Περί πέτρας το ανάγνωσμα

Η απίστευτα λογική φράση του αείμνηστου δεξιού Εθνάρχη που ορίζει την Ελλάς ως "απέραντο φρενοκομείο" - οπότε Τρελλάς χάριν συντομίας, - λίγο απέχει από την ζοφερή πραγματικότητα που μας τυλίγει και μας πνίγει καθημερινά. Απλά ο αείμνηστος θα έπρεπε να συμπληρώσει ότι ετούτη εδώ η χώρα, εκτός από ένα απέραντο φρενοκομείο είναι κι ένα απέραντο τεμπελχανιό και το Κράτος μας ήταν και είναι και θα είναι το πλέον διεφθαρμένο Κράτος στον κόσμο. Κάθε ίνα του δημοσίου τομέα διεφθαρμένη από την κορυφή ως τα νύχια. Σαθρό το κατασκεύασμα του νεοελληνικού κράτους το οποίο τη συμπεριφορά του την έδειξε από τα σπάργανα όταν εξεδίωκε και φυλάκιζε αγωνιστές της Επανάστασης...

Η εξήγηση είναι πολύ απλή και ορίζεται άνετα από το πανέμορφο δημοκρατικό ιδεώδες που γεννήθηκε σ' αυτόν τον τρισυπέροχο τόπο. Η Δημοκρατία, αυτό το κόσμημα, δε θα μπορούσε να γεννηθεί σε κανένα άλλο μέρος του κόσμου, παρά μόνο εδώ για πολλούς και διάφορους λόγους τον εξής έναν: Καθώς πουθενά αλλού δε θα βρεις έναν λαό στο σύνολό του να μπορεί να λύσει εν ριπή οφθαλμού τα προβλήματα που τον απασχολούν. Σε κάθε καφενείο, σε κάθε σημείο της χώρας όπου συναθροίζονται πολίτες η φράση που κυριαρχεί είναι το γουστόζικο "Κάντε με για μια μέρα πρωθυπουργό το κέρατό μου το τράγιο". Κι αυτό το τραγίσιο κέρατο δεν είναι απλά έκφραση, υποδηλώνει μύηση...

Μυημένος ο Έλληνας λοιπόν και η Δημοκρατία "εφευρέθηκε" σ' αυτόν τον τόπο γι΄αυτόν ακριβώς το λόγο. Ο πολίτης να νιώθει ότι επηρεάζει μια κατάσταση, ότι εμπλέκεται στα κοινά, ότι στην ουσία κυβερνάει αυτός τον τόπο. Τόχει στο αίμα του ο Έλληνας το μικρόβιο της πολιτικής γι' αυτό και όλα τα δεινά προκλήθηκαν από αυτό... Όταν δεν υπάρχουν εξωτερικοί εχθροί, απλά νιώθει κάτι να του λείπει. Κι αμέσως ο νέος εχθρός εντοπίζεται. Αυτός που φέρει άλλο πολιτικό χρώμα, άλλες πολιτικές απόψεις και η λεκτική σύγκρουση δε θ' αργήσει να δώσει τη θέση της στην πραγματική σύγκρουση...

Το Χάος το αναλλοίωτο ετούτη εδώ η ράτσα...

