Βυθίσατε τη Χώρα!

Πώς φτάσαμε από το "Βυθίσατε το Χόρα!" στο άτυπο "Βυθίσατε τη Χώρα!" των νυν κυβερνώντων ? Ίσως φταίει η τραχιά ελληνική γλώσσα, η σύνταξη και η ορθογραφία της κι οπότε σπονδή στο άξιο δίδυμο του Υπουργείου δια βίου Παραπαιδείας και τις φοβερές προσπάθειές του για απλούστευση των όσων οι ελληνοπαίδες δε διδάσκονται ούτως ή άλλως...

Να φταίει που δεν γνωρίζουμε ιστορία και βασιζόμαστε στα όσα μας εξιστορούν οι κουτόφραγκοι για να ξεπληρώσουν που τους δώσαμε τα φώτα μας κι ας μείναμε εμείς στο σκοτάδι?

Να φταίει που ο βουλευτής έγινε συνώνυμο του βολευτή και του άρπαγα?

Μάλλον φταίει ότι απλά δεν έχουμε την Τύχη με το μέρος μας και τρώμε γκολ ακόμα και εν ώρα ανάπαυλας του αγώνα...

Τώρα που το σκέφτομαι, απλά είμαστε ανώτεροι όσων επιβουλεύονται τα δίκαιά μας κι οπότε δε μας αγχώνουν τα όσα μας επιβάλλουν. Άλλωστε ο έχων δύο χιτώνας, χαρίζει και τους δυο μαζί με το σώβρακό του. Μπορεί να χάνουμε μεν τα εγκόσμια αλλά μας ανήκουν τα υπερκόσμια...

Νυν υπερ πάντων αγών...

...για τη βόλεψή μας

...για τη φραπεδιά μας

...για την άνεσή μας

...για τις κονόμες και τις αρπαχτές μας

...και σπονδή στο ανεγκέφαλο που μας δέρνει.

Τι κι αν ο εχθρός στήνει τσαντήρι στην αυλή μας, τι κι αν δεν παράγουμε ούτε μαρούλια, τι κι αν θα διώξουμε με την απίστευτη εξυπνάδα που μας διακρίνει και τον τελευταίο τουρίστα που είχε τη φαεινή ιδέα να μας επισκεφτεί, τι κι αν καλούμε τους πρώην κακήν κακώς εκδιωγμένους κλέφτες να μας σώσουν...

Είναι ηρωική στάση ζωής να ξεσκίζεις τις σάρκες σου μαζί κι αυτές των παιδιών σου και να τρέφεσαι μ' αυτές.

Είμαστε Έλληνες και είμαστε καλά!




...λέμε τώρα...

Αιδώς αχρείοι...

Τι να σχολιάσεις? Το Κράτος? Το Υπουργείο Αμύνης? Την ηγεσία του Πολεμικού Ναυτικού? Τους φοβερούς και τρομερούς εφοπλιστές μας, αυτούς τους κατ' επίφαση απόγονους των μεγάλων ευεργετών της Πατρίδας ? 'Η τις άμυαλες μα σικάτες συνοδούς τους με τις 24ποντες γόβες που σηκώνουν λίγο πιο ψηλά το ακατοίκητο που φορούν?

Μυαλό δε βάζει αυτός ο τόπος κι αναρωτιέμαι αν είχε ποτέ. Λαός που δε σέβεται και ξεχνά, διαγράφεται από τα κιτάπια της ιστορίας. Άμυαλοι, ανόητοι ιδιώτες είμαστε και μόνο. Πουλάμε από τη μάνα μας, μέχρι και την τελευταία χούφτα χώμα της πατρίδας μας για το κέρδος, τη μαγκιά και το εφέ μας...

Σιχαίνεσαι και μόνο που τα γράφεις...

Αθάνατη κατρακύλα της Ελλάδας!







... α ρε Μαλβίνα...

Η Χώρα της Ατιμωρησίας

Κρατούν μήνες τώρα μια κοινωνία βουτηγμένη στον τρόμο για το μέλλον του ...μέλλοντός της. Ως μαθητευόμενοι μάγοι ανακατεύουν συστατικά που ούτε γνωρίζουν σε μια κατσαρόλα και κομπάζουν για το ανακάτεμα ασχέτου αποτελέσματος...

Βάζει τρικλοποδιές ο ένας στον άλλον και όλοι μαζί στους εαυτούς τους γνωρίζοντας ότι στην ουσία ρίχνουν κάτω την άμοιρη χώρα που έχει την ατυχία να την κυβερνούν...

Πανεπιστήμονες περισπούδαστοι, οι οποίοι μόλις βγαίνουν εκτός συνόρων μοιάζουν με παιδάκια νηπιαγωγείου που μες την τρελή χαρά που εκδράμουν χαλούν τον κόσμο με τις φωνές τους...

Σαν μέλη ορχήστρας που συναντιόνται για πρώτη φορά με τους μουσικούς που ούτε γνωρίζουν που παράτησαν την παρτιτούρα τους να προσπαθούν να σταθούν στη σκηνή και να εντυπωσιάσουν με την ... συγχορδία τους...

Τρελοί και πεινασμένοι για εξουσία μα άμοιροι των ευθυνών τους, τόσο αλαζόνες που ούτε ο θεός θα τολμήσει να τους κρίνει, πόσο ο λαός που σέρνεται στα πόδια τους αντί να τους βουτήξει από το λαιμό...

Μες το ψέμα θα κινηθούν, μες τον εντυπωσιασμό, με τις παλιές και σάπιες δάφνες και μανδύες του παρελθόντος να επιδεικνύουν το πόσο άλογα μπορούν να κινούνται, κατ' επίφαση λογικά πολιτικά όντα...

Ηθοποιοί και δικηγόροι, δημοσιογράφοι και επιχειρηματίες, μουσικοί και πρώην αθλητές, μοντελάκια και τζάκια, με ένα κοινό. Να σώσουν όλοι τη χώρα... Από τι άραγε?

Από το βούρκο που έσυραν τη χώρα. Το πιο ακραίο και τρελό σενάριο... Ο θύτης να εμφανίζεται ως σωτήρας γιατρός που θα περιποιηθεί τον άμοιρο που πριν λίγο λήστεψε και εν συνεχεία κακοποίησε σχεδόν μέχρι θανάτου...

Αλλά αν και φουλ εκσυγχρονιστές και κάργα δημοκρατικοί και απίστευτα προοδευτικοί οι πολιτικοί ταγοί μας έχουν μια απίστευτη καλή σχέση με το χρήμα. Κάποτε παλιά, πολύ παλιά, έμπαιναν στην πολιτική πλούσιοι και έβγαιναν φτωχοί και μετά από λίγο ξεχασμένοι. Σήμερα εισέρχονται στην πολιτική ρακένδυτοι και εγκαταλείπουν ως συνάδελφοι του Κροίσου. Νέα ήθη, νέα έθιμα. Όταν βολεύει να πετροβολήσεις το παρελθόν το κάνεις με ιδιαίτερη ικανοποίηση. Μα όταν οι πρακτικές του βολεύουν στο να αγκιστρωθείς στην εξουσία και να πείσεις ότι το μαύρο είναι άσπρο, θα θυμηθείς και τις πρακτικές τύπου Γκαίμπελς. Κι όχι μόνο θα τις θυμηθείς, αλλά και θα τις χρησιμοποιήσεις...

Και όσον αφορά το τελευταίο, αγγίζει την αύρα του καθ΄όλα φοβερού και τρομερού κου Λοβέρδου της πολυτάλαντης κυβέρνησής μας και τις κινήσεις του τις τελευταίες μέρες...