Είναι όμορφο να χάνεσαι τελικά... Σα να μπαίνεις σ' άλλο χωροχρόνο. Αφήνεις πίσω σου ό,τι σ' απασχολεί, ό,τι σ' αγχώνει, ό,τι σ' ενοχλεί κι ό,τι δεν αντέχεις να βλέπεις... Ρίχνεις μια μεγιστοτεράστια μούντζα σ' όσους καθορίζουν την κάλπικη καθημερινότητά σου, κλείνεις το χαζοκούτι της "ενημέρωσης" για 2 εβδομάδες, γλιτώνεις από τη σαπίλα που κάθε βράδυ ξημεροβραδιάζεται στα τηλεοπτικά κανάλια, ξεφεύγεις από τα ψεύδη τους, τις κραυγές τους, το ξερολίστικο της (κάθε) υπόθεσης που τους χαρακτηρίζει, σταματάς συνειδητά να ασχολείσαι και να ενημερώνεσαι από τους ...έγκυρους και έγκριτους θεούς και θεές της ενημέρωσης, ασχολείσαι μ' ό,τι σου αρέσει, ό,τι σ' ηρεμεί, ό,τι σ' εξιτάρει, ό,τι σε συναρπάζει...
Και ξαφνικά, όλα αλλάζουν. Όλα τόσο όμορφα γύρω σου... Η Άνοιξη με τα πέπλα της, και τα όνειρά σου να μην τα σκιάζει κανένας κερατάς...
Η απόλυτη ηρεμία...
Πλάτη σ' ό,τι απλά τον χρόνο μας κλέβει και μικραίνει...
Εκεί που πρέπει κάθε άσχημο να τελειώνει, στον κάλαθο των αχρήστων κι από εκεί στον κάδο απορριμάτων. Καθώς πηγαίνοντας να αδειάσεις το καλάθι, συνειδητοποιείς πόσο χρόνο αφιέρωσες σε πρόσωπα, πράγματα και καταστάσεις που δεν άξιζαν ούτε χιλιοστό δευτερολέπτου να τους χαρίσεις...
Αποτοξίνωση απ' οτιδήποτε σάπιο γύρω μας...
Και το χαμόγελο ξεπροβάλλει σαν τον ήλιο στην κορυφογραμμή...
Και ξαφνικά, όλα αλλάζουν. Όλα τόσο όμορφα γύρω σου... Η Άνοιξη με τα πέπλα της, και τα όνειρά σου να μην τα σκιάζει κανένας κερατάς...
Η απόλυτη ηρεμία...
Πλάτη σ' ό,τι απλά τον χρόνο μας κλέβει και μικραίνει...
Εκεί που πρέπει κάθε άσχημο να τελειώνει, στον κάλαθο των αχρήστων κι από εκεί στον κάδο απορριμάτων. Καθώς πηγαίνοντας να αδειάσεις το καλάθι, συνειδητοποιείς πόσο χρόνο αφιέρωσες σε πρόσωπα, πράγματα και καταστάσεις που δεν άξιζαν ούτε χιλιοστό δευτερολέπτου να τους χαρίσεις...
Αποτοξίνωση απ' οτιδήποτε σάπιο γύρω μας...
Και το χαμόγελο ξεπροβάλλει σαν τον ήλιο στην κορυφογραμμή...
Αναρτήσεις
22 σχόλια:
Nα και οιπαπαρούνες..ξέρεις?φιλενάδες μου είναι..μαργαρίτες και παπαρούνες πάντα μαζί στους αγρούς..
Λυπημένο σε βλέπω..μα μη σκέφτεσαι ότι πήγε χαμένος ο χρόνος που αφιέρωσες..εστω κι αν δεν το άξιζαν κάποιοι..αν δεν το έκανες δεν θα μάθαινες ποτέ..τώρα όμως ξέρεις!
Να χαμογελάς :)
A,να μη ξεχάσω..πέρνα απ'το αλωνάκι μου..θα σου αρέσει! :)
http://margarita-x.blogspot.com/
Αναγκαία αυτη η αποτοξίνωση...όσο περνάν τα χρόνια σε τόσο πιο τακτα διαστήματα. Εκεί έξω είναι ο αληθινός κόσμος...εκεί έξω ότι μας γεμίζει, εκεί συναντούμε τα Θεία.