Από την εποχή που οι Πράσινοι, οι Βένετοι, οι Ρούσιοι και οι Λευκοί τσακώνονταν στον ιππόδρομο της Νέας Ρώμης και που ήταν η αρχή της δημιουργίας των πολιτικών κομμάτων, δεν άλλαξαν πολλά πράγματα. Ο Έλληνας θα πρέπει να είναι υπερήφανος. Όχι για την παρακαταθήκη των προγόνων του, αλλά γιατί δημιούργησε την έννοια του κόμματος, δημιούργησε τα κόμματα, ο μόνος λαός δίχως αχρωματοψία που κατάφερε να ξεχωρίσει από νωρίς τις διακυμάνσεις του φωτός... Επανάσταση και πρώτο ελληνικό κράτος. Και ευθύς τα αετίσια μάτια του Έλληνα εντόπισαν τις λεπτές διαφορές και τις έντυσαν με χρώμα... Οι Αγγλόφιλοι εναντίων των Γαλλόφιλων κι όλοι εναντίων των Ρωσόφιλων... Αφήνεις τα ταμπούρια της Επανάστασης και κάνεις γιουρούσι με νέο μπαϊράκι, το δικό του ο καθένας. Και κάθεσαι και απορείς πώς στην ευχή κατάφεραν να ενωθούν υπό μία σημαία. Αλλά μετά ηρεμείς καθώς αναλογίζεσαι τις συνθήκες που επικρατούσαν και οδήγησαν στην επιλογή αυτού του συμβόλου. Σπονδή στους συμπεθέρους Βαυαρούς που μας επέτρεψαν να χρησιμοποιήσουμε τα χρώματα της δικής τους σημαίας...

Και πότε όλα αυτά? Σε μια εποχή που όλος ο πλανήτης κοιμάται τον ύπνο του δικαίου και οι υπήκοοι του κάθε κράτους ζουν ευτυχισμένοι κάτω από τη σιγουριά και την ασφάλεια που προσφέρει η σιδερένια πυγμή του ελέω θεού εστεμμένου τους... Ποιος ασχολήθηκε με την ελληνική αυτή δημιουργία, αναφορικά με τα κόμματα? Ουδείς. Μείναμε με τη φράση "δώσαμε τα φώτα στην ανθρωπότητα" όσων αφορά τα πεπραγμένα των προγόνων μας... Όποιος δίνει τα φώτα στους άλλους, πρέπει να είναι και σε εγρήγορση καθώς τα φώτα που τους έδωσε μπορεί και να καούν. Οπότε εδώ είμαστε κι αυτή τη φορά να βοηθήσουμε... Όχι μόνο δώσαμε τα φώτα λοιπόν, αλλά τους αλλάξαμε και τα φώτα και συνεχίζουμε να το κάνουμε με ιδιαίτερη χαρά και αυταπάρνηση...

Τι το σπουδαίο έπραξαν οι ξένοι? Σιγά τα ωά αδέλφια...

Πήραν τα φώτα μας, και συνεχίζουν με την ίδια λάμπα απλά το κουβούκλιο που την τοποθετούν τροποποιείται σε πιο σύγχρονη φόρμα. Αυτό που δεν εννόησαν ούτε στο ελάχιστο είναι η αξία της "αλλαγής των φώτων". Μαγκιά ελληνική το γέμισμα της καρδάρας. Μα πόσο μεγαλύτερη μαγκιά το να κλοτσάς την γεμάτη καρδάρα? Ποιος άλλος λαός θα μπορούσε να το κάνει τόσο εύκολα και χωρίς δεύτερη σκέψη?!


Εδώ είμαστε λοιπόν να τους αλλάζουμε αέναα τα φώτα. Και ο πιο εύκολος τρόπος για να αναγκάσεις κάποιον ν' αλλάξει τα φώτα του, είναι να τα πετροβολήσεις... Μην ψάχνετε τα αίτια αυτού του ελληνικού χόμπι, το έχει η Ελλάς στο όνομά της. Ως "πέτρα φωτός" μεταφράζεται αυτή η ιδέα, εκ του ελ και του λας το οποίο επέζησε στα λατομεία. Οπότε οι μόνοι που δικαιούνται να πετούν πέτρες και να αλλάζουν τα φώτα των άλλων είναι οι Έλληνες. Κι απόδειξη ότι δεν υπάρχει δόλος στην υπόθεση είναι ότι πρώτα αλλάζουμε τα δικά μας φώτα, δείχνοντας και στους βάρβαρους το δρόμο, όπως πάντα κάναμε... Πέτρες βροντούσε ο Δευκαλίωνας μετά της Πύρας και γεννήθηκαν οι άνθρωποι από τη γη... Εντάξει ο Έλληνας γεννήθηκε δια της φυσιολογικής οδού σιγά μην βγήκαμε από τις κοτρόνες.. Αλλά το χόμπι του πατέρα του το τίμησε και το τιμά δεόντως από αρχαιοτάτων ετών έως και σήμερα... Εξαιρούνται όσοι βροντούσαν και βροντούν την πέτρα του αναθέματος... Αλλά το τελευταίο αλλουνού ρασοφόρου ευαγγέλιο ...

Η Ελλάδα ανέκαθεν δημιουργεί έργα τέχνης. Ο μόνος λαός με θάρρος και θράσος σε απίστευτο συνδυασμό. Κι ο Έλληνας πολλά δε θέλει για όσα προσφέρει. Απλά να του χαϊδεύουν τα αυτιά - το έχουν ανάγκη οι ελληνικοί λοβοί που ξεχωρίζουν από τους βάρβαρους λοβούς αυτιών γι΄αυτόν ακριβώς το λόγο. Κι οι μόνοι που κατάφεραν να τιθασεύσουν τον Έλληνα είναι όσοι γνωρίζουν την τέχνη αυτή, του λοβοχαϊδέματος, οι λαοπλάνοι. Ποιος άλλος λαός τραβάει τόσο εύκολα το χαλί κάτω από τα πόδια όσων θεωρεί ότι δεν εξυπηρετεί τα χαώδη συμφέροντά του και ποιος άλλος λαός γίνεται τόσο εύκολα χαλί να τον πατήσεις?

Τα κόμματα είναι ελληνική εφεύρεση και για την ανθρώπινη κοινωνία κάτι σαν την εφεύρεση του τροχού ή της πυρίτιδας... Κι όσο κι αν τα χρόνια θα περνούν και θα βαραίνουν, εκεί... είτε νιος είτε γέρος ταγμένος στα χαρακώματα των δικών του αντιλήψεων... Και ποιος μπορεί να κατευθύνει αυτό το Χάος? Ουδείς. Γι΄αυτό και χ αντιλήψεις, χ ιδεολογίες, χ θεωρίες και μηδέν πράξη στον έρμο τούτο τόπο. Φιλοσοφημένο ον ο Έλληνας. Και όσοι επιθυμούν να τον χειριστούν απλά την πάτησαν μην είπω πούτσισαν. Δε φτάνουν τα μεγάλα λόγια και οι όμορφες θεωρίες για να χειριστείς αυτόν που όλη του η ζωή μια θεωρία είναι. Και ειδικά τα μεγαλόσχημα κείμενα λαμπρών μυαλών και οι κορόνες της κάθε πλευράς είναι τα όσα δεν τον επηρεάζουν. Καθώς πόσο προβλέψιμο είναι το επόμενο βήμα οποιουδήποτε θεωρεί ότι έχει κάτι να δώσει μετά το "έχει κάτι να πει"... Με 250 υπογραφές φτιάχνεις το δικό σου κόμμα... Λίγες φαίνονται? Σας γελάσανε... Αν μπορέσεις να φέρεις κοντά 250 Έλληνες με ίδιες κι απαράλλαχτες απόψεις προσωπικά θα κάνω σεπούκου χωρίς πολλά πολλά τελετουργικά...

Όμορφα τα λόγια, όμορφα τα περιτυλίγματα των απόψεων. Δεν αρκούν για να κρύψεις το περιεχόμενο. Το κάθε κόμμα όσο κι αν φαντάζει διαφορετικό, από τους ίδιους νόμους διέπεται... Άλλωστε στην ερώτηση "Τι είναι Κόμμα?" η απάντηση δίνεται ΠΑΝΤΑ δια στόματος Εμμανουήλ Ροϊδη...

"Κόμμα είναι ομάς ανθρώπων ειδότων ν΄ αναγιγνώσκωσι και να ορθογραφώσιν, εχόντων χείρας και πόδας υγιείς αλλά μισούντων πάσαν εργασιών, οίτινες ενούμενοι υπό έναν αρχηγόν οιονδήποτε ζητούσι ν΄ αναβιβάσουσιν αυτόν δια παντός μέσου εις την έδραν του πρωθυπουργού"

Δεν είναι αρχομανή τα δύο "μεγάλα" πολιτικά κόμματα... Αρχομανής είναι πρώτα ο Έλληνας και μετά οι ταγοί του...

Κι ο κάθε αρχομανής, όπως κι αν λέγεται, όπως κι αν παρουσιάζεται, ό,τι κι αν διατυμπανίζει, δυστυχώς από τον ροϊδικό κανόνα δεν ξεφεύγει...

Δε χρειαζόταν ο ελληνικός νους να περιμένει τις σύγχρονες επιστημονικές θεωρίες της επιστήμης της κοσμολογίας περί Big Bang και συναφή όμορφα... Το διατύπωσε χιλιάδες χρόνια νωρίτερα. Καθώς στις μεγάλες εκρήξεις που αλλάζουν τα πάντα, μανούλα είναι. Ξέρει να τις αναγνωρίζει κι ας μην ήταν εκεί.

Για το τελευταίο τώρα που το ξανασκέφτομαι, δεν είμαι και τόσο σίγουρος... Big Bang χωρίς το χέρι Έλληνα? Αδιανόητο...

Η μόνη συμβουλή που μπορώ να δώσω σε επίδοξους ηγέτες, απλά να προσέχουν τους πετροβόλους... Ποτέ δεν ξέρεις από πού θα σούρθει η κοτρόνα. Και να μην ξεχνούν ποιος έσωσε την Επανάσταση... Κολοκοτρώνης όνομα και πράμα... Και ποιες είναι οι δύο μεγαλύτερες ελληνικές απειλές? Που ξεπερνούν και την απειλή συμβατικών και πυρηνικών όπλων?

"Θα μας πάρουν με τις πέτρες" τραυλίζουν οι πολιτικοί πριν καταθέσουν το νομοσχέδιο της σωτηρίας. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά "θα μας αλλάξουν και τα φώτα" και μετά θα ρίξουν "μαύρη πέτρα πίσω τους" κι άντε να βολευτούμε ξανά...

Πέτρες παντού γύρω μας σ' αυτή τη χώρα, κι όλες ιερές. Από τις πέτρες που μείναν όρθιες μετά την επέλαση της χριστιανικής αγάπης, μέχρι τις πέτρες που βροντάει ο πιτσιρικάς για να πετύχει τον αντίπαλο πιτσιρικά...





Πέτρα που βλέπεις νά 'ρχεται, λιγότερο πονάει... Δηλώνει εγρήγορση αυτού που τη δέχεται και αίσθηση της πραγματικότητας...

Πέτρα που θέλει να κυλά, ποτέ δεν χορταριάζει... Λιμνάζοντα και στάσιμα νερά απλά δε μας ταιριάζουν...

Πέτρα που κυλά μούχλα ποτέ δε πιάνει... Μεγίστη αμαρτία κι ανείπωτη μωρία η στασιμότητα. Το γνωρίζει ο Έλλην, παρακαταθήκη των προγόνων του στα γονίδιά του... Και "ντουβάρι είσαι" η μέγιστη ύβρις που μπορεί κάποιος να δεχτεί. Παγιδευμένες πέτρες? Ποτέ!

Σε πετρώδες έδαφος, ο Έλληνας νιώθει σαν στο σπίτι του. Κι όσο κι αν η πολιτισμένη άσφαλτος και το τσιμέντο σκεπάζουν τα πετρώδη όνειρά του, εκείνος πάντα θα βρίσκει τρόπο να εκφράζεται ξηλώνοντας τα άχαρα και βέβηλα αυτά κατασκευάσματα... Και ο μοναδικός λαός που για δύο πέτρες στο νερό (όρα Ίμια) θα έδινε ακόμα και τη ζωή του άσχετα που οι αλλόφυλοι κι οι ανθέλληνες δεν εννόησαν την ύβρη και θεώρησαν τα πάντα μια τρύπα στο νερό...

Οπότε, οπαδοί του Rock και των Rolling Stones, ενωθείτε... και αναλογιστείτε που οφείλεται η επιτυχία των ακουσμάτων τους...