέρει από πού να φυλαχτεί και πάει τοίχο τοίχο... Καθώς όπως προείπαμε όλα για τη σωτηρία του γίνονται. Δεν είναι και λίγο όλοι να έχουν βαλθεί να σε σώσουν...

Το πρόβλημα τελικώς δεν είναι το Κράτος σαν έννοια, ή το αντίπαλο δέος η Εκκλησία σαν την ανταγωνίστρια έννοια αλλά αυτή η απληστία η μεγιστοτεράστια που άπαντες τους σέρνει μαζί της, μπολιάζεται στα γονίδιά τους και κατευθύνει τις ζωές τους. Εξουσία και χρήμα πάνε παρέα. Κι όπου χρήμα, είτε σε κρατικά ταμεία είτε σε παγκάρια, είναι απλά μάντης κακών. Θα βγει ο πολίτης να διαδηλώσει για τα οικονομικά του αιτήματα, θα δεχτεί την επίθεση του δημοκρατικού κράτους, θα στιγματιστεί κάθε κίνηση πολιτών εξαιτίας ανεγκέφαλων ή στρατευμένων "ανεγκέφαλων" γνωστών-αγνώστων και το πρόβλημα λύθηκε. Αν κάτι διακρίνει τον πολίτη, είναι το γνώθι σαυτόν... Ξέρει τι θα πάρει εξαρχής, τα "τρία" του βασικά, αλλά δε θα το βάλει κάτω. Άξιος σεβασμού και σπονδή στη μαλακία που τον δέρνει...

Αλλά πόσο διαφορετικά όταν η ιεραρχία της μητέρας Εκκλησίας πάει και στρογγυλοκάθεται στα υψηλά τραπέζια της πολιτικής ζωής της χώρας. Και πόσο συγκινητικό το γεγονός ότι κάθε οικονομικό αίτημα θα εκπληρωθεί και με το παραπάνω. Εξού και τα χαμόγελα κληρικών και πολιτικών κι όλου του συναπαντήματος μετά τις "γόνιμες συζητήσεις". Κάθομαι καμιά φορά και σκέφτομαι, τι απέγιναν αυτά τα 3 εκατομμύρια των υπογραφών, τα λάβαρα της Επανάστασης, οι κορόνες και φανφάρες της Εκκλησίας όταν το πρόβλημα με τις ταυτότητες και της αναγραφής ή όχι του θρησκεύματος μεσουρανούσε στην πολιτική ζωή του τόπου επί Σημίτη εποχής και που από αυτό κρινόταν η ...υπόσταση του έθνους μας...



Άλλαξε η κυβέρνηση, το ζήτημα δεν άλλαξε, αλλά ω του θαύματος η Εκκλησία έμαθε να σφυρίζει αδιάφορα... Καλέ τι έγινε ξαφνικά, πείτε και σε μας! Είδαμε το φως το αληθινό?

Όχι βέβαια. Ο έχων στραβομάρα σιγά μη δει το φως... Απλά αυτό το έρμο το χρήμα καλύπτει από απαιτήσεις μέχρι και συνειδήσεις… Όλα τα σκεπάζει. Κι αυτή η ειδικά η κυβέρνηση με την Εκκλησία ανέβηκε, με την Εκκλησία θα πέσει. Γιατί όταν εξατμίζεται το νερό, φαίνονται τα κατακάθια που πρώτα καλύπτονταν. Κι όταν τα προσχήματα και οι προφάσεις κάνουν στην άκρη, το απίστευτο της ανομίας αυτής απλά βγάζει μάτια. Ακόμη και στους πάσχοντες από στραβομάρα…

Όπου ακούς πολλά κεράσια, κράτα μικρό καλάθι θα πει ο σοφός λαός... Κι όπου ακούς σεμνότητα και ταπεινότητα, κλειδαμπαρώσου σπίτι να σώσεις τα υπάρχοντά σου θα συμπλήρωνα εγώ. Καθώς σεμνές και ταπεινές αρπάχτρες παντού γύρω μας, είτε με γραβάτα και κουστούμι είτε με ράσο και καλυμμαύχι...

Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών ... Έχει αλλάξει κάτι?