Πολιτική σκηνή και σανίδι (βρεγμένο)

Και καθώς παρακολουθείς τα εν Ελλάδι γουστόζικα τεκταινόμενα κάθεσαι κι αναλογίζεσαι κοιτώντας τον καπνό από το τσιγάρο ν' ανεβαίνει και να χάνεται...

Τελικά είμαστε άτυχοι ή τυχεροί ως πολίτες? Σε ποιο σημείο ακριβώς θα βρισκόμασταν ως χώρα δίχως τους πρωταγωνιστές αυτής της φαρσοκωμωδίας που έχει την ταμπέλα "Ελληνική Πολιτική"? Σε καλύτερη μοίρα, σε χειρότερη μοίρα? Κι η Μοίρα? Η Ειμαρμένη υφίσταται, ή μήπως έχει σηκώσει τα χέρια ψηλά κι έχει εγκαταλείψει προ πολλού αυτόν τον τόπο καθώς κινδύνευε να φάει το κεφάλι της από τους ντόπιους παλαβούς? Τι είναι αυτό που κάνει να ευδοκιμούν αυτού του είδους πολιτικά φρούτα στην χώρα μας?

Μην είν' το κλίμα? Μην είν' η θάλασσα που μαγεύει κι ο ήλιος που τρελαίνει?

Στο τι είναι η πολιτική, εύκολο να απαντήσει κανείς. Το ότι είμαστε πολιτικά όντα οι Γραικοί, από αρχαιοτάτων ετών γνωστό, τιμή μας και καμάρι μας τουτέστιν... Το ότι όπου πολιτικής καζάνι Σελλός θα μαγειρεύει, άκρως προβλέψιμο κι αυτό...

Στο τι εστί ελληνικής φύσεως πολιτική και Έλληνες Πολιτικοί, ποιος σώφρων θα τολμήσει να δώσει απάντηση? Εκτός αν έχει αποφασίσει εξαρχής να περάσει τα λεπτά όρια που χωρίζουν τη λογική από την τρέλα κι έχει εφοδιαστεί μ' έναν σύγχρονο ζουρλομανδύα ώστε να ανταπεξέλθει στα όσα από την απάντηση θα ξεπροβάλλουν...

Πολιτικοί ηγέτες ηγήτορες και ηγετίσκοι με το όνειρο να γίνουν Εθνάρχες... Πολιτικά κόμματα που μετατράπηκαν σε τελείες μετά παύλας... Χαρωπά κατσικάκια και προβατάκια που βελάζουν μπαινοβγαίνοντας από πολιτικό μαντρί σε πολιτικό μαντρί... Και να΄διναν και γάλα πάει στην ευχή... Φράχτες πολιτικοί που στήνονται σε ξένα χωράφια μπερδεύοντας μπούτια κι ιδεολογίες να χάνει η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα... Αριστεροί με δεξιά συνθήματα και δεξιοί μ' αριστερές παρόλες, κεντρώοι που πατούν αριστερά και δεξιά ταυτόχρονα με τα ...στολίδια τους να κρέμονται στο απύθμενο κενό...

Προσωπικά δε θάθελα να είμαι πολίτης άλλης χώρας... Δε θα μπορούσα να ζήσω χωρίς το καθημερινό γέλιο που είναι και το μόνο που παράγει ετούτη η χώρα. Μια χώρα που χτίζει και γκρεμίζει το αμέσως προηγούμενο χτισμένο εν ριπή οφθαλμού έχοντας καταργήσει την έννοια του χρόνου... Η γραμμική σειρά παρελθόν - παρόν - μέλλον που καταργείται σ' ένα κυκλικό περιτύλιγμα παρελθόντος-παρόντος-μέλλοντος που θα έκαναν τον Αϊνστάιν να μαλλιοτραβιέται για να εξηγήσει τη στατικότητα του χρόνου σ' αυτόν εδώ τον τόπο...

Είμαστε τυχεροί ως λαός, απίστευτα τυχεροί... Τέτοιους αστέρες πολιτικούς ούτε σε υπερπαραγωγές του Hollywood δε βρίσκεις...

Κάθεσαι λοιπόν ως ταινιόφιλος και ψάχνεις τη μνήμη σου για ταινίες του κινηματογράφου που θα μπορούσαν να περιγράψουν έστω και στο ελάχιστο την απερίγραπτη, απίστευτη ελληνική πολιτική σκηνή με τις ατέλειωτες γκάφες, τα ειδικά πολιτικά εφέ, το γέλιο το τρελό, τις γουστόζικες καθημερινές κοκκορομαχίες... Μια εξουσία που τη βάρεσε η εξουσία κατακέφαλα...

Μετά ωρίμου σκέψεως κατέληξα ποιους μου θυμίζουν οι επίδοξοι εθνάρχες... Κι ένιωσα πάλι παιδί γιατί οι ήρωες της παιδικής μου ηλίκιας είναι ζωντανοί, είναι δίπλα μας, κοντά μας, ποτέ δε μας άφησαν κι ούτε θα μας αφήσουν... Πάντα σιμά μας κάθονται, το κέφι να σκορπούν, το γέλιο να μοιράζουν...



...ή τον τρόμο...


...κι ειδικά "αυτός" είναι που δεν πρόκειται να μας αφήσει με τίποτα...