Αποτοξίνωση

Είναι όμορφο να χάνεσαι τελικά... Σα να μπαίνεις σ' άλλο χωροχρόνο. Αφήνεις πίσω σου ό,τι σ' απασχολεί, ό,τι σ' αγχώνει, ό,τι σ' ενοχλεί κι ό,τι δεν αντέχεις να βλέπεις... Ρίχνεις μια μεγιστοτεράστια μούντζα σ' όσους καθορίζουν την κάλπικη καθημερινότητά σου, κλείνεις το χαζοκούτι της "ενημέρωσης" για 2 εβδομάδες, γλιτώνεις από τη σαπίλα που κάθε βράδυ ξημεροβραδιάζεται στα τηλεοπτικά κανάλια, ξεφεύγεις από τα ψεύδη τους, τις κραυγές τους, το ξερολίστικο της (κάθε) υπόθεσης που τους χαρακτηρίζει, σταματάς συνειδητά να ασχολείσαι και να ενημερώνεσαι από τους ...έγκυρους και έγκριτους θεούς και θεές της ενημέρωσης, ασχολείσαι μ' ό,τι σου αρέσει, ό,τι σ' ηρεμεί, ό,τι σ' εξιτάρει, ό,τι σε συναρπάζει...

Και ξαφνικά, όλα αλλάζουν. Όλα τόσο όμορφα γύρω σου... Η Άνοιξη με τα πέπλα της, και τα όνειρά σου να μην τα σκιάζει κανένας κερατάς...

Η απόλυτη ηρεμία...

Πλάτη σ' ό,τι απλά τον χρόνο μας κλέβει και μικραίνει...

Εκεί που πρέπει κάθε άσχημο να τελειώνει, στον κάλαθο των αχρήστων κι από εκεί στον κάδο απορριμάτων. Καθώς πηγαίνοντας να αδειάσεις το καλάθι, συνειδητοποιείς πόσο χρόνο αφιέρωσες σε πρόσωπα, πράγματα και καταστάσεις που δεν άξιζαν ούτε χιλιοστό δευτερολέπτου να τους χαρίσεις...

Αποτοξίνωση απ' οτιδήποτε σάπιο γύρω μας...

Και το χαμόγελο ξεπροβάλλει σαν τον ήλιο στην κορυφογραμμή...