Η Χώρα της Ατιμωρησίας

Κρατούν μήνες τώρα μια κοινωνία βουτηγμένη στον τρόμο για το μέλλον του ...μέλλοντός της. Ως μαθητευόμενοι μάγοι ανακατεύουν συστατικά που ούτε γνωρίζουν σε μια κατσαρόλα και κομπάζουν για το ανακάτεμα ασχέτου αποτελέσματος...

Βάζει τρικλοποδιές ο ένας στον άλλον και όλοι μαζί στους εαυτούς τους γνωρίζοντας ότι στην ουσία ρίχνουν κάτω την άμοιρη χώρα που έχει την ατυχία να την κυβερνούν...

Πανεπιστήμονες περισπούδαστοι, οι οποίοι μόλις βγαίνουν εκτός συνόρων μοιάζουν με παιδάκια νηπιαγωγείου που μες την τρελή χαρά που εκδράμουν χαλούν τον κόσμο με τις φωνές τους...

Σαν μέλη ορχήστρας που συναντιόνται για πρώτη φορά με τους μουσικούς που ούτε γνωρίζουν που παράτησαν την παρτιτούρα τους να προσπαθούν να σταθούν στη σκηνή και να εντυπωσιάσουν με την ... συγχορδία τους...

Τρελοί και πεινασμένοι για εξουσία μα άμοιροι των ευθυνών τους, τόσο αλαζόνες που ούτε ο θεός θα τολμήσει να τους κρίνει, πόσο ο λαός που σέρνεται στα πόδια τους αντί να τους βουτήξει από το λαιμό...

Μες το ψέμα θα κινηθούν, μες τον εντυπωσιασμό, με τις παλιές και σάπιες δάφνες και μανδύες του παρελθόντος να επιδεικνύουν το πόσο άλογα μπορούν να κινούνται, κατ' επίφαση λογικά πολιτικά όντα...

Ηθοποιοί και δικηγόροι, δημοσιογράφοι και επιχειρηματίες, μουσικοί και πρώην αθλητές, μοντελάκια και τζάκια, με ένα κοινό. Να σώσουν όλοι τη χώρα... Από τι άραγε?

Από το βούρκο που έσυραν τη χώρα. Το πιο ακραίο και τρελό σενάριο... Ο θύτης να εμφανίζεται ως σωτήρας γιατρός που θα περιποιηθεί τον άμοιρο που πριν λίγο λήστεψε και εν συνεχεία κακοποίησε σχεδόν μέχρι θανάτου...

Αλλά αν και φουλ εκσυγχρονιστές και κάργα δημοκρατικοί και απίστευτα προοδευτικοί οι πολιτικοί ταγοί μας έχουν μια απίστευτη καλή σχέση με το χρήμα. Κάποτε παλιά, πολύ παλιά, έμπαιναν στην πολιτική πλούσιοι και έβγαιναν φτωχοί και μετά από λίγο ξεχασμένοι. Σήμερα εισέρχονται στην πολιτική ρακένδυτοι και εγκαταλείπουν ως συνάδελφοι του Κροίσου. Νέα ήθη, νέα έθιμα. Όταν βολεύει να πετροβολήσεις το παρελθόν το κάνεις με ιδιαίτερη ικανοποίηση. Μα όταν οι πρακτικές του βολεύουν στο να αγκιστρωθείς στην εξουσία και να πείσεις ότι το μαύρο είναι άσπρο, θα θυμηθείς και τις πρακτικές τύπου Γκαίμπελς. Κι όχι μόνο θα τις θυμηθείς, αλλά και θα τις χρησιμοποιήσεις...

Και όσον αφορά το τελευταίο, αγγίζει την αύρα του καθ΄όλα φοβερού και τρομερού κου Λοβέρδου της πολυτάλαντης κυβέρνησής μας και τις κινήσεις του τις τελευταίες μέρες...