Άνάσα πάρε και δες, εκεί είναι η αλήθεια κι όχι αυτό που ονομάσαμε καθημερινότητα.
Ρούφα όση ενέργεια μπορείς.
Ποσο δικιο εχεις!!!!!!!!!!!
Τις τελευταιες 2 εβδομαδες σκεφτομουν ακριβως αυτο, το εκανα πραξη και νοιωθω τοσο ηρεμη κι αναλαφρη μακρια απο ολες τις περιττες εγνοιες.
Πανέμορφη η ανάρτηση αυτή...ωράια και η φωτό, μες την καρδιά μου την έβαλα...Άνοιξη εμείς εδώ, θα κάνουμε τον Σεπτέμβριο...Προς το παρόν έχουμε φθινόπωρο και μας μπήκε και με παγοθύελλα...
Τεσπα, ξημέρωσε ηλιόλουστο το Σάββατο...
Καλό Σ/Κ να έχεις...
Πανέμορφη η ανάρτηση αυτή...ωράια και η φωτό, μες την καρδιά μου την έβαλα...Άνοιξη εμείς εδώ, θα κάνουμε τον Σεπτέμβριο...Προς το παρόν έχουμε φθινόπωρο και μας μπήκε και με παγοθύελλα...
Τεσπα, ξημέρωσε ηλιόλουστο το Σάββατο...
Καλό Σ/Κ να έχεις...
Είναι αλήθεια, ότι έχουμε ανάγκη να φεύγουμε κάποιες φορές μακριά απ' όλους και όλα, να αποτοξινωθούμε, να δούμε τα πράγματα από μια άλλη οπτική γωνία, πιο καθαρή ίσως, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι το βάζουμε στα πόδια.
Μια τέτοια φάση περνάω κι εγώ.
Που λες... εκεί που είχα την ψευδαίσθηση ότι όλα ήταν υπο έλεγχο, αποφασίζω μια όμορφη ανοιξιάτικη πρωία να απενεργοποιήσω λογαριασμούς, να κλείσω τηλέφωνα, πόρτες, παράθυρα και να σύρω κουρτίνες. Υπερβολικά όλα αυτά? Μπορεί... Όμως είπαμε, η αποτοξίνωση είναι είδος πρώτης ανάγκης, και ο καθένας την βιώνει με τον δικό του τρόπο, όπως ξέρει και μπορεί.
Κι εκεί που νόμιζα ότι δεν μπορώ να φύγω, ούτε για μια βδομάδα, φεύγω αύριο.
Όταν θα γυρίσω ξέρω ότι τίποτα δεν θα είναι το ίδιο όπως πριν. Όμως αυτό μου θυμίζει τα λόγια ενός πολύ ξεχωριστού προσώπου, ότι σημασία έχει το ταξίδι και όχι ο προορισμός. Και είχε δίκιο.
Είναι όμορφα εκείνα τα ταξίδια που δεν έχουν προορισμό, που δεν ξέρεις πόσο θα κρατήσουν, ακόμη, δεν ξέρεις αν θα υπάρξει καν επιστροφή. Το τελευταίο βέβαια ισχύει για 'κείνους που δεν πιστεύουν σε Ιθάκες.
Όπως και νά 'χει... καλά μας ταξίδα.
Kαλησπέρα Νaxion,καλή Ανάσταση ψυχής και σε σ'ένα....φιλιά!
Την καλησπέρα μου Naxion
Εύχομαι ολόψυχα Καλό Πάσχα Καλή Ανάσταση
Να περάσεις όμορφα όπου και αν βρεθείς
:-)
Καλά, πόσο κρατάει αυτή η αποτοξίνωση?
Την ίδια απορία έχω κι εγώ με τον πρκλς...
Καλέεε, γύρνα πίσω.
Λες εκεί στο νησί της Κίρκης να κόλλησαν τη νόσο των χοίρων; χμμ...
...θα μπορούσα να το είχα γράψει εγώ αυτό!!! αχ! μη το παρεξηγήσεις αλλά την ίδια διαχείριση κάνω στην (ανοιξιάτικη) καθημερινότητα.....
καλημέρα και καλή συνέχεια:)
Edelweiss, καμιά σχέση με λύπη και συναφή. Απλά αλλαγές επί αλλαγών με φόντο τη σαπίλα της κοινωνίας που θέλοντας και μη επηρεάζει τον οποιονδήποτε, όντας κρίκος αυτής της ανθρώπινης κουστωδίας...
Τις ευχές μου!
Ίφιδα, ναι... The truth is out there ;) Πολλά φιλιά!
Γαλάτεια, μπορεί ως άτομα να αποτελούμε μονάδες, αυτό δε σημαίνει ότι εντελώς τυχαία οι σκέψεις μας ή οι απόψεις μας ή και οι απαιτήσεις μας - συμπεριφορά μας δε συνάδουν μ' αυτές με κάποιου άλλου....
Ή Άνοιξη πάντα ως Αρχή φώλιασε στο μυαλό μου και δεν άλλαξε κάτι. Και μια αρχή οποιαδήποτε αρχή, μια λευκή κόλα χαρτί είναι... Μολύβι στο χέρι και ξεκινάς... ;)
Χρόνια Πολλά!
Artanis, μικρός κι όμορφος ο κόσμος μας... Και τα όσα γύρω σε αγχώνουν - μικρά κι ασήμαντα εντέλει - απλά σ' απομακρύνουν από το μεγαλείο της ζωής γύρω σου...
Πράσινα λιβάδια, και ποτάμια με παπαρούνες να "κυλούν" ανάμεσά τους...
Όνειρο...
Φιλιά στη ΝΖ και Χρόνια Πολλά!
Φίλε Ανώνυμε, τίποτα στη ζωή μας δεν είναι υπό έλεγχο κι όποιος το ισχυρίζεται απλά πλανάται. Οι αλλαγές - όποιες αλλαγές - πάντα ευπρόσδεκτες είναι και προσωπικά πιστεύω ακράδαντα ότι είναι πάντα για καλό. Το όποιο κακό ή άσχημο απλά δημιούργημα δικό μας και σ' αυτή την κατηγορία μπαίνει αυτομάτως οτιδήποτε δεν ταιριάζει με την ιδέα που έχουμε περί καλού κι ωφέλιμου. Όπερ και σημαίνει, σχετικό το καλό όπως και το κακό καθότι κάτι καλό για τον έναν μπορεί να είναι κακό για τον άλλον και τούμπαλιν...
Ιθάκες δεν υπάρχουν παρά μόνο ετικέτες που λειτουργούν ως διαφήμιση για έναν επιθυμητό προορισμό. Από ταξίδια κι εμπειρίες όμως, γεμάτη (θα έπρεπε να είναι) η ζωή...
Τα ταξίδια είναι τα όσα αξίζουν και στα όσα "επιστρέφουμε" όταν να ταξιδέψουμε πλέον δεν μπορούμε. Γιατί έτσι και αράξεις στην Ιθάκη, οτιδήποτε θεωρείς ως Ιθάκη, κλάφτα Χαράλαμπε...
Ήξερε ο πολυμήχανος και δεν άπλωνε πόδι στις ακτές του νησιού του... κι άσε τον Όμηρο να λέει όσα λέει... Αν γύριζε στην Ιθάκη ο πρώτος, θα αγνοούνταν η τύχη της Οδύσσειας, όπως αγνοείται η τύχη των συμπολεμιστών του που επέστρεψαν στην "ώρα" τους και από τότε ούτε φωνή ούτε ακρόαση...
Το ταξίδι και η αναζήτηση δημιούργησε τον ήρωα, κι όχι ο πασίγνωστος και διατυμπανισμένος νόστος του...
Καλά μας ταξίδια λοιπόν... κι αν η Ιθάκη δε βρεθεί δεν πρέπει να μας απασχολεί... Σαν τον χριστιανικό Παράδεισο η τελευταία. Όλοι οι Χριστιανοί στον Παράδεισο θέλουν να πάνε... αλλά να πεθάνει κανείς δε θέλει...
~ΕΚAΤΗ~, EKTORAS, agapi, έστω και καθυστερημένα (όσο καθυστερημένα μπορεί να έρθει ή να θεωρηθεί ότι είναι μια από καρδίας ευχή) τα Χρόνια Πολλά μου σε σας και τους οικείους σας!
Αγαπητέ Συντ, η αποτοξίνωση (η σωστή αποτοξίνωση) σε βγάζει υποτίθεται από κάποιο "λούκι"... Πάει στράφι αν επιστρέψεις σ' αυτό... :P
Φιλιά!
Λόλα αγάπη μου, δεν έχασα και τίποτα ιδιαίτερο... Το χαζοκούτι στο σημείο της ενημέρωσης δε στάθηκε εδώ και μήνες... Κάτι για νόσο των χοίρων άκουσα, αλλά εντάξει... Όταν προηγηθεί η νόσος των βοοειδών, η νόσος των πουλερικών και πάσα νόσος και μαλακία που δέρνει τα ακατοίκητα κάποιων που δεν αγχώνονται ούτε στο ελάχιστο με τους 4000 νεκρούς στην Ελλάδα μόνο, κάθε χρόνο από τροχαία και σφυρίζουν αδιάφορα, αλλά πανικοβάλλονται τόσο μα τόσο πολύ για τους 5-10 νεκρούς παγκοσμίως μέσα σε διάστημα μεγαλύτερο πχ, συγνώμη αλλά με πιάνει το νευρικό μου γέλιο... :P
Προσωπικά θα αγχωθώ μόλις νοσήσουν οι στρουθοκάμηλοι... Πώς θα κρύβουμε μετά το ξερό μας για να μην βλέπουμε - ακούμε τα όσα γύρω μας βγάζουν μάτι και κραυγάζουν?
Οπότε, μη φοβού, όλα υπό έλεγχο... Κι όπως είπα και σε μια φίλη προσφάτως, που με ρώτησε "αν ζω", "ζω και βασιλεύω και τον κόσμο κυριεύω"... ^^
:P
ΚΑΣΤΑΛΙΑ, κάτω τα χέρια, δικό μου είναι, το είδα πρώτος! :P ^^
Spass beiseite που λένε και οι Γερμανοί.... Είναι μικρός ο κόσμος, και οι σκέψεις, απόψεις και ιδέες δε χωρούν και πολλές φορές αλληλοκαλύπτονται... Και κάπως έτσι προκύπτουν κοινές απόψεις, κοινές ιδέες, κοινά συναισθήματα...
Κοινοί θνητοί είμαστε άλλωστε, μόνο το ελεύθερο της σκέψης μας δόθηκε... Το ότι σκέψεις πλησιάζουν και μοιάζουν σαν 2 σταγόνες νερού φερ' ειπείν, δε σημαίνει ότι είναι και κατευθυνόμενες ή αλληλοεπηρεάστηκαν...
Και αυτό είναι το συναρπαστικό, το απρόβλεπτο της υπόθεσης κι όχι το προβλέψιμο διαφορετικών απόψεων σ' ένα θέμα που φυσικά και δε χάνουν την αξία τους...
Τις ευχές μου και σε σένα, έστω και καθυστερημένα!
Σχεδόν κάθε φορά που διάβαζα την Οδύσσεια μου απόπνεε μια θλίψη. Τώρα πια δεν την διαβάζω.
Έβλεπα τον ήρωα αυτού του έπους που πάσχιζε με νύχια και με δόντια να ξεφύγει απ' όλα εκείνα που τον εμπόδιζαν να αντικρύσει ότι αγαπούσε περισσότερο, την Ιθάκη. Εκεί υπήρχαν όλα όσα αγαπούσε.
Ένας δυστυχσμένος άνθρωπος ήταν. Περιπλανιόταν άσκοπα σε κόσμους αλλότριους παρά την θέλησή του. Και υπάρχουν πολλοί τέτοιοι άνθρωποι γύρω μας, ίσως κι εμείς οι ίδιοι να έχουμε μια τέτοια περίπτωση.
Στην Ιθάκη υπάρχει αυτό που αγαπάμε, αυτό που στην ουσία ψάχνουμε, αυτό που μπορεί να μας κάνει να νιώσουμε όμορφα όσο κοντά του είμαστε και να χαμογελάμε. Αυτό που μόλις το αντικρύσουμε θα μας κάνει να πούμε: "Εσένα έψαχνα", κι ας μην το έχουμε δει ποτέ ξανά στη ζωή μας. Μην σου φαίνεται παράξενο αυτό.
Κι εκεί θα μείνουμε, κοντά του, για πάντα.
Να είσαι καλά.
εσύ έχεις πολλά blog βλέπω. Αυτό είναι το πλέον καλαίσθητο κατά την γνώμη μου.
Δημοσίευση σχολίου