Δημοκρατία...

Δεν ξέρω πώς θα μπορούσε κάποιος να χαρακτηρίσει όλα αυτά που συνέβησαν τον τελευταίο καιρό. Μια λέξη μόνο νομίζω θα μπορούσε να περιγράψει τα πάντα, όσο πιο λιτά κι όσο πιο ηχηρά… Θλίψη και μόνο Θλίψη...

Θλίψη γιατί ζούμε στην χώρα του Ήλιου και ο Ήλιος ακόμα να γυρίσει, θλίψη για την κατάντια των εξουσιομανών και εξουσιολάγνων όλων των πολιτικών χώρων ανεξαιρέτως, αυτών που η διαφορετική υποτίθεται πολιτική ιδεολογία τους είναι απλά η άλλη θέση από την οποία θα κρατούν και θα τραβούν τα ηνία για να γυροφέρνουν το ταλαίπωρο άλογο (ψωράλογο πλέον) που λέγεται Ελλάς, όταν με το καλό θα έρθει η σειρά τους να βασανίσουν το έρμο "ζωντανό"(?)…

Δημοκρατία ως μια ψευδαίσθηση που δένει την άλογη μάζα και τη σέρνει στο άρμα της εξουσίας, που ουδεμία σχέση έχει πλέον με την ετικέτα που φιλάρεσκα φέρει και απίστευτα κομπάζει γι΄αυτό. Οι πρακτικές και τακτικές της δημοκρατίας του καιρού μας λίγες διαφορές έχουν μ’ αυτές της δημοκρατίας του "Αποφασίζομεν και διατάσσομεν" - παραχαρακτών της έννοιας του πρόσφατου παρελθόντος...

Ο κατ’ επίφαση κυρίαρχος λαός αποφασίζει στις μέρες μας, αυτός και μόνο αυτός όπως όμορφα διαφημίζεται και ηχηρά διατυμπανίζεται κι αποδεικνύεται περίτρανα κάθε 4 χρόνια για ένα 5 λεπτο που διαρκεί το δημοκρατικό της υπόθεσης για τον καθένα μας. Τα υπόλοιπα 4 χρόνια τα αυτιά μέσα και τα κεφάλια κάτω καθώς η Δημοκρατία μπορεί αδιέξοδα να μη γνωρίζει, αλλά γνωρίζει πώς να επιβάλλεται και πώς να προασπίζει τα δίκαιά της που εντελώς τυχαία συμπίπτουν με τα δίκαια κι άλλων πολιτευμάτων μη δημοκρατικής φύσεως. Την εξουσία πολλοί ηγάπησαν, την απώλεια αυτής ουδείς… Και ναι μεν Δημοκρατία και ουδέν αδιέξοδο, αλλά μετά την επιστροφή από την κάλπη ουδέν λάθος αναγνωρίζεται και η απόδειξη που εισπράξαμε στο ταμείο απλά δεν ισχύει…

"Μας εμπιστεύτηκε ο λαός για μια τετραετία" θα δηλώσουν με στόμφο κι όλο νόημα οι πολιτικοί ηγήτορες… Ναι σαφώς… Έχουν μόνο τέσσερα χρόνια στη διάθεσή τους και κάθε μέρα παραμονής στην εξουσία μετράει… Ο χρόνος είναι χρήμα ως γνωστόν και στην προκειμένη με την κυριολεκτική σημασία της μεταφοράς…

Οδηγός μας η Δημοκρατία των ημερών μας…

Θα οδηγήσει με τρόπο γλυκανάλατο εκεί όπου άλλα πολιτεύματα απέτυχαν με τον βίαιο τρόπο τους. Κάτι σαν την περιβόητη χριστιανική "αγάπη" που αιματοκύλισε λαούς και φυλές ακόμη και στη σύγχρονη εποχή μας. Απλά το προσωπείο συνεχίζει να εντυπωσιάζει ακόμα κι αυτή την ύστατη στιγμή καθώς γυαλίζει στα μάτια μας όπως οι πολύχρωμες χάντρες στα χέρια ιθαγενών. Άσχετα που το αέρινο πέπλο τραβήχτηκε και το σκελετωμένο σώμα αχνοφαίνεται… Αλλά κι ας έχει διαλυθεί το προσωπείο, ας έπεσαν οι μάσκες, ας μας τρομάζει το σκληρό πρόσωπο που ξεπροβάλλει, απλά δε θέλουμε να το πιστέψουμε, δε θέλουμε να το αντιληφθούμε. Δεθήκαμε σε μια ιδέα που πλανεύει και κάποιοι το εκμεταλλεύτηκαν ποντάροντας στην αφέλειά μας... Αλλά ο χρόνος δεν μπορεί να διαγράψει όσα συνέβησαν και η νοημοσύνη μας δε χωρά πλέον άλλη υποκρισία. Η Δημοκρατία τους απλά τους ανήκει γιατί την έπλασαν στα μέτρα τους, σαν τα μούτρα τους. Οι σκέψεις μας όμως, δικές μας…

Σκέψεις? Σκέψη?

Το μεγαλύτερο έγκλημα στην κάργα δημοκρατική μας κοινωνία είναι το έγκλημα της σκέψης. Καθώς στη σκέψη άυλες και αναλλοίωτες έννοιες όπως ελευθερία, παιδεία, αλληλοβοήθεια, αγαθοεργία, κοινωνική φιλαλληλία, φιλοπατρία αλλά και έννοιες όπως κοινωνική πρόοδος, ποιότητα ζωής, η ίδια η ύπαρξη του πολίτη, έρχονται σε λυσσαλέα σύγκρουση με την έννοια της αρχομανίας ασυγκίνητων πολιτικών υπάρξεων κτηνώδους εγωκεντρισμού…

Στη σκέψη μας η Ελλάδα είναι ιδέα, η Ελλάδα είναι συναίσθημα… Την πήραν και την μετέτρεψαν σε ιερόδουλη, σε πόρνη, σε γονυκλινή επαίτη…

Η σκέψη είναι αμάρτημα πλέον, κι έτσι η ορθή και προσεκτική επιλογή των λέξεων που πρέπει να χρησιμοποιούμε εφεξής για να εκφραζόμαστε, θα πρέπει να είναι βασικό μας μέλημα στο άμεσο μέλλον. Μια νέα συμπληρωματική ιδεολογία η οποία κατ΄ επίφαση μόνο μπορεί να αποκαλεστεί δημοκρατική, καθορίζει τα όρια των πράξεων μας, των όσων μπορούμε ως κοινωνικά όντα να επιτύχουμε και σε λίγο και των σκέψεών μας..

Αιρετικές οι σκέψεις μας λοιπόν κι όσων αντιδρούν στην πλάνη γύρω μας, κι απειλούν το δημοκρατικό κατεστημένο. Συγκρούσεις στο όνομα της δημοκρατίας, σφαγές στο όνομα της δημοκρατίας, δολοφονίες στο όνομα της δημοκρατίας αλλά και δικαιώματα που πετσοκόβονται για να προασπίσουμε το εξαίρετο αυτό τερατούργημα που κάνει τον Κλεισθένη να κόβει στροφές αέναα στον τάφο του και να καταριέται τον Χρόνο. Οι σκέψεις μας όμως, προσεχτικές και προσεγμένες θα πρέπει να κινούνται… αλίμονο αν δεν είναι προσεχτικές…

Για λέγε μας, πώς βγήκ’ η απόφαση στο τέλος; Ο κυρίαρχος δήμος προς τα πού έγειρε το χέρι του;

Δεν πα να γείρει και το πόδι του ο … κυρίαρχος δήμος, οι αποφάσεις έχουν ληφθεί προ πολλού με απίστευτα δημοκρατικό τρόπο… Τα δημοκρατικά φερέφωνα της εξουσίας αφού σπιλώσουν οτιδήποτε δε συνάδει με τις με κάργα δημοκρατικό τρόπο διατυπωμένες απόψεις των, συμπεριφέρονται σαν τους Ισπανούς τυχοδιώκτες του Νέου Κόσμου. Η μάζα των ιθαγενών αφού βρέθηκε εκεί που βρέθηκε πρέπει να πληρώσει για τη φαεινή ιδέα της ύπαρξής της στο συγκεκριμένο χωροχρόνο. Άθλιοι τζογαδόροι ανύπαρκτων αξιών τοποθετούνται με δημοκρατικό - αξιοκρατικό τρόπο σε θέσεις κλειδιά του σάπιου συστήματός μας. Άτομα τα οποία εν καιρώ δημοκρατίας οπισθοδρομικών προγόνων μας θα είχαν το όνομά τους στο όστρακο ως εισιτήριο για την εξορία κι αυτό προ πολλού, παίζουν με τις ζωές και το μέλλον των πολιτών αυτής της χώρας, της νέας γενιάς, της κάθε γενιάς... Αλλά όπως προείπαμε ,η υπέρλαμπρη δημοκρατία μας δε γνωρίζει αδιέξοδα (και δε θα σταματήσουμε να το τονίζουμε), οπότε πολιτικά απόβλητα που στιγματίζονται σ’ ένα χ πολιτικό χώρο, θα συνεχίσουν να συμμετέχουν στα κοινά, καθώς θα τους αγκαλιάσει ο διπλανός - παντελώς αντίθετος - πολιτικός χώρος κι αφού γλείψουν εκεί που λίγο πριν έφτυναν, η πολιτική τους σταδιοδρομία θα συνεχίσει τη λαμπρή της πορεία… Θα τους κουβαλάμε στην πλάτη μας, και μετά από αυτούς τα παιδιά τους και μετά τα παιδιά αυτών, έως ότου ο Χάρος βγει παγανιά και μας χωρίσει με έναν εξίσου δημοκρατικό τρόπο…

Οι τριακόσιοι των Θερμοπυλών και οι τριακόσιοι Άριστοι που μας αντιπροσωπεύουν… Οι πρώτοι κράτησαν Θερμοπύλες κι ας πέρασαν τελικά οι Μήδοι … Οι τελευταίοι κρατούν την κουτάλα και θα την παραδώσουν μόνο στα τέκνα των κι εκείνα στα δικά τους… Παράσιτα και ξενιστές σε μια αρμονική σχέση…

Δημοκρατία?

Σας γελάσαμε Κορόιδα…!

Απλά Εξουσία