Ακούστε πάντιμες θεές, θορυβώδεις, βακχικές, Αλληκτώ και Τισιφόνη και θεία Μέγαιρα, νυκτερινές, μύχιες, που σε βάθη ζείτε, σε άντρο σκοτεινό, κοντά στο ιερό ύδωρ της Στυγός. Ορμάτε πετώντας λυσσασμένες ενάντια στους θνητούς, λόγω των ανόσιων πόθων τους, αγέρωχες, επιχαίρουσες με τα βάσανά τους, ντυμένες με δέρματα ζώων, τιμωροί, σθεναρές, οδυνηρές, χθόνιες, φοβερές κόρες του Άδη, ποικιλόμορφες, αέρινες, αόρατες, ταχυκίνητες σαν τις σκέψεις του νου. Πάντα εποπτεύετε με το μάτι της Δίκης τις αναρίθμητες φυλές των θνητών όλων, όντας δικαστές πάντα. Αλλά, θείες Μοίρες, φιδοπλόκαμες, πολύμορφες, υιοθετήστε την καλόκαρδη και ήπια γνώμη του βίου.


Τα ξεφωνητά και το φτύσιμο από αριστερά και δεξιά προερχόμενο από άσπονδους φίλους ή εχθρούς στην Ευρώπη ή πέριξ αυτής, δεν είναι ούτε βροχή ούτε αστραπές άσχετα αν οι υπέροχοι πολιτικοί μας - που όποιο χρώμα μανδύα κι αν φορούν, της ίδιας φάρας είναι... αυτής των καλοφαγάδων - ισχυρίζονται ότι ψιχαλίζει...
Μια χώρα που δεν παράγει τίποτε, μια χώρα που ζει μόνο με δανεικά χωρίς να αναλογίζεται τους υπέρογκους τόκους των όσων δανείζεται, ένα κράτος μίζερο, σπάταλο, κακόμοιρο, άθλιο, αποτυχημένο, που δεν είναι ικανό να αντιδράσει ούτε και στα πιο μικρά κι ασήμαντα που απασχολούν τη ζωή των πολιτών του, τι μέλλον να έχουν και τι να περιμένουν?
Και άντε οι κατ' επίφαση ...άριστοι που μας κυβερνούν... Οι πολίτες τι να περιμένουν και σε τι να ελπίζουν?
Δειλοί, μοιραίοι και άβουλοι αντάμα...
Και μιας κι απέλειπε κι η τσίπα απ' τον ταλαίπωρο τούτο τόπο, τι να σου κάνουν κι οι έρμες Ερινύες και ποιον να σκιάξουν?... Σκιάχτηκαν κι οι ίδιες με τα μύρια όσα βλέπουν...
2 σχόλια:
Σε τι ελπίζουν οι
"δειλοί, οι μοιραίοι κι οι άβουλοι αντάμα"?
Μα, το εξηγεί ο ποιητής:
Προσμένουν μάλλον κάποιο θάμα!
Άντε βρε, είθε η γέννησις του ξερωγώ θεανθρώπου να σε βρει με υγεία και χαρά και τα συναφή.
Σύντροφε Συντ, μιας και είμαστε καθ' εικόνα και ομοίωση, λέει, φτιαγμένοι, τη θέωσή μας αναμένω, μα τη χρέωσή μας θα εισπράξουμε...
Φιλιά σταυρωτά, μινωικά!
Ευτυχισμένο το Νέο Έτος, χριστιανικής ή άλλης χρονολόγησης!
Υγεία κι Ευδαιμονία
Δημοσίευση σχολίου