Όμορφα που περνούν οι μέρες μας! Βουτηγμένοι ως το λαιμό μέσα στο βούρκο των υποσχέσεών τους τρεφόμαστε με όσα έπεσαν από τα τραπέζια με τα ατελείωτα φαγοπότια τους, ατενίζουμε τον άδειο ορίζοντα που κάποτε έσφυζε από χρώματα κι αισθήματα μ' ένα απλανές βλέμμα ίδιο με το βλέμμα εκείνου του κιτρινισμένου προσώπου που γύρισε την πλάτη του στα εγκόσμια, κάνουμε ελιγμούς ανάμεσα σε αριθμούς και ποσοστά, αναθεματίζοντας την ώρα και τη στιγμή που βάλαμε όλα όσα μας σκότωσαν, στη ζωή μας...
Φύση - παρα φύση ο βιασμός, και με την έγκρισή μας. Τους δόθηκε το στέμμα και η εξουσία, μαζί και η ζωή μας. Πιόνια στη σκακιέρα και τιμές σε γραφική παράσταση και μόνο τα όσα μας αφορούν και τα όσα μας εκφράζουν...
Για να έρθουν και πάλι, χωρίς αιδώ χωρίς ντροπή χωρίς ίχνος τσίπας να μας πουλήσουν εκείνο, το πιο σκληρό ναρκωτικό που απαρχής κόσμου πουλάει:
Σωτηρία...
Σωτηρία...
Κι αγκιστρωμένοι με αφέλεια πάνω σε άχαρα συνθήματα που τίποτε δεν εκφράζουν, αναμασώντας κούφια λόγια και χαμογελώντας στις κούφιες υποσχέσεις των, θα συνεχίσουμε να οδεύουμε σ' αυτό το τούνελ που φως δεν πρόκειται να μπει.
Βυθιστείτε στη λήθη, αφήστε τα λόγια τους να σας συνεπάρουν, αφεθείτε στις υποσχέσεις τους... Κι αν η δόση δεν αρκεί, απλά θα αυξηθεί... θα αυξηθεί όσο χρειαστεί για να μας δώσει τα όσα στερηθήκαμε, έστω για λίγο. Όσο θα διαρκέσει.
...μέχρι την τελική, θανατηφόρα δόση...
Αναρτήσεις
