Anyway the Wind blows...

Κοινωνία ώρα μηδέν (έχει κολλήσει ο δείκτης στο μηδέν, δε λέει να ξεκολλήσει... οπότε για το φόβο των Ιουδαίων και μόνο η φράση, αδιάφορη πια...), θύελλες που ανέκαθεν αχνοφαίνονται στον ορίζοντα, η καταστροφή που πάντα πλησιάζει σαν μπαμπούλας που ταΐζει με το ζόρι μικρά παιδιά - αλλά ως μπαμπούλας μόνο το όνομα έχει και τίποτε άλλο, ο Δίας που αρπάζει την Ευρώπη κι η ερωτευμένη με το μεγαλείο του Θεού Ευρώπη που από τότε δεν ξέρει τι της γίνεται, ποια είναι, πού είναι, πού πατάει... Έρωτας είναι αυτός... σου κλέβει τα μυαλά, σε μπάζει σ' άλλες ατραπούς, σ' αλλάζει... μόνο που για να σου κλέψει το μυαλό πρέπει να υφίσταται το τελευταίο... έστω μια ποσότητα φαιάς ουσίας. Κάτι τέλος πάντων που να υποδηλώνει λογική...

Τίποτε νεότερο σαν ανάρτηση, απλά αλάτι στις πληγές ρίχνει... Κι αύριο με χάος θα απειλούμαστε, κι αύριο με ολοκληρωτική οικονομική καταστροφή θα τρομάζουν τα παιδιά μας και θα τρώνε το φαΐ τους... Και μέσα στον πανικό μας δεν καταλάβαμε ότι τα όσα οι εξέχοντες καναλάρχες μας ταΐζουν δια των έμμισθων οργάνων τους, μέρος του σχεδίου είναι... Αμερικανοποίηση της ελληνικής κοινωνίας... κοινώς πώς θα γίνουμε "αμερικανάκια"...

Μασάει η κατσίκα ταράμα?

...δυστυχώς μασάει πλέον...

Απολαύστε το κομμάτι και κόψτε μετά τις φλέβες σας λίγο πριν το δελτίο ειδήσεων των 8... αργά και ηδονικά ...