...Remember remember...

...Remember remember the fifth of November..

Μια υπέροχη ταινία βασισμένη στο ομώνυμο κόμικ V for Vendetta η οποία κάνει λόγο για στέρηση θεμελιωδών δικαιωμάτων του λαού από μια φασιστική κυβέρνηση. Ο τύπος και η τηλεόραση δέσμιοι της κρατικής εξουσίας, οτιδήποτε δει το φως της δημοσιότητας φιλτράρεται και σταχυολογείται νωρίτερα, φερέφωνα και όργανα της εξουσίας που κατευθύνουν και ελέγχουν τους πολίτες, αστυνομοκρατούμενο κράτος και μαύρη προπαγάνδα να δέρνει ανηλεώς την άβουλη λαϊκή μάζα...

Και κάπου εκεί ο ήρωας της ιστορίας, ο V, που θα επιχειρήσει να ανατρέψει την κατάσταση και να βγάλει τους συμπατριώτες του από το "κελί" στο οποίο η κυβέρνηση τους έχει κλείσει για την υποτιθέμενη ασφάλειά τους, στερώντας τους δημοκρατικά δικαιώματα και ατομικές ελευθερίες. Η ανελευθερία, η χειραγώγηση των μαζών, η προπαγάνδα του φασιστικού κράτους, η καταπίεση των πολιτών από τους εγκάθετους της κυβέρνησης και τα φερέφωνα της εξουσίας, η απαγόρευση κυκλοφορίας, όλα να στηλιτεύονται με τρόπο απίστευτα επιτυχημένο. Ενα κόμικ και μια ταινία της χαβούζας του Hollywood που ξεχώρισε για όλους τους παραπάνω λόγους... Ο Επαναστάτης με τη μάσκα του Fawkes και τα αίτια, ο φασισμός με το γνωστό μαύρο - κόκκινο φόντο που πάντα φέρει και επιδεικνύει και οι υπαίτιοι της κατάστασης...

...Remember remember the sixth of December..

Από τη φαντασία στην πραγματικότητα... Τελικά η πραγματικότητα επηρεάζει τη φαντασία ή η φαντασία την πραγματικότητα? Φράσεις όπως "ξεπέρασε κάθε φαντασία" ή "η πραγματικότητα ξεπερνά και την πιο τρελή φαντασία" συνέχεια θα τις βρούμε μπροστά μας...

Τι ισχύει τελικά, ποιος επηρεάζει ποιον?

Πέμπτη του Νοέμβρη τα γεγονότα στο V for Vendetta... έκτη του Δεκέμβρη τα γεγονότα που συγκλόνισαν και συνεχίζουν να συγκλονίζουν την χώρα μας και τα οποία ακολούθησαν το θάνατο του 15χρονου παιδιού... Τι όμως απ' όλα όσα συνέβησαν και συμβαίνουν μας δίνει το δικαίωμα να ελπίζουμε σε μια αλλαγή του σκηνικού? Το οποίο σκηνικό στήθηκε στις πλάτες του άτυχου Αλέξη πάνω στο σώμα του οποίου ως άλλοι μονομάχοι, κράτος και παρακρατικοί μοιράζονται τη Βία... Κράνος εναντίον κουκούλας, γκλοπ εναντίων σιδερολοστών και δακρυγόνα εναντίων μολότοφ. Και το κέρδος της υπόθεσης? Η αφύπνιση των πολιτών? Η ήττα του κράτους?

Τα κέρδη αυτών των εχθροπραξιών που εκτείνονται σε βάθος χρόνου δεκαετιών και που οι "ενδιαφερόμενες πλευρές" βρίσκουν κάθε φορά καινούριες αιτίες για να επαναλάβουν το ίδιο απίστευτα προβλέψιμο παιχνίδι βίας, δεν είναι διαφορετικά των κερδών που απεκόμισαν οι εμπλεκόμενες δυνάμεις στον πρώτο παγκόσμιο... Για λίγα μέτρα γης ανάμεσα στα χαρακώματα, χιλιάδες νέων σκοτώνονταν, ακρωτηριάζονταν, τυφλώνονταν από τα χημικά...

Χημικά...

Δεν υπάρχει πιο εύκολος τρόπος να διασπάσεις μια πορεία, μια συγκέντρωση από το να της στερήσεις τον αέρα μεταφορικά και κυριολεκτικά. Είναι απελπιστικά απλό να εκσφενδονίσεις τις φιάλες και να απολαμβάνεις αυτόν που σου όρισαν να βλέπεις ως "εχθρό" να τρέχει πανικόβλητος προς κάθε κατεύθυνση, απλά μακριά από τα δακρυγόνα. Ακόμα ηχούν λόγια όπως "δεν έχουμε ανάγκη τα δακρυγόνα σας για να κλάψουμε"... Δεν ξέρω πόσοι εννόησαν τα όσα κρύβει η φράση, ελπίζω αρκετοί. Αλλά ας συμπληρώσω και μια φράση που αν μπορούσε ίσως και να είχε ακουστεί... "δεν έχω την ανάγκη των μολότοφ σας για να καώ" και που θα μπορούσε να είναι η φωνή αυτής της ταλαίπωρης χώρας...

Βία ενάντια στη Βία και γροθιά στη γροθιά... Το κέρδος της υπόθεσης?

Το αναζητούμε σαν την βελόνα στα άχυρα. Καθώς όταν οι πρώτες εντυπώσεις καταλαγιάσουν και η Βία απλά συνεχιστεί από τους δύο εμπόλεμους, τότε ο σύμμαχος που θα ήθελες, απλά θ' αλλάξει στρατόπεδο βλέποντας ότι απλά βρίσκεται στη μέση και τελικώς είναι ο ίδιος στόχος... Ο πολίτης...

Ο οποίος θα δει την περιουσία του και τα λιγοστά υπάρχοντά του να καίγονται και να γίνονται στάχτη, με τους επαναστάτες να μετατρέπονται σε πλιατσικολόγους των όσων λίγων του απέμειναν από την αφαίμαξη που υφίσταται από τους κυβερνώντες κάθε εποχής και κάθε πολιτικής πτέρυγας, όποια ετικέτα κι αν φορέσουν... Κράτος πανικόβλητο που θα δώσει εντολή στους πραιτοριανούς του να διαφυλάξουν τα συμφέροντά του ήτοι τα συμφέροντα της χώρας όπως τα διαφημίζει... Και οι διμοιρίες των ΜΑΤ να εφορμούν για να επιβάλουν την τάξη στην αταξία των επαναστατών και των κουκουλοφόρων που αρέσκονται να αποτελούν την αιχμή του δόρατος μιας επανάστασης χωρίς όνομα αλλά με τόσο αίμα και τόση Βία...

Πανικόβλητο κράτος που νιώθει να τραβιέται το χαλί κάτω από τη δερμάτινη πολυθρόνα του, πανικόβλητα όργανα αυτού (δυστυχώς της άλλης γενιάς των 700€ που δεν περιλαμβάνεται στις κορόνες που εκσφενδονίζονται από τους αυτόκλητους προστάτες της προαναφερόμενης γενιάς καθώς υπάρχουν γενιές 700€ πολλών ταχυτήτων κατά τα φαινόμενα) να τρέχουν να επιβάλουν την τάξη στην αταξία με τις αποφάσεις των επικεφαλής των οργάνων επιβολής τάξης να αλλάζουν εν ριπή οφθαλμού - ανάλογα πάντα με τις συνθήκες και που είναι εκ διαμέτρου αντίθετες με τις προηγούμενες αποφάσεις, πανικόβλητοι πολίτες που διαμαρτύρονται σε ειρηνικές πορείες να τρέχουν να σωθούν από τα γκρίζα χημικά που εκσφενδονίζονται για να κάνουν παρέα με το γκρίζο του τσιμέντου που τα δέχτηκαν καθώς η προβοκατόρικη αιχμή του δόρατος της λαϊκής δυσαρέσκειας (όρα κουκουλοφόροι) το έκανε πάλι το γνωστό θαύμα της να δώσει το άλλοθι που έψαχναν οι κρατικοί (και πάντα γνωρίζουν πού θα το βρουν) ώστε να επέμβουν για να διαλύσουν ειρηνικές συγκεντρώσεις και πορείες - αγκάθι, πανικόβλητοι πολίτες που τρέχουν να σώσουν τις περιουσίες τους από τους κουκουλοφόρους που θα βρουν ευκαιρία να ξεσπάσουν πάνω στις βιτρίνες των πολιτών αφού δεν μπορούν να σπάσουν το κεφάλι του κράτους (όρα τον μπάτσο απέναντι καθότι η κουκούλα δεν επιτρέπει μεγαλύτερο οπτικό πεδίο παρατήρησης μιας και λειτουργεί όπως και οι τιμημένες παρωπίδες κι οπότε δε διακρίνεται ποιος βρίσκεται πίσω από τους αστυνομικούς που τελικώς δε βολεύει να τον δούνε κατά τα φαινόμενα), κρύβοντας μετά Βίας τον δικό τους πανικό...

Μια πανικόβλητη χώρα προσπαθεί να αναπνεύσει και τρέχει να γλιτώσει αλλά πού να πάει...

Κουκούλα, μας λένε οι ενδιαφερόμενοι, το σύμβολο του αγώνα...

Γελασμένοι και συρόμενοι σε πράξεις βίας όσοι δε φρόντισαν να δουν πέρα από το Α το μεγιστοτεράστιο το εντός κύκλου ευρισκόμμενο τι εστί κουκούλα και τι πραγματικά συμβολίζει, πότε χρησιμοποιήθηκε, από ποιους και για τι λόγους... Το Α της Αναρχίας που μετατράπηκε σε Α της Αλογίας... Καθώς το γνήσιο αναρχικό κίνημα, ξέρει τα όρια και τα περιθώρια και τι ορίζουν τα εσκαμμένα που δεν πρέπει να τα υπερβεί επ' ουδενί λόγο... Το φανερώνει ο κύκλος γύρω από το άμοιρο αυτό γράμμα που ορίζει και τα όριά του...

Βρωμιά και δυσωδία φέρνει η επόμενη μέρα και κάθε επόμενη μέρα αυτού του στημένου παιχνιδιού κρατικών - παρακρατικών και στη μέση ο πολίτης, η νέα γενιά, ο Αλέξης κι ο κάθε Αλέξης που δυστυχώς θα υπάρξει στο μέλλον... Οι "γνωστοί - άγνωστοι", αυτό το όμορφο λογοπαίγνιο που ουδέποτε έβαλε τους κοινούς θνητούς σε σκέψεις του πώς και του γιατί... Οι γνωστοί στο κράτος, αλλά άγνωστοι στους πολίτες... Γιατί παραείναι σατανικές οι συμπτώσεις αυτής της περίεργης σχέσης "μίσους - βίας - συνεργασίας" οργάνων του κράτους και κουκουλοφόρων στην διάλυση πορειών και λαϊκών συγκεντρώσεων που απαθείς παρακολουθούμε όλα αυτά τα χρόνια στη χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας που μετατράπηκε σε χώρα της λήθης και της απάθειας, χώρα του μίσους και της βίας, χώρα της θλίψης και χώρα της Αλογίας...

Σεβασμό... επιζητούμε σεβασμό με όπλο τη Βία... όμως αυτοί που δε σέβονται ούτε ιερό ούτε όσιο, θα σεβαστούν έναν 15χρονο Αλέξη?

Associated Press

Πάνω του πατούν και τον ποδοπατούν με όσα έκαναν και κάνουν...


Βία, εξαθλίωση, φτώχεια... δε δικαιούνται θεατρίνοι με βίλες και κότερα και το δάκρυ κορόμηλο για τη φτώχεια και την εξαθλίωση, δημοσιογραφίσκοι καλοπληρωμένοι που ζουν μες τη χλιδή και που σε μια τηλεοπτική σεζόν θα λάβουν όσα δε θα έχει ο απλός πολίτης σε μια ζωή να ωρύονται για τη λιτότητα και τους μισθούς του πολίτη, τυχοδιώκτες πολιτικοί που απλά έχουν σταμπάρει την κουνιστή πολυθρόνα και θα περάσουν πάνω από πτώματα - ακόμα και της ίδια της μάνας τους - για να καθίσουν πάνω να ξεκουράσουν τον άεργο πισινό τους, να μιλούν για τα όνειρα των νέων, για τη φτώχεια και την ανέχεια. Δικαιούται να μιλήσει όποιος τη ζει και τη βιώνει, όχι όσοι κοιτούν σε λεξικό στο λήμμα "φτώχεια" μπας και καταλάβουν περί τίνος πρόκειται...

Και δε δικαιούνται εκείνοι όσοι την κουκούλα του καταδότη της κατοχής την κάνανε σύμβολο "αντίστασης" έχοντας ασπαστεί εκείνη την ιδεολογία με τις λιγότερες θεωρίες και τα λιγότερα γράμματα για να τη θυμούνται, τη ΒΙΑ, να ομιλούν για όνειρα, χρώματα, μέλλον...

Χρώματα...

Το μαυρο - κόκκινο χρώμα που με τιμή φέρουν δε διαφέρει από τα μαύρα - κόκκινα χρώματα αυτών που υποτίθεται με βία πετροβολούν και λούζουν με μολότοφ... Και μόλις το θεάρεστο έργο τελειώσει, απλά θα γυρίσουν το κεφάλι και θα να κρυφτούν όσο πιο γρήγορα μπορούν στο σκοτάδι καθώς η μολότοφ που πέταξαν εξοστρακίζεται και χτυπάει το κορμί του άλλου άτυχου Αλέξη, της Ελλάδας, που με την ίδια βουλιμία καίνε όπως και το εθνικό της σύμβολο...