Ερινύων θυμίαμα, αρώματα

Ακούστε πάντιμες θεές, θορυβώδεις, βακχικές, Αλληκτώ και Τισιφόνη και θεία Μέγαιρα, νυκτερινές, μύχιες, που σε βάθη ζείτε, σε άντρο σκοτεινό, κοντά στο ιερό ύδωρ της Στυγός. Ορμάτε πετώντας λυσσασμένες ενάντια στους θνητούς, λόγω των ανόσιων πόθων τους, αγέρωχες, επιχαίρουσες με τα βάσανά τους, ντυμένες με δέρματα ζώων, τιμωροί, σθεναρές, οδυνηρές, χθόνιες, φοβερές κόρες του Άδη, ποικιλόμορφες, αέρινες, αόρατες, ταχυκίνητες σαν τις σκέψεις του νου. Πάντα εποπτεύετε με το μάτι της Δίκης τις αναρίθμητες φυλές των θνητών όλων, όντας δικαστές πάντα. Αλλά, θείες Μοίρες, φιδοπλόκαμες, πολύμορφες, υιοθετήστε την καλόκαρδη και ήπια γνώμη του βίου.

"...Η Ελλάδα θα βγει στις αγορές τον Ιανουάριο για να δανειστεί συνολικά 52 με 53 δισ. ευρώ για το επόμενο έτος, όπως ανέφερε την Τετάρτη ο υπουργός Οικονομίας, Γιώργος Παπακωνσταντίνου. Το 25% του συνολικού δανειακού προγράμματος θα εκτελεστεί το πρώτο τρίμηνο του 2010, ενώ από τις αρχές του 2009 Ελλάδα έχει δανειστεί πάνω από 60 δισ. ευρώ..."

Τα ξεφωνητά και το φτύσιμο από αριστερά και δεξιά προερχόμενο από άσπονδους φίλους ή εχθρούς στην Ευρώπη ή πέριξ αυτής, δεν είναι ούτε βροχή ούτε αστραπές άσχετα αν οι υπέροχοι πολιτικοί μας - που όποιο χρώμα μανδύα κι αν φορούν, της ίδιας φάρας είναι... αυτής των καλοφαγάδων - ισχυρίζονται ότι ψιχαλίζει...

Μια χώρα που δεν παράγει τίποτε, μια χώρα που ζει μόνο με δανεικά χωρίς να αναλογίζεται τους υπέρογκους τόκους των όσων δανείζεται, ένα κράτος μίζερο, σπάταλο, κακόμοιρο, άθλιο, αποτυχημένο, που δεν είναι ικανό να αντιδράσει ούτε και στα πιο μικρά κι ασήμαντα που απασχολούν τη ζωή των πολιτών του, τι μέλλον να έχουν και τι να περιμένουν?

Και άντε οι κατ' επίφαση ...άριστοι που μας κυβερνούν... Οι πολίτες τι να περιμένουν και σε τι να ελπίζουν?

Δειλοί, μοιραίοι και άβουλοι αντάμα...

Και μιας κι απέλειπε κι η τσίπα απ' τον ταλαίπωρο τούτο τόπο, τι να σου κάνουν κι οι έρμες Ερινύες και ποιον να σκιάξουν?... Σκιάχτηκαν κι οι ίδιες με τα μύρια όσα βλέπουν...

Τούνελ δίχως φως

Κυβέρνηση καινούρια, πρόσωπα καινούρια, υποσχέσεις καινούριες, νέα όνειρα που δεν ήταν και πάλι γραφτό τους να φτάσουν εκεί που ήθελε ο ονειροπόλος που τα έπλασε. Μια χώρα μικρή κι ατίθαση με μια χούφτα κατοίκους που έχουν αντέξει κι ανεχτεί τα πάνδεινα από τους αυτόκλητους ή ετερόκλητους σωτήρες, εγχώριους ή εισαγώμενους ή και κατευθυνόμενους...

Πάντα κατευθυνόμενοι ήταν οι σωτήρες και κατευθυνόμενο της σωτηρίας το έργο. Πολιτική και Θρησκεία μοιάζουν τόσο πολύ στα όσα πουλάνε, το εξής ένα: Σωτηρία, φύκια και μεταξωτές κορδέλες, ενίοτε τίποτε χάντρες και καθρεφτάκια στους ιθαγενείς είτε αυτοί αποκαλούνται ποίμνιο, κοινώς αμνοερίφια, είτε πολίτες - κατ' επίφαση και μόνο...

Τα αμνοερίφια ως κοπάδι δε ζητούν πολλά. Η σωτηρία ψυχής όπως και τα όσα δεν περιγράφονται - προσδιορίζονται - εξηγούνται, πουλούνται και πιο εύκολα, είναι το μόνο ζητούμενο. Απαιτήσεις πολλές δεν υπάρχουν, κανείς δε θα ζητήσει συγκεκριμένο όροφο με θέα, οροφοδιαμέρισμα ή ρετιρέ στο Ψυχοδοχείο "Ο Παράδεισος". Ένα νοιάζει κι απασχολεί τον πιστό οπαδό της εκάστοτε θρησκείας ή δόγματος:

Μια θέση στον Παράδεισο.

Η θρησκεία μπορεί φαινομενικά να κινείται σε εποχές χιλιάδων ετών πριν όσον αφορά τα προστάγματά της ή την οπτική γωνία της, κρίνοντας πάντα με τα ματοκυάλια του παρελθόντος τα μελλοντικά μα και τα μελλούμενα... κατάφερε όμως νωρίς να ξεφύγει από τα στενά πλαίσια της διαχείρισης των ψυχών ημών και υμών και να ασχοληθεί με τα επικερδή εγκόσμια. Σύγκρουση ιδεολογιών στο χώρο της έχουν προ πολλού εκλείψει, τα ιερά γραφόμενα σφραγίζουν και τα μελλούμενα των πιστών οπαδών που αγοράζουν με κάθε τρόπο την πολυπόθητη και πολυδιαφημιζόμενη σωτηρία...

Τυχερή η Εκκλησία. Το πλαίσιο στο οποίο κινείται - στηρίζεται, φαντάζει άθραυστο, απόρθητο. Δε χρειάζεται να ασχοληθεί με προϋπολογισμούς, δε χρειάζεται να ασχοληθεί με ασφαλιστικά, δε χρειάζεται να ανακαλύψει νέους τρόπους αρμέγματος του θεοσεβούμενου και θεοφοβούμενου ποιμνίου. Η ίδια έννοια από την πρώτη στιγμή πουλάει και πάντα θα πουλάει...

Σωτηρία.

Πολιτική και υποσχέσεις... δύσκολο πεδίο αγώνος, ειδικά όταν η ταινία είναι χιλιοπαιγμένη και γνωστή κάθε πιθανή εξέλιξη. Κάποτε υπήρχαν οι προφήτες της πολιτικής, οι μεσσίες, οι λαοπλάνοι. Με ένα λόγο τους τα πλήθη παραληρούσαν εν χορώ, τους ακολουθούσαν, τους λάτρευαν σαν επίγειους θεούς...

Ο λύκος κι ο βοσκός με τα ψέματά του, τα ατέλειωτα ΘΑ που θ' άλλαζαν το σύμπαν, το ζωνάρι που πάντα πρέπει να σφίγγει κι άλλο για να έρθει η περιβόητη σωτηρία, το τούνελ που φως ποτέ του δε θα δει γιατί απλά ούτε είσοδο ούτε έξοδο δεν έχει, ο φαύλος κύκλος, ο κόσμος της πολιτικής, των πολιτικών και των μισθοφόρων της πολιτικής. Κόσμος ψεύδους, βρωμιάς, με μια δυσωδία παράνομων κι ανήθικων πράξεων στο πέρασμά τους...

Δεν είναι όλοι ίδιοι, υπάρχουν και οι καλοί, λέει... Σαφώς, υπάρχουν και οι καλοί. Που θα εξαργυρώσουν τελευταίοι την επιταγή, που θα σφραγίσουν στο τέλος το εισιτήριο. Που θα αντισταθούν όσο μπορούν πριν κι εκείνοι πιάσουν την κουτάλα προς όφελός τους η οποία προορισμένη να ταϊσει τους πολίτες, ουδέποτε το έπραξε καθώς πάντα σε λάθος χέρια βρισκόταν...

Τι είναι η θρησκεία; Μια επικερδής επιχείρηση οικονομικής αφαίμαξης πιστών με το πρόσχημα της περιβόητης σωτηρίας, αυτής της μεγιστοτεράστιας έννοιας που ανάθεμα κι αν γνώρισε αντίπαλο δέος ποτέ...

Τι είναι η πολιτική; Απλά ένας πρόσκαιρος τρόπος για κάποιους, ισόβιος για άλλους, οικονομικής αφαίμαξης των πολιτών με ορίζοντα τετραετίας...

Τετραετίας είπαμε;

Γράφουμε λάθος.

Κυβέρνηση τετραετίας στην ηλιόλουστη, πανέμορφη μα τόσο άτυχη χώρα μας είναι παραπλήσια ή συνώνυμη της ισόβιας ποινής. Τιμωρείται με ισόβια ο κατηγορούμενος, τα οποία είναι 25 χρόνια, για να γίνουν στη συνέχεια 10 και λόγω καλής διαγωγής ο προαναφερόμενος να βγει στα 5 - τα εξής 3 αφού τα 2 έφυγαν ανάμεσα σε δίκες, ενστάσεις κι επαναλήψεις διαδικασιών...

Κυβέρνηση τετραετίας στην Ελλάδα, σημαίνει εκλογές κάθε μήνα διότι τι πιο λογικό ορθό και πρέπον από μια νωπή λαϊκή εντολή... Και σπονδή στη μαλακία που μας δέρνει αλύπητα, ως λαό, ως ποιμενάρχες, ως πολιτικούς ηγέτες - ηγετίσκους - σφουγγοκωλάριους κι ως άλογο σύνολο...


...και δώστου αέναες στροφές παγιδευμένοι σ' ένα τούνελ δίχως είσοδο ή έξοδο, αλλάζοντας στην πρώτη ευκαιρία οδηγό που θα οδηγήσει τους πιστούς στο φως της εξόδου από αυτό